normaal ben ik iemand die leest wat andere schrijven. maar misschien is het een keer goed om iets van je af te schrijven zonder dat iemand een mening heeft bij de persoon die ze kennen.
Op dit moment doe ik eigenlijk alles om van dat verterende gevoel af te komen, die constante steen in mijn maag en die tranen die achter mijn ogen branden.
Ik zal nooit begrijpen waarom sommige dingen lopen in het leven zoals ze doen. En het erge is ik heb zelf allemaal in de hand gehad.
Ik had het eigenlijk allemaal, huisje, werk, vriendje, hondjes en we hadden een redelijk goed beeld van hoe de toekomst eruit zou zien. tuurlijk hadden we onze up en downs maar ik was gelukkig met hem en zag een toekomst voor ogen.
totdat ik iemand tegen kwam die net inspeelde om de dingen die mijn eigen vriendje niet had. nou ja een beetje spanning kon geen kwaad en was nog steeds niet van plan bij mijn vriendje weg te gaan. maar ja zoals een echte vrouw kan je niet 2 mannen liefhebben. ik groeide steeds meer naar mijn minnaar en zag alleen maar slechte dingen in mijn vriendje. een ellenlange getrouwtrek duurde een paar maanden. uiteindelijk had ik voor mezelf de knoop doorgehakt als ik verliefd kon worden dan was mijn eigen relatie niet goed. ik herkende mezelf niet terug, werd ineens zo harteloos.
had niet het idee dat mijn "minnaar" verder zou willen dus ik baseerde dit puur om mijzelf.
in januari is mijn vriend (ex) uit huis gegaan. had het best naar mijn zin met mijn minnaar dus heb er niet teveel bij stil gestaan. we hadden het nu over wie weet gaan wij samen verder. ookal had ik mn twijfels hij heeft kinderen en een heel leven en de moeder van zijn kids met wie hij rekening moet houden. toch nam het wel serieuse vormen aan.
nog steeds had ik contact met mn ex maar voor mij was het zo prima. tot een paar weken geleden, begon mijn ex te missen en eindelijk zn dingen weer te waarderen. HOE kon dit? was zo zeker van mijn zaak. alles was nu kapot en kon het niet meer terug draaien.
mijn ex is zo gekwetst dat hij nu niks meer van en met mij wilt dus ookal zou ik hem missen dan kan ik het uitzoeken.
mijn minnaar is zich even op zijn eigen leven aan het richten want hij moet alles op een rijtje zetten.

dus aan het einde van de rit ben ik alles kwijt. voel me zo dom. was ik blind.

ik heb me eigenlijk helemaal niet voorgesteld maar wilde gewoon graag even mn verhaal kwijt en wat tips.
zou zo graag willen weten hoe ik van dit gevoel afkom??
hoe kan je jezelf zo in de maling nemen en je gevoel zo laten misleiden??
zijn dingen met mn ex die echt niet werkten maar mis hem wel heel erg.
wil gewoon de tijd in en alles vergeten.

hoe cliche maar hoe vergeet je iemand? zeker als je 2 mensen moet vergeten