Lieve eenzame jongen en chalonda,

Superbedankt voor jullie bemoedigende woorden. Ik zit er finaal doorheen, maar het lezen van bemoediging en die woorden over te lezen doet me echt heel veel goed.
Ik mis E echt verschrikkelijk en snap het niet.

De pijn is echt te groot, kropt zich op in mijn buik als een oversize ballon. Ik voel het zo diep in mijn buik, en zou het liefste willen schreeuwen maar het gaat niet. Het is er niet, dat geluid, alleen maar dat gevoel dat ik weer leuke dingen wil doen met E.Ik wil weer dat het is zoals het was.

Ik had geen relatie met E. We hadden heel even meer dan vriendschap.
En nu een maand al geen contact, terwijl we dagelijks belden, veel leuke dingen deden.
Ik mis mijn beste vriend, en vraag me af waarom laat hij niks horen, waarom geen reactie op mijn kaartje. Ik kan het niet begrijpen.

Merci voor jullie berichten, in eigen liefdesverdriet zoveel aan anderen geven en een hart onder de riem steken is heel bijzonder. Dank jullie wel, ik hoop dat het met jullie wel oke gaat, en stuur veel sterkte en liefs.
We moeten hier doorheen, maar hoe. Kan er soms echt geen kant mee op.
Chalonda, ik denk dat het blijven schrijven en uiten echt belangrijk is idd, ik ga proberen dat te doen, hoe fragmentarisch het ook voelt