Ik wil het even schrijven, ik zie heel goed wat er aan de hand is.
Ik ga mezelf steeds leuker vinden en de moeite waard.
Ik voel mijn grenzen en geef ze aan. Ik hoef niet meer boos te worden maar gewoon duidelijk zeggen hoe het voor mij is.
Allemaal mooie stappen.

Ik denk niet 24 uur per dag aan mijn ex, ik ben eigenlijk gelukkig met mijn leven zoals het nu is.
Maar dan zegt mijn zoon iets tegen me.
Hij is 18 en zegt mam als papa je nu zou zien zou hij verliefd op je worden je bent zo veranderd.
Dan zeg ik hij is nu toch gelukkig met zijn vriendin.
Hij wil niet meer, ik hou veel van je vader maar ik wil hem niet terug.

Ik lieg tegen mijn zoon , want ik wil het allerliefste dat hij terugkomt.
Maar wat wil ik dan terug?
Niet hoe het was, echt niet.

Loslaten loslaten loslaten en nog eens loslaten.
En kijken hoe leuk ik het heb nu..
Veel leuker dan tijdens mijn huwelijk.
Er was altijd stress altijd problemen.
Dat wil ik niet meer.

Gelijkwaardigheid, respect en niet iemand nodig hebben om gelukkig te zijn...daar ben ik naar toe aan het groeien.
Mezelf zien als een waardevol mens, ik hoef niet perfect te zijn.
Gewoon mezelf, en dat is mooi genoeg.
Dat gun ik mezelf ...
AMEN