Heb twee jaar een relatie gehad met mijn ex. Een zeer woelige relatie met veel ruzies, tranen en passie. Ik zag hem doodgraag. Het eerste jaar was super, maar we hadden wel regelmatig ruzie. Het tweede jaar heb ik me vooral uitgesloofd om zijn liefde te winnen en houden. We woonden niet samen maar ik kookte voor hem, zette bordjes met eten voor hem in de ijskast zodat hij enkel de microgolf moest aanzetten. Ik deed zijn was en droog. Ik ging naar de winkel en kocht steeds zijn lievelingseten. Heb zijn appartement gekuist en ging voor hem naar de apotheker. Ik heb heeel veel voor hem gedaan. En we hadden soms supermomenten maar op de momenten dat ik voelde dat hij me wou wegduwen, werd ik hysterisch en waren het echte dalmomenten....Het laaste halfjaar was soms verschrikkelijk. Hij heeft het verschillende malen willen gedaan maken maar dan kwam hij op zijn woorden terug en gingen we verder en ik probeerde nog meer voor hem te doen.
Nu sinds twee weken is het gedaan en sinds een week heeft hij een ander. Een jeugdvriendin die hij een anderhalve week geleden toevallig is tegengekomen.
Dat doet zo'n pijn! Na al wat ik voor hem heb gedaan voel ik me aan de kant gezet. Ik voel me minderwaardig en ik ben ervan overtuigd dat ik lelijker ben dan haar en slechter in bed. Ik voel me belachelijk. We wonen dan nog eens allemaal in hetzelfde dorp wat maakt dat ik nu bijna niet buiten meer durf komen uit angst om hen tegen te komen. Hij heeft een zeer moeilijk karakter en als hij slechtgezind was, kon ik niet echt mezelf zijn maar toch zag ik hem echt heel graag en ben ik nu enkel nog uitgeput en moe...