Na een relatie van 6 maanden maakte hij het van de een op de andere dag uit. Ook al duurde het maar 6 maanden, het ging allemaal zo snel. Ik hield zoveel van hem.
Op maandagmiddag zaten we nog naar hotels te kijken om een weekendje weg te gaan. Op maandagavond kreeg ik te horen dat hij niet meer genoeg van me hield. We hadden vaak ruzie ja, maar dit komt vooral doordat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik reageer overal verkeerd op omdat ik me alles persoonlijk aantrek.
Ik heb hem gezegt dat het tijd kost om dit veranderen, maar kreeg te horen dat je 'een karakter niet kan veranderen'. Al die tijd was ik dus eigenlijk al niet goed genoeg voor hem.
Ik ben nu al 3 dagen alleen maar aan het huilen en ik ben zo misselijk. Ik krijg geen hap door mijn keel. Ergens hoop ik nog steeds dat het goed komt.
Wat mij het meest heeft geraakt is dat hij het idee had dat ik zelfmoord zou plegen als hij het uit zou maken, hoe kan hij dat denken.
Gister heb ik de laatste spullen opgehaald en het is nu dus echt voorbij. Het was dan wel weer een mooi afscheid, ik heb hem gezegt dat ik van hem hield en ik heb hem nog een x kunnen vasthouden.

Ik ben nu niet alleen hem kwijt, maar ook zijn familie. Met hun kon ik meer delen dan met mijn eigen familie. Zijn zus zei wel dat ik altijd welkom ben, maar ik weet niet goed wat ik daarmee moet. Tuurlijk zou ik haar en haar kinderen graag willen zien, en zijn moeder ook, ik ben echt aan ze gehecht geraakt. Maar ik denk dat het alleen maar meer pijn doet als ik daar ben, en me besef dat ik niet meer bij de familie hoor.

Het moeilijke is dat hij me nu blijft appen. Hij zegt het voor mij te doen, hij wil weten hoe het met me gaat. Dat is voor mij zo verwarrend, ik krijg het gevoel alsof het nog niet helemaal over is. Nu heb ik hem gevraagd of hij me met rust wil laten, om er over heen te komen en dat we misschien ooit vrienden kunnen zijn. Toch kijk ik nu nog de hele tijd op mijn telefoon, in de hoop dat ie me toch wat stuurt.
Ik doe nu dingen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou doen, ik breek in op zn facebook om te zien of hij nu al prive berichten stuurt naar meisjes. Ik heb er wel spijt van, er was een meisje die achter hem aan zat toen we samen waren en ze waren ineens weer vrienden op facebook. Ik heb hem daarover gevraagd en hij zei 'zij voegde mij toe'. In zijn meldingen zie ik dan staan dat zij zijn verzoek heeft geaccepteerd.
Ik wist niet dat hij me nog meer pijn kon doen dan hij maandagavond al had gedaan. Het is nu echt voorbij, en ik moet over hem heen zien te komen hoe moeilijk dat me ook lijkt.