Lieve mama,

Daar zit je dan. Eenzaam, alleen, verlaten. Nu ja, alleen. Je hebt nog een man in je leven. Een kleine man, dat is waar, maar wel een man die je nodig heeft.

Ik weet dat je je gebruikt voelt. Jullie hebben lang een relatie gehad. En ineens binnen een hele korte tijd maakt hij het uit en heeft meteen weer een nieuwe vlam. Zo hoort het natuurlijk niet. Jij ligt nog in de lappenmand en hij hangt weer het feestbeest uit.

Ik kan alleen voor mezelf spreken. Ik ben nu 7 maanden verder. Ik lig nog steeds in de lappenmand. Al moet ik zeggen dat die mand kleiner is geworden. Of moet ik zeggen dat ik me gedeeltelijk buiten de mand bevind. Ik lijk af en toe eens week-end verlof te krijgen. Voorbereiding op mijn terugkeer in de maatschappij.

Ik wil je niet bang maken. In tegendeel. Mijn dagen zijn best leuk. Ik kan weer lachen en ik kan weer blij zijn met de kleine dingen in het leven. Ik kan weer een dagje met mijn fototoestel op stap en na afloop denken dat ik me goed heb geamuseerd. (Voor de duidelijkheid: Ik fotografeer heel graag). Ik kan me weer ontspannen met een goed boek of met een mooi stukje muziek. Ik kan weer gaan eten met een leuke meid en het niet raar vinden om in een paar "vreemde" ogen te kijken. Maar het bed is wel erg groot en leeg.

Er zijn veel dingen gebeurd in de afgelopen 7 maanden. Ik lijk stil te staan, maar ik weet eigenlijk wel dat dat niet zo is. Het probleem van de breuk is dat ik naast mijn vriendin ook mijn maatje verloren heb. Waar ik vroeger als me iets dwars zat, daar met mijn ex over kon praten, stond ik bij dit grote probleem ineens alleen. Met mijn vrienden kan ik er niet goed over praten. Ze zeggen het wel niet, maar zij denken dat ik er al lang overheen moet zijn. Zij weten niet hoe ik me voel. Ik hoop dat ze het nooit hoeven te weten, want dan zitten ze in dezelfde situatie als ik nu. Ik heb echter wat nieuwe mensen leren kennen. Natuurlijk, je leert iedere dag nieuwe mensne kennen, maar ik heb het over wat mensen hier op de site. Ik noem met name Pino. Ik spreek haar vaak en ik moet zeggen dat we vrienden zijn geworden. En wij weten hoe de ander zich voelt. Ik kan bij haar mijn ei kwijt en zij ook bij mij. Ze kan mij iedere keer weer uit mijn dip halen en ik hoop dat ik dat ook voor haar kan doen.

Wat ik met dat laatste stukje wilde zeggen is dat het heel erg belangrijk is dat je met iemand over je problemen kunt praten. Praten helpt echt. Ik heb dat zelf nooit geloofd, maar ik heb het zelf ondervonden. Iemand tegen wie je 100 maal hetzelfe verhaal kunt vertellen en die naar je luistert zonder dat je het gevoel krijgt dat ie het alleen maar doet uit plichtsbesef.

De tagline van deze site klopt: When you hit rock bottom, the only way is up. Alleen zul je blijven zakken totdat je weer grond onder je voeten voelt.

Ik kan me voorstellen dat ldvd dodelijk kan zijn, maar ik denk aan een ander Engels gezegde: What doesn't kill you makes you stronger! Je zult sterker worden. Je bent sterker dan dat je denkt. Zoek iemand bij wie je niet sterk hoeft te zijn en huil bij die persoon uit. En dan? Dan kijken wat het leven verder te bieden heeft.

Groetjes,
Angelo