Dit is voor mij de eerste keer op ldvd, het leek me goed om een poging te wagen mijn verhaal te vertellen.

Na een relatie van anderhalf jaar, met veel ups- en downs, is het nu echt over tussen mijn vriend en mij. De manier waarop dit gebeurde heeft me echt heel veel pijn gedaan.. Op het moment dat ik hoorde dat mijn oma terminaal is en ik dit aan mijn (inmiddels ex-) vriend vertelde, gaf hij aan er geen zin in te hebben om er voor mij te zijn en heeft hij het uitgemaakt. Voor de kille en koude manier waarop hij me dumpte heeft hij vlak daarna en meerdere malen sorry gezegd, maar toch ben ik daar erg van geschrokken.
Wij hadden al een verleden waarbij hij me telkens liet vallen op het moment dat ik het moeilijk had en al gaf hij aan dat hij dit zelf ook niet wilde en heel erg vond, bleef het toch steeds gebeuren. Hij gaf aan niet te weten hoe er voor anderen te zijn en eerlijk gezegd geloof ik hem hier ook in.
Onze liefde was heel sterk, turbulent en vooral veel passie. Merk zelf achteraf dat er weinig sprake was van een volwassen relatie en dat de dingen waar ik tegenaan liep, ook dingen zijn waar ik niet zonder kan in een relatie.
Buiten al het rationele "gelul", blijft er natuurlijk altijd een gevoel hangen, iets dat jullie zeker ook zullen herkennen. Al kun je nog 100 keer bedenken dat iemand niet goed voor je is, je de relatie in gedachten mooier maakt dan hij was, de pijn nu te groot is om ooit nog te kunnen werken, etc. etc., mis je iemand gewoon. Punt.
Ik mis de arm om me heen, de kusjes, de knuffels, de onderlinge grapjes, de koosnaampjes, de belletjes, de smsjes, het lachen, de schaamteloosheid, puur zijn aanwezigheid.
Alle tips voor het 'over-je-ex-heen-komen' zijn natuurlijk prima. Het is belangrijk en goed voor mij om druk te zijn en vooral niet de tijd te nemen om na te denken over dingen die niet meer zullen veranderen. Het is belangrijk om veel met vrienden en familie te doen, omdat deze nog zeker veel om me geven. Toch zal dit niet de ontstane leegte vullen en het enige wat nu echt zal helpen is tijd.

Gisteren weer voor het eerst na de breuk de stad in gegaan en ben meteen veel vrienden van hem tegengekomen, waardoor ik het niet lang volhield en ook geen leuke avond had. Zelf hebben we afgesproken om ten minste twee weken geen contact te hebben, omdat de keuze voor de breuk uiteindelijk van beide kanten kwam, maar we ons er bewust van zijn dat de aantrekkingskracht er nog is en we niet over elkaar heen kunnen komen als we regelmatig contact houden. Zelf is hij nu erg respectvol en open, geeft aan het niet meer te kunnen en gemerkt te hebben niet klaar te zijn geweest voor een serieuze relatie. Wel hoor ik van hem dat hij me absoluut mist en veel van me houdt, iets dat toch wel helpt bij het k*tgevoel, maar bijdraagt aan het gemis.
Zondagen zijn het ergst, heb ik gemerkt. Zondagen en ochtenden.
Dus wat ik met dit vrij onsamenhangende verhaal wil zeggen: net zoals veel van jullie mis ik mijn ex. Heel erg.

Heb voor nu mijn telefoon maar uit elkaar gehaald (letterlijk) om de drang om hem te bellen te onderdrukken.
Hoe gaan jullie met de breuk om? Tips?

Liefs xx