En dan ben je weer alleen

En nog steeds mis ik hem iedere dag, ik mis het samen zijn, samen wakker worden, samen plannen maken, samen kibbelen, samen genieten van de leuke dingen van het leven, samen aan 1 blik genoeg hebben, samen naar ons geliefde Engeland, samen problemen oplossen, zijn vertrouwde arm om me heen!!!

Zal die pijn en het gemis ooit over gaan?? Nu twee huwelijken verder durf ik niet meer te hopen op een relatie, ben inmiddels al 48 jaar. Mijn grootste nachtmerrie is werkelijkheid geworden, alleen oud worden. En dan bedoel ik ook letterlijk mijn ergste nachtmerrie, want die heb ik met grote regelmaat gehad. Leef ik dan nu werkelijk in mijn eigen nachtmerrie?

Iedereen heel veel sterkte, want iedereen heeft hier zijn eigen trieste verhaal en verdriet.

Groetjes, Jacqueline

Jacqueline's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 12/07/2009 - 22:01 — paula50

ik begrijp je pijn

Hoi Jacqueline,

Wat een ellende, inderdaad, die angst ken ik ook, ik ben ook van ongeveer jouw leeftijd en mijn relatie is sinds afgelopen maart over na 6 jaar en op een vreselijke harde manier door hem stopgezet, in een keer, elke dag heb ik nog de pijn en voel het gemis, werk en vrienden en "dingen doen" leiden af, maar uiteindelijk lig je toch alleen in bed en wordt je wakker midden in de nacht, vol pijn, verdriet, woede en gemis en de vraag waarom?
Hij was mijn tweede langdurige relatie en wat hield/houdt ik nog van deze man.
's nachts ben ik vooral heel erg in de war, dan wordt ik wakker en dringt tot me door dat het over is, terwijl hij 6 jaar ALLES voor me was en dan nog de woede om de vernedering over de manier waarop hij alles stopzette.
Nee, alleen oud worden is niet leuk, maar oud ben je nog lang niet hoor, en bedenk, beter alleen dan vastzitten in een relatie die niet werkt.
Ik probeer nu veel te lezen, vooral spirituele boeken, waarin ik wat meer inzicht in mezelf probeer te krijgen en verder laat ik het verdriet maar toe, ook al wordt ik er soms wanhopig van. Sterkte en schrijf het van je af. xx Paula 50

Zon, 12/07/2009 - 22:20 — kruimeldiefje

Kop op he!

Jullie zijn echt niet de enigen van jullie leeftijd die nu single zijn ... er komt echt wel weer een moment dat je iemand tegen komt waar je die klik straks mee hebt ... volgens mij hebben jullie nu beide 2 relaties gehad. Denk maar zo: 3 maal is scheepsrecht.
Ja ik weet het .. makkelijk gezegd nu zo. Maar volgens mij zijn er zelfs mensen van in de 80 die nog opnieuw verliefd kunnen worden .. dus met die wetenschap hebben jullie nog tijd zat.
Dus eerst dit verwerken .. en dan met frisse moed jullie eigen levens oppakken. En die "ware" komt er vast nog wel eens ... juist als je het straks niet verwacht .. let maar op!
Sterkte voor nu!

Zon, 12/07/2009 - 22:30 — krulie

Wel beeje moeilijker. In het

Wel beeje moeilijker. In het uitgaansleven ben ik bijv. altijd, en meestal ook nog verreweg de oudste. Lang niet fijn als vrouw zijnde. Toch wil ik dit niet schrijven om je de moed in de schoenen te laten zakken. Nee, eerder : 48 is nog wel jong (ik ben 59). Ik leg me vooralseerstnog neer bij alleen zijn, hoewel er ook nog datingsites zijn, en het leukst lijkt mij een toevallige ontmoeting.
Sterkte,
krulie

Zon, 12/07/2009 - 22:41 — Jacqueline

Tnx girl

Hoi, bedankt voor je lieve reactie, al die reacties voelen als een warm dekentje na de kille reacties die ik in real life tegenkom.

Ik bewonder jou doorzettingsvermogen, kan ik nog een voorbeeld aan nemen. Vooralsnog ben ik druk doende om van een depressie af te komen.

Liefs, Jacqueline

Zon, 12/07/2009 - 22:38 — Jacqueline

Bedankt

Bedankt voor je lieve woorden, ze doen echt goed. In mijn omgeving word er kriegelig gereageerd op mijn gemis en verdriet. Het moet nu maar eens over zijn volgens verschillende, maar zit er op liefdes verdriet ook een houdbaarheids datum dan?

