Eerste verdriet voorbij....?

afbeelding van Snowman

Ja, m'n vorige blog had ik maar weer verwijderd, ik probeerde mijn ex-vriendin te verontschuldigen voor haar daad. Vreemd gaan is gewoon fout, punt. Het was toen nog niet uit, maar zocht steun voor de juiste keuze. Die heeft ze nu zelf genomen. Liefde was het probleem niet, maar haar fout kan nooit meer hersteld worden binnen een relatie vindt ze en ze vertrouwd zichzelf niet eens meer. Het vertrouwen bij mij daarom ook weg.
Nu is het 4 dagen uit. De eerste 3 dagen waren een emotioneel dal voor mij, ik was mezelf niet (normaal: stabiel en rationeel). Gisteren weer naar de fitness gegaan met 2 goede vrienden. Keihard gewerkt, harder dan in de laatste jaren, de energie die vrij kwam was niet normaal, ik heb nu voor de eerste keer een nacht kunnen slapen, zonder tranen, zonder dromen, zonder pijn. Toch na 3,5 jaar een goede relatie verliezen blijft pijnlijk, en doet me erg veel verdriet en geeft onzekerheid. Vragen blijven aanwezig, we hadden een kinderwens, die bijna in vervulling zou gaan. We spraken over trouwen, vooral zij was daar over enthousiast over. We hadden plannen, we woonde samen. Nu moeten de spullen nog gehaald worden, dus vraag ik me af hoeveel closure ik kan maken als ze binnenkort weer langskomt. Echt voorgoed afscheid nemen wordt moeilijk, we hebben samen een hond, ik heb die kleine opgevoed van zeer jonge pup, zoveel liefde als dat diertje me geeft en ik ervoor voel! De afspraak is dat ik die altijd mag komen halen en altijd mag zien. Mja hoe makkelijk/ moeilijk wordt het om niet weer terug te vallen in de oude gevoelens, ik ben er zeker van dat die terugval gaat komen. Daarom schrijf ik dit nu, zodat ik het terug kan lezen.
Door het lezen alhier en elders en tips serieus toe te passen heb ik vandaag de dag goed kunnen starten. Maar op mijn schouder draag ik de angst mee, weer weg te vallen in die emotionele achtbaan. Ik weet dat die gaat komen, maar wanneer en hoe erg????
Een ding wil ik meegeven aan allen die met het zelfde verdriet zitten, GA SPORTEN!! Zorg dat die hartslag omhoog gaat, probeer een prestatie te halen die je nooit eerder kon halen, alleen de poging is al goed. De endorfine die vrij komt doen je goed, het geeft je weer een gevoel van geluk en rust. Of het nou een fitness is, een balletje slaan op de tennisbaan of een stukje hardlopen het maakt niet uit! Of het blijvend is dat gevoel, denk het niet, maar het is mijn inziens beter dan verdovende middelen als drugs en alcohol.
Ik hoop dat ik dit gevoel zolang mogelijk kan vasthouden vandaag en verder. Want ik blijf haar missen en hou nog steeds van haar.

groetjes Snowman
(No, I'm not as cold as ice!)

afbeelding van klaas vaak

magic of making up

He Snowman

Lessie heeft het in een ander blog al aangehaald, download het ebook "The magic of making up ".
Sinds ik geen kontakt meer heb lijkt het wel of ze me terug wil. Het enige waar ik voor wil zorgen is dat zij mij terug wil, ze weet hoeveel ik om haar geef, maar als ze mij niet terug wil is het einde verhaal.
Geloof me negeren werkt. Niet bot worden, dat wordt als een klein overwinninkje gezien, gewoon op 'n sympathieke manier negeren, en je zult je verbazen. Geef haar het gevoel dat je haar niet nodig hebt, en straal dat uit. De kans dat ze je terug wilis groter dan dat ze dat niet wil, echt.
Als je uitstraalt dat je haar koste wat kost terugwil en daarbij ook nog es desperaat overkomt, dan kun je het vergeten.

