Een paar weken geleden heb ik een blog geschreven over mn lief. Hij deed afstandelijk en had sinds een week weer contact met z'n ex (debbie). Ik heb hem toen gezegd dat hij moest kiezen. Dat het uiteindelijk zo'n soap zou worden had ik niet verwacht.

Woensdag stuurde hij me een bericht of ik zin had om donderdagavond langs te komen. Aaah cute! dacht ik, eindelijk weer eens vanuit hem. Dus ik stuurde terug dat ik tot half 6 naar school moest en er 8 uur zou zijn. Donderdagmiddag zat ik dus op school, waar ik af en toe tussendoor hem effe whatsappte. Mijn berichten kwamen niet aan, hij had zn whatsapp uitgezet. Vond ik opzich wel raar, normaal zegt ie wel wat hij gaat doen. Toen hij anderhalf uur later weer online kwam en ik vroeg wat hij gedaan had, weer hij superboos omdat ik het vreemd vond dat hij anderhalf uur boodschappen had gedaan. Whatever, ik liet hem maar effe gaan, zou hem vanavond wel vragen waarom hij zo deed.

Nou donderdagavond, we lagen tegen elkaar aan op de bank. Kaarsje aan, televisie kijken. Hoor ik ineens een gek geluid. Schonk er geen aandacht aan. Maar een paar tellen later keihard gebonk op de achterdeur. Ik hoorde iemand heel hard schreeuwen en tussendoor ook huilen. Mijn hart zat in mijn keel en klopte zoals ie nog nooit geklopt had. Toen ik vroeg wat dat was, keek hij heel geirriteerd hij zei zuchtend: Dat is Debbie. Me hart ging, als het al mogelijk was, nog harder bonken. Ik doe niet open hoor, ik leg het je zo uit zei mijn lief.

Maar zijn ex was zo hard aan het bonken en schreeuwen, dat hij bang was dat de buren de politie zouden bellen. Hij vond dat ze óf binnen moest komen óf weg moest gaan. In eerste instantie had ze daar geen zin in. 'Je zei dat het sinds jullie kutvakantie uit was klootzak! Waarom is ze hier?' En meer van dat soort kreten stond ze te schreeuwen. Intussen was ik er ook bij komen staan, ik probeerde haar ook over te halen om naar binnen te komen want ik wou weten wat dit voorstelde. Maar ze bleef verstijfd staan met betraand gezicht. En ik liep weer naar binnen. Dacht dat ik ze beter met ze 2en kon laten. Het eten wat mijn lief en ik net op hadden, had hij die middag met haar gekocht.

Paar seconden later liep ze de woonkamer binnen. Mijn lief was geschrokken, hij klapte helemaal dicht. Hij ging op de bank zitten en staarde oenig naar de tv. Waarom? Wat is je probleem? Je verlatingsangst is ziekelijk, ik dacht dat het over was tussen jullie vervolgde ze haar onbegrip. Ik zat er bij maar wist me totaal geen houding te geven.
Het meisje waar ik zo'n hekel aan had, waar ik zoveel over gehoord had, die ik liever op afstand zou houden, stond nu binnen 3 meter van me. En zo dacht ze ook over mij. Ik huilde niet, was echt perplex. Nog nooit in mijn leven ben ik zo geschrokken. Mijn lief deed een beetje dommig; ik kan niet kiezen tussen jullie, ik hou ook van haar, maar ook van jou. Zo ging het nog even door tussen Debbie en hem. Debbie had blijkbaar contact gehad met de moeder van mijn lief. Haar eigen moeder is overleden en zag haar een beetje als moeder. En de moeder van mijn lief zag haar als dochter. Opzich logisch, maar had dat liever niet geweten. Die moeder zou vast niet blij geweest zijn dat ik nu met haar zoon ging, en ik heb de irritante eigenschap dat ik graag leuk gevonden wil worden. Dus dat doet me ook pijn.

