Mijn relatie is nu sinds4 maanden over, ik had het toen uitgemaakt. Een klein beetje ook samen, maar hij had het zeker nooit uit zich zelf gedaan. Ik voelde niks meer, misschien was het ook nooit diep genoeg dacht ik. Ik leed erg onder depressie en dacht eerst dat dit de reden voor het niets voelen is, maar uiteindelijk dacht ik net andersom, ik dacht dat het er niet zijn van mijn gevoelens voor hem de reden is voor mijn depressies. Ik wilde zo graag met hem zijn, kon het in mijn hoofd heel erg goed redeneren waarom hij de juiste voor mij is. Maar ik voelde het niet in mij. Zo bleef ik heel lang in mijn cirkeltje denken.
Nu dat het uit is ben ik niet automatisch uit mijn depressie, de lichamelijke klachten zijn wel minder, maar ik denk dat ik nog heel veel op te lossen heb. Ik voel me niet opgelucht nog heb ik er echt spijt van. Stiekem had ik verwacht dat als ik van hem wegben een mijn eigen huisje heb dat de gevoelens er plotseling zijn, maar dat was niet zo. Ik heb toch veel pijn in mij.. weet niet zo goed waarom , waarvoor. Hij gaat verder.. . Ik zit in de knoop met me zelf, jaren gaat dit al zo, vaak hetzelfde verhaal. Ben daarvoor nu ook in therapie.
Maar toch zou ik het fijn vinden om hier van iemand te lezen die er ook ervaringen mee heeft , zelf een relatie uitgemaakt te hebben met iemand die een ontzettend lieve vent is.
groetjes Sprookje