Mijn vriendin heeft afgelopen zaterdag een einde gemaakt aan onze relatie van 1 jaar.

Ze wilde terug haar vrijheid, ze is heel graag op zichzelf namelijk.
Ze vind dat ik haar beknel, haar de adem beneem terwijl we mekaar amper 1.5 dag per week zien !?
Mede ook doordat ik soms jaloers uit de hoek kwam heeft het er niet makkelijk op gemaakt.
Echter heeft zij dit vuurtje steeds aangestoken daar ze de laatste weken weer terug alleen op stap ging, zonder mij.
Tja is dan doch normaal dat je jaloers reageerd denk ik niet? Zeker als ze je dan komt vertellen dat ze complimentjes heeft gekregen van andere mannen.
Maar net met deze jaloezie was ik aan het werk, veel lezen, loslaten en dat lukte ma al makkelijker dan voorheen.
Echter tja gelijk die dag kwam het weer opzetten.

Maar ondanks dit alles zie ik haar graag en hou ik van haar.
ben ik verblind door de liefde die ik voor haar voel?
Wil ik niet inzien dat dit zo niet kan lukken ?

Mijn hartje bloed en heb enorm veel verdriet hierdoor, wat als ik niet jaloers had gereageerd?
zou de relatie dan niet afgesprongen zijn.

Zie het echt effe niet meer zitten allemaal . . .