Maar jou reactie en die van andere hier doen mij erg goed!! Tnx daarvoor.

Liefs Jacqueline

Zon, 12/07/2009 - 22:52 — Jacqueline

Paula

Hoi Paula,

Ik lees ook boeken, en daar steek je wel wat van op, dus is wel oke.

Ja dat wakker worden valt niet mee, iedere ochtend dringt het weer tot je door dat het dus ECHT waar is. Het lijkt wel Altzheimer light ( zeker niet spottend bedoeld hoor) .

De pijn en het gemis wat jij beschrijft dat herken ik heel erg, en dat nog steeds houden van die man ook. En dat maakt je soms/vaak echt gek van verdriet.

Ik wens jou ook heel veel sterkte en moed (want dat is zeker voor nodig)

Jacqueline x

Zon, 12/07/2009 - 23:11 — mrbean

Mr Bean @Jacqueline voelde me oud

Hoi Jacqueline, voelde me 2 maanden geleden toen mijn vrouw met die ander begon en gelijk scheiding wilde, echt oud, verlaten, verdrietig, en eenzaam, ben pas 39, maar voelde me gelijk bejaard, dacht met haar oud te worden, mijn oudste is al 16, heb 4 kinderen, maar beetje bij beetje besef ik dat ik nog een heel leven voor me heb, dat geraniums nog niet aan mij besteed is. Zeker na lezen van jullie blogs besef ik dat er nog heel wat te leren valt, jij 2 huwelijken verder, ik ben pas bij mijn 1e gestrand, voel me soms een jonkie, no offense, maar je bent net zo oud als je je voelt. Voel me nu fris, en kan met goede moed ertegenaan, nu ik alles zo'n beetje geaccepteerd heb. Ik zou je geen raad kunnen geven omdat mijn situatie anders is, maar wens je in ieder geval heel veel sterkte, en uiteraard weet ik ook hoe het voelt om iemand te missen, zoveel pijn en verdriet moeten doorstaan, zoals vele lotgenoten hier.

Heel veel sterkte, kracht, warmte en licht toegewenst!

Gr.

Mr Bean

Ma, 13/07/2009 - 10:24 — Waaimie

alleen, alone, lonely ?

Hoi Jacqueline,

Toch ff reageren. Ik ben nu één jaar en een paar weken alleen. Ik heb het voorbije jaar een heel vervelende tijd gehad ! Ongelofelijk... Ik had NIEMAND in mijn buurt waar ik terecht kon met mijn verdriet. Dit was hard ! Ongelofelijk hard.
Hier, op dit forum, ben ik een MENS tegen het lijf gelopen... Een mens vol verdriet en problemen en samen zijn we uit die put gekropen. Soms vielen en vallen we er beiden nog helemaal terug in, maar altijd is er een laddertje dat er hangt. Het is alleen niet altijd gemakkelijk om in die donkere dagen het laddertje te zien hangen. Toch is het mij tot nog toe altijd gelukt.
Ik ben nog steeds alleen, heel veel alleen. Ik heb geen behoefte in mensen die lege woorden zeggen en je eigenlijk toch niet kunnen helpen... Ook al willen ze dit met de beste bedoeling van de wereld.
Je moet het allemaal zelf klaren ! En dat valt niet mee...
Een luisterend oor, een lezende kameraad... helpt écht wel !
Ik wil niet zoeken naar die ene ... hij komt op mijn pad... en als het zo niet is... dan zal ik eenzaam blijven.
Ondertussen werk ik voor een goed doel. Ik kan er mij af en toe in uitleven en dit doe ik met vol enthousiasme. Ik heb een paar 'kennissen' rond mij waar ik wel eens mee kan afspreken.
Of ik liefde mis ? JA... Maar wat ik in mijn relatie heb meegemaakt, mag zich niet meer herhalen. Ik ben er te broos voor geworden.
Ik probeer 'goed' te zijn en als ik nood heb aan mijn luisterend oor, stuur ik 'mijn buddy' een mail. Klaagmail, huilmail en zelfs ook wel een uitbundige mail.... en hij weet dat hij ook mij mag mailen met zowel fijne als lastige zaken.
Het is een verademing...
En ja, ik ben alleen en het blijft voorlopig zo... we zien wel... ik ben niet gehaast...

Ik wens je heel veel sterkte.
Ps ook ik lees veel boeken (die zijn mijn vaste bedpartners geworden )...

grtz
waaimie

Wie is online

Online gebruikers

Enquête