Zet 'm op

afbeelding van Snowman

Beste klaas vaak, Bedankt

Beste klaas vaak,

Bedankt voor je reactie. Ja, het boek "The magic of making up " ben ik aan begonnen met lezen. Goed boek, ik blijf alleen hangen in het hoofdstuk, waar ik moet wachten en ook moet proberen er achter te komen of ik haar nog wel terug wil. Daar is het nu te vers voor denk ik. Verder stimuleert het boek me wel om een positieve draai te geven aan m'n leven, dus vooral het deel leuke dingen gaan doen met vrienden etc. De rest bewaar ik voor als ik weer een stapje verder ben.

Gr Snowman

afbeelding van Huysch

@klaas vaak

Je hebt helemaal gelijk! Het is wel ontzettend moeilijk. Ik heb na een maand mijn ex twee keer geprobeerd te bellen van de week, ruim na elkaar. Beide keren niet opgenomen. Volgens dat boek mag dat best als je een stuk relativerender in je schoenen staat en inmiddels wel weet dat je het alleen ook redt. Maar het boek gaf ook al aan dat je niet moet rekenenen of hopen op succes. Ze zullen je ongetwijfeld ook wel wat gaan missen, maar je mag niet vergeten dat zij, als degenen die het hebben uitgemaakt, daar anders tegen aan kijkt en mee om gaat. Zij zien jouw nadelen als belangrijker dan jouw voordelen. Die nadelen zullen in de loop der tijd wel wat wegzakken en de mooiere eigenschappen van je zullen wel belangrijker voor ze worden. Dat geeft wellicht bij sommigen van hen weer het gevoel dat alles weer opnieuw mogelijk wordt, vooral als ze merken dat jij doorgaat, sterker bent en geen aandacht meer schenken aan hun. Maar hoe dan ook, doordat zij het hebben uitgemaakt, staan zij veel makkelijker open voor een nieuwe andere relatie: logisch, want ze zijn op zoek naar wat ze wel willen (en op het moment ben jij dat als gedumpte even niet meer). Jij daarentegen wil maar 1 persoon en zeker niet ook maar eentje die anders is dan haar.

Twee compleet verschillende blikken dus richting de toekomst en alles wat daarmee samenhangt. Het kan dus zo zijn dat na een tijdje jij eindelijk de poging wil wagen om na het lange negeren je ex weer te bereiken, dat zij al met een ander samen is, of nog me date, of verliefd geraakt is. En dan, ja, dan houdt het gewoon op. Het boek zegt wel dat als je ex date, dat eigenlijk ook voordelen heeft: die persoon zal ook moeten wennen aan een nieuw persoon (vraag ik me af) en ze komt er dan achter dat die nieuwe date t niet haalt bij jou (lijkt me stug...). Als een ex weg is, dan is het voorbij. Jij kan er niets meer aan doen; accepteren, uitjanken, pijn verdragen en er mee leren leven. Inderdaad blijft haar negeren dan het beste doch het moeilijkste.

Op ten duur -zegt men- kan je weer iemand toelaten in je leven die niet op je ex lijkt. Dat merk je wanneer je naar iemand kan kijken en de mooie eigenschappen ziet zonder ze te vergelijken met je ex. Dat zal wel even duren; ik ben nog niet zo ver. Ik twijfel zelf dagelijks tussen wel of niet bellen met de achterliggende gedachte "dalijk ben ik TE laat". Eigenlijk ben ik al lang te laat want het is al uit. En waarvoor eigenlijk te laat? Alle acties die je uithaalt pushen de exen alleen maar nog verder weg (wie weet eigenlijk waarom). En ja; dan heeft je ex maar een ander, en dan is ze maar gelukkiger dan met jou. Jij hoopt dat hoe dan ook dat zij gelukkig is, het liefst met jou, maar eigenlijk ook wel met een ander als dat met jou niet kan. Als je van je ex houdt koester je ook niet de wraakgevoelens dat zij gedumpt moet worden door die nieuwe of dat zij niet gelukkig mag worden. Het is misschien wat ver gezocht, maar dat ervaar ik zelf zo. Ik hou te veel van mn ex-meisje dat ik dus ook geen modder kan gooien, ookal weet ik niet eens of ze nog leeft, so to speak.