Toen was hij het zat. Ofzo. 'Ik wil dat je nu gaat, anders bel ik de politie.' zei hij. 'Je belt de politie maar, het is ook mijn huis, ik sta hier nog ingeschreven..' Toch maakte ze aanstalte om te gaan, maar ik was het er niet helemaal mee eens. Schreef mijn telefoonnummer op een briefje en gaf het aan haar. 'Ik wil het eigenlijk wel weten' zei ik erbij. Dat schoot mijn lief in ze verkeerde keelgat: 'Als je haar je nummer gaat geven kun jij ook gaan.' 'Oke, prima.' Ik pakte mijn tas en liep samen met Debbie naar het station. Het was 11 uur 's avonds, had geen idee waar ik heen moest gaan, maar ik wilde haar verhaal.

Mijn lief en ik zijn begin juli terug gekomen van vakantie. Daarna hebben we ruzie gehad en in die tijd heeft hij Debbie proberen over te halen om weer bij hem terug te komen. Debbie wou dat nog niet, ze wist niet of hem nog wel een nieuwe kans wou geven. Elke dag heeft hij aan haar gevraagd of ze het niet opnieuw wilde proberen. Ook toen het weer goed kwam tussen hem en mij.

Afgelopen maand hebben ze intenser contact gehad. Ze is iedere week wel minimaal 1 keer blijven slapen bij hem. Ik wist van niks. En Debbie wist ook niet van mij, anders had ze het niet gedaan benadrukte ze nog.
We praatten nog wat over de dingen die gebeurt waren en toen kwamen we op het station, ik nog steeds niet wetend waar ik heen moest, met het ov kon ik niet meer thuis komen en thuis sliep iedereen dus konden me niet ophalen. Ik zei tegen Debbie dat ze maar naar huis moest gaan, dat ze me een bericht moest sturen als ze veilig aan was gekomen en dat we contact zouden houden.

Mijn lief appte me: waar ben je? Ik stuurde terug dat hij me maar op moest halen, ik wist niet wat ik moest. Ik zou wel bij hem slapen. In de auto en bij hem thuis hebben we niet veel meer gezegd. Ik ging naar bed en even later kwam hij ook. Hij raakte me aan en ik hield hem niet tegen. Het is geeindigd zoals het ook begonnen is. Super spannende seks waarbij ik me afvroeg of ik het wel wou. Maar ik hield hem niet tegen. De laatste keer met de eerste.

's Ochtends ben ik om 8 uur opgestaan en heb ik de trein van 9 uur gepakt. Appjes kreeg ik ook nog. 'Sorry', 'Ik had je hier niet moeten bij betrekken', ik laat je met rust maar dat kan ik niet als ik je niet verwijder' dat soort dingen. Oke dan verwijder je me toch? Laat me met rust.

Nu is het zondag en ik hem niet meer gesproken. Het doet me pijn dat hij me zo bedondert heeft. Natuurlijk merkte ik dat er iets was, maar ik kreeg me vinger er niet op. En dit had ik ook absoluut niet verwacht.
Debbie heb ik gister nog gesproken. Hij had haar vrijdag berichten gestuurd dat ze voor hem de ware is en dat hij het echt wil proberen. Hij zei haar dat hij die nacht op de bank had geslapen. Natuurlijk heb ik meteen even recht gezet. 'We lagen samen in bed en we hadden nog seks.'

Ik hoop dat Debbie wijzer is en hem niet nog een kans geeft. Ik vind het fijn om haar te spreken over hem, hoe zij erover denkt, of zij verder met hem gaat of dat ze er ook klaar mee is. Ik gun hem niks meer en zal netjes wachten tot mijn verliefde gevoel voor hem over is. Alles wou ik met hem delen, maar voor hem was ik niets meer dan een 2e keus, omdat hij zo bang is om alleen te zijn. Hij is de persoon die me ongelofelijk gelukkig maakte, en nu zo diep kwetst. Ik kan het niet begrijpen. Al die tijd heeft hij 2 meisjes gehad, en we wisten het totaal niet van elkaar. Die leugenaar.