en dan begin ik hem ineens weer zo te missen

afbeelding van Gast

Getver, dan denk ik ben er overheen.
En dat schrijf ik dan ook hier omdat het op dat moment ook zo voelt.
Maar vandaag sta ik op ik verlang dan zo naar hem.
Waarom na 22 jaar is het ineens over,
Zijn we vreemden van elkaar.

En dan verlang ik zo naar hem, zijn gekke dingen zijn gekke grapjes. Dan zou ik hem willen mailen.
Maar nee ik mag hem niet lastig vallen.
Hem zijn eigen leven gunnen.
En ik ben ook boos , boos omdat hij net doet of ik niet besta.
Ik mocht me niet aanstellen toen hij zei dat hij wilde scheiden.
Het huwelijk was toch niets en was nooit iets geweest zei hij.

Mariah

afbeelding van EricO

@Mariah

Ik leef met je mee, ik heb het ook meegemaakt dat ze na 4,5 jaar (iets korter dan jou) gewoon ineens deed alsof ik haar grootste vijand was. Ik moest zo snel mogelijk weg, 2 dagen na de breuk begon ze al met alle foto's van ons samen weg te halen en al mn spullen in dozen te doen..ik woonde er toen nog... Keihard, terwijl ze altijd zo'n lieve zachtaardige vrouw was, ik herkende ze niet meer...

Onbegrijpelijk dat dat kan he, zij leven vrolijk verder, althans zo lijkt het, en jij zit met de vraag hoe je hem in godsnaam los kan laten...
Sterkte meid, lfs Eric.

afbeelding van Mariah

VAN ME AFSCHRIJVEN

En weet je wat ik iedere keer voel dat hij voor zichzelf wegloopt.
Hij was depressief en er was een vrouw op zijn werk die verliefd op hem was en dat vertelde die, ik zocht daar niets achter.
Ik probeerde hem uit zijn depressie te trekken door leuke dingen te gaan doen.
En begin mei waren we op vakantie op een plek waar hij het zo fijn vond en toen zei die niemand komt tussen ons ik hou van je.

Eind mei wil hij scheiden maar zei me je bent nog onwijs aantrekkelijk voor me en hartstikke lief ik moet dit doen.Als ik nog langer bij je blijf word het mijn dood.

Toen ik de spullen uit ons huis haalde pakte ik een blik wat boven op een kast stond dat blik gebruikte ik niet. Maar ik dacht ik kan het in mijn nieuwe huis wel gebruiken.
En daar zat een briefje met het telefoonnummer van zijn collega.
Later gaf hij toe dat er inderdaad wat tussen hen speelde.
En toen sloegen bij mij de stoppen door.

Ik was zo jaloers en wilde wraak nemen.
Hij deed dingen met haar die ik zo graag met hem wilde doen.
Ineens kon hij wel gezellig zijn, lag hij niet in zijn bed.
Hij nodigde ineens wel allerlei mensen uit.

Ik dacht eerst dat het allemaal aan mij lag.
Ik dacht dat ik verkeerd was, dat ik niet goed genoeg voor hem was geweest.

Hij is gelijk met haar gaan samenwonen in ons gezamelijke huis.
Het huis waar ik me zo fijn en thuis voelde.
Alles van mij ging weg, het huis werd gelijk opgeknapt en er werd een hele hoge schutting om heen gezet.

Ik heb in mijn wanhoop veel gemaild.
En ik gun hem zijn geluk, mijn zoon zegt dat hij niet gelukkig is.
En ik voel dat ook.
Maar ja hij heeft een vrouw die al haar geld in het huis heeft gestopt.
En deze maand zal de hypotheek rond zijn.
Ik heb al getekend, Een hypotheek met veel onderwaarde.
Ze neemt dus mijn schuld op haar schouders.
Ik kom er in die zin heel goed van af..

Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen.
Ik hou ondanks alles nog zoveel van die man.
Ik ben ook gevlucht in een rebound relatie maar zag het.
Misschien doet hij precies hetzelfde.
Hij roept mij te hard dat hij gelukkig is.
Ik voel weer zo een gebroken hart..
Nu na 1 jaar voel ik hoeveel ik nog steeds van hem hou.

Maar ik ga nu iets voor mezelf doen...

afbeelding van benijntje

ik leef zo hard met je mee

ik leef zo hard met je mee pfft wat een rot gevoel

kon ik je maar helpen in dat gevoel

probeer zoveel mogelijk leuke dingen te gaan doen en probeer niet meer aan hem te denken maar als je een kind hebt is dat onmogelijk besef ik ook

ik hoop echt voor je dat je u gevoelens kunt afsluiten voor hem en terug gelukkig kunt worden op je zelf voor je u terug stort in een relatie

hou je hoofd op het gaat je wel lukken

sterkte ermee

afbeelding van benijntje

dat zijn erg harde woorden en

dat zijn erg harde woorden en komt bij je aan wens je enorm veel sterkte toe

en ja dat doen alsof we niets hebben betekend en niet bestaan komt zeker heel hard aan

mijn ex negeert me ook maar bij ons is het niet dat we elkaar niet graag zagen wij houden nog erg veel van elkaar maar zijn manier van vrijheid in de relatie kan ik niet aan en is zo onredelijk en daar blijft die moeilijk om doen

maar na een paar maanden mij missen komt die steeds weer terug

ben ook de enige ex waar die steeds weer naar terug komt

wil allemaal wel iets zeggen, maar dan nog is het niet fair in hoe hij mij heeft behandeld al die tijd en hoe die sinds onze vorige breuk zich heeft gedragen

het kan er gewoon niet mee door, hij is snel met andere vrouwen begonnen niets serieus gewoon zijn ego strelen en zijn behoefte bevredigen maar toch vind ik dat niet gepast als je beweerd nog van iemand te houden maar das dan ook weer het verschil tussen man en vrouw zekers pfft

het doet me pijn dat die zo met zich zelf in de knoop zit en mij er de schuld van geeft dat die niet gelukkig was en toch van mij houd het is allemaal zo verwarrend voor me.

maar hij doet ook alsof ik niet meer besta dus moet ik dat nu ook doen en jij ook doorzetten en verwerken das het enige dat we kunnen

ons terug aansterken en zeker niet laten doen door hun.

sterkte ermee

afbeelding van Bleu moon

@ Mariah

En zo al het de komende tijd steeds gaan: Je goed voelen en dan toch weer verdriet hebben. 22 jaar laat je niet zomaar achter je... Je doet in het begin kleine stapjes vooruit en steeds is daar weer die grote stap achteruit in je verwerkingsproces. En dan komt de tijd dat dat wat dichter bij elkaar komt te liggen. Kleine stapje vooruit, kleine stapjes achteruit. Uiteindelijk wordt de verhouding misschien twee stappen vooruit, 1 achteruit. Maar dan kom je toch vooruit. Met andere woorden: Terugvallen hoort erbij, maar zal steeds minder vaak voorkomen.

Heel veel sterkte!

Liefs Blue moon