Hoe dan ook, negeren is volhouden. Het getuigt van een sterk karakter als dat gaat lukken. Eigenlijk is het van de zotte: degene die het uitmaakt doet een ander bewust zeer, heeft het makkelijker, staat sneller weer in het leven, mag en kan eenvoudig boos worden op dr ex als het ook maar even niet naar wens is, hoeft geen moeite te doen om de ex iets te bewijzen en hoeft dus ook niet sterk te zijn maar is wel de enige van de twee die mag meppen... ja, als gedumpte heb je het niet makkelijk om het hart van je geliefde weer terug te winnen....

afbeelding van Lessie

Ik denk dat je het boek op

Ik denk dat je het boek op twee manieren kan lezen.
-Een gids om je ex terug te winnen.
-Een gids om over de break heen te komen.
In principe is het pure logica, alleen zie je dat niet na een zware break, omdat je blik vertroebelt is door emoties.
Wat er in principe staat is dat je een bepaald pad moet volgen.
Aan jezelf werken, ego boosten, relativeren, sociale circel vergroten, open staan voor nieuw vrouwelijk contact.
Ook het `daten` wat in dat boek staat helpt. Voor mij doet het goed om af te spreken met haar. Een beetje flirten maar duidelijk grenzen stellen.
Het maakt op dit moment in ieder geval dat ik sneller afstand begin te nemen tussen mij en mijn ex.

Natuurlijk zit ze nog steeds in m`n systeem. Maar zoals ik al eerder melde zie ik steeds meer haar zwakheden die ze heeft.
Het helpt om haar als `gewoon mens` te zien. Iemand waar ik vast wel weer mee in contact kom. Als ik mezelf de vraag stel : zou ik haar terug willen kan ik alleen maar concluderen dat ik dat niet wil.

Ik denk dat het voor mij veel beter is mijn toekomst verder uit te stippelen. Volgend jaar wil ik gaan verhuizen bijvoorbeeld, en zo staan er nog meer dingen op mijn lijstje.
Daar hoort een partner bij. Ik ben wel toe aan een vaste (h)echte relatie. Aan samenwonen (en niet zoals voorheen `bij mij inwonen`). Een gezamenlijke rekening hebben, samen een bedje hebben, samen de dagelijkse beslommeringen hebben en samen genieten met alle ups en downs.

Ik vind mezelf best ok. Ik weet wat ik te bieden heb voor een vrouw. Mooie woordjes zeggen me niks, ik ben een man van daden. Soms misschien wat te bot, maar aan de andere kant wel heel eerlijk en direct. Een vrouw weet waar ze aan toe is, ik speel geen spelletjes en wil werken aan een relatie. Als ik iets begin dan ga ik daar 200% voor.
Tja, waarom is het tot nu toe niet gelukt dan? Mijn ex vond dat ik te claimerig was. Ok, dat is mijn makke. Ik maak de fout door te vragen wat ik zelf geef. Kan inderdaad wel eens teleurgesteld zijn als een afspraakje niet doorgaat. Maar een goede partner praat hier dan met je over toch? Zoals ik ook praatte met haar als ze even niet lekker in haar vel zat.
Dus was ze niet de juiste voor me. Goed, ik heb ook weer wat over mezelf geleerd. Maar ik heb ook geleerd dat verwijten die iemand maakt vanuit een kant komen.
Het is een valkuil. Ik heb me ook, zeker in het begin, een aantal keer excuses gemaakt. Nu denk ik: voor wat in godsnaam? Voor wat ik toen voelde? Ik heb haar nergens mee gekwetst. Het staat ook in dat E-book : Geen eindeloze excuses maken.
In mijn geval kan ik zeggen dat zij dat ook best had mogen doen, ze is verre van perfect (logisch, want niemand is perfect). Ik heb alleen niets verweten behalve een keer in een emotionele opwelling waarvoor ik ook (stom!!!) excuses heb gemaakt.

