Beste mensen,

Elke dag loop ik ongeveer een uurtje met mijn hond door het bos, het helpt mij de situatie te accepteren zoals die nu is.
Ik moet zeggen dat er vaak heldere momenten plaatsvinden tijdens deze wandelingen, maar vooral vandaag er iets aparts naar boven. Ik typ dit bericht omdat ik benieuwd ben hoe jullie hier over denken, of het ook voor andere herkenbaar is.

Situatie:

Ik vroeg mij af tijdens het wandelen wat ik eigenlijk mis in onze relatie, en wat er eigenlijk veranderd is, ik blijf maar 100 keer per dag tegen mezelf zeggen, dat ik niet met haar verder moet, niet met haar een toekomst heb. ( zie 1ste blog).
Wat ik raar vond was dat ik de volgende vragen totaal niet aan mezelf stelde:

Mis ik haar als ik ga slapen?
Mis ik haar bij het avondeten?
Mis ik het om met haar te knuffelen en te zoenen?
Mis ik het om met haar te praten?

Raar genoeg heb ik deze vragen nooit eerder gesteld, en denk ik hier totaal niet over na. Ik denk 24 uur per dag aan haar, maar dit is het enigste wat door mijn gedachten gaat:

Wat is ze aan het doen?
Houdt ze nog van me?
Waar gaat ze in het weekend heen?
Is er een nieuwe vriend in haar leven?
Heeft ze seks met een ander?

Ik vraag me af of het hier om liefdesverdriet gaat of om onzekerheid?

Herkent iemand van jullie dit?