Helaas kwam ik te laat achter het bestaan van die gids, zodat ik het nu maar gebruik als leidraad voor het `oppikken` van je leven.
Ik heb nog steeds niet gebeld overigens. Wel een sms`je gestuurd vanochtend waarin stond dat ik hoop dat ze haar innerlijke rust zal vinden. That`s it. Meer om aan te geven dat ik nog steeds wel om haar geef.

Ik verwacht geen antwoord. En of ik haar verder wegduw interesseert me ook niet zoveel meer. Ik ben nog steeds kwaad maar ben helder in m`n hoofd. Ze maakt me niet meer gek en ik kijk zelfs uit naar het etentje aanstaande zondag met die `date.`
Positief is ook dat er leuke activiteiten aankomen en er waarschijnlijk ook snel (eindelijk) een vaste baan aan zit te komen.

Het gaat allemaal heel erg goed komen denk ik zo..

afbeelding van Snowman

Wel of geen contact!

Veel praten, keihard sporten, veel lezen en werken, daar bestaat nu mijn leven uit. Het helpt, nu de eerste 2 dagen zonder tranen werkelijkheid zijn, geloof ik echt in de tips die hier op de site staan. Ik probeer me zelf te "Fast Forwarden" (zie boek "Magic of making up"). Het werkt wel enigzins, maar vooral als ik in de nacht wakker wordt lijkt het of ik het allemaal weer anders voel en kom moeilijk weer in slaap. Langzaam aan begin ik ook boosheid te voelen, er zijn dingen gezegd bij het uitmaken die zo kwetsend waren. Dat ik soms moeite heb te geloven dat het uit haar mond kwam. Ze staat bekent als heel lief en zorgzaam. Het heeft me een aantal deuken gegeven in mijn zelfvertrouwen. Ik zit nu wel al in het proces van uitdeuken. Ik draag mijn beste kleding, zelfs bij een bezoekje aan mijn ouders. Ik draag mijn beste pakken naar mijn werk. Ik heb een paar daagjes weg kunnen plannen om leuke dingen te doen, waar ik normaal nooit aan toe kwam. Ik wil het spelen volgens de tips in het boek en deze site.

Maar ik zit nu met het volgende, ik moet binnenkort naar de dokter voor de uitslag van een aantal onderzoeken, m'n ex heeft aangegeven (op de dag van het uitmaken)er heel graag bij te willen zijn en er voor me te willen zijn. Haar reden hiervoor, ik zou dit niet alleen moeten doormaken! Ik ben nu goed bezig de laatste dagen, maar ik ben bang dat als ik haar op zo'n emotioneel moment toelaat me te steunen, dat ik weer terug zak naar momenten dat ik hoop ga koesteren en weer een zwak ga voelen. Ik wil zo graag die maand zonder contact vol gaan maken. Niet om haar volgens een bepaald boekje terug te kunnen winnen, maar om mezelf te kunnen ordenen en weer een leuk leven te geven. Dat terugwinnen is voor mij van ondergeschikt belang op dit moment, daar moet ik pas na die maand over gaan beslissen!

Wat vinden jullie? Zal ik haar toch mee laten gaan? Of alleen de uitslag aanhoren bij die arts? Andere tips?

Alvast bedankt.
Gr Snowman
(No, I'm not as cold as ice!)

afbeelding van pmijn

Hoi Snowman, Ik denk dat je

Hoi Snowman,

Ik denk dat je op een vriendelijke manier aan moet geven dat je liever hebt dat ze niet meegaat en dat een andere vriend meegaat (moet je ook zeker doen, je moet niet alleen gaan). Dat dat beter is voor jullie beide en vooral voor jezelf. Dat je de tijd en ruimte nog hard nodig hebt. Op die manier maak je het makkelijker voor jezelf en zet je haar aan het denken.

Veel succes,

pmijn