Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
ik dacht wat sterker te staan , ik heb al een maand niet geschreven .
het was heel gezellig gisteren ook samen met zijn aangenomen zoon.
(13 jaar) .dat zoonje bleef slapen bij zijn dochter en neefjes.
mijn vriend en ik waren gezellig en intiem aan het praten en kussen , plotseling belt zijn aangenomen zoon hem op en zegt dat hij niet kan slapen zonder hem bij hem te hebben op zijn kamer ,. mijn vriend stond gelijk op en ging bij mij weg. ik voel mij nu heel verdrietig . 2 dagen in de week zie ik mijn vriend
Mag ik vragen wat de ramp
Mag ik vragen wat de ramp precies is?
Je hebt een vriend, je ziet deze 2 keer per week en toch voel je een ramp ergens?
Je vindt het vervelend dat hij voor zijn zoon kiest? Het is wel zijn kind. Praat er met hem over wat het met jou dit en kijk naar oplossingen. Maar ga het niet gelijk als een ramp zien.
Er zitten hier mensen die geen relatie meer hebben en er alles voor over hebben om hun ex als vriend/vriendin terug te hebben en deze 2 keer per week te zien.
Wees blij, geniet van de momenten samen!
thanks , dit had ik nodig
thanks , dit had ik nodig
Ehmm...
Ik ben het eens met Binas. Ik zie de ramp ook niet echt?
Jij hier komt janken omdat je vriend wat eerder weggaat voor zijn kind? Begrijp ik dat goed? Doe normaal ofzo?
Naja, ik kan je ergenis érgens wel begrijpen... Ik kan me wel verplaatsen in je, maar er zijn hier inderdaad mensen die het (véél) erger getroffen hebben dan jou. Dit kan je nou niet echt omschrijven als een "ramp". Sorry... Eerder als "aanstelleritus"
sorry maar gaan we hier al
sorry maar gaan we hier al uitmaken wat wel erg is en wat niet, snap dat je een eigen mening heb en soms dingen echt wel gezegd mogen worden.
soms komt de waarheid hard aan
maar probeer het toch nog een beetje met respect te doen
dit is een kort tekstje van haar waar ze iets in aan haalt en voor haar is dat nu moeilijk.
Kan begrijpen dat zij zich achter uit gezet voelt daarin, das ook een logisch gevoel.
wat bespreekbaar gemaakt kan worden
ik wens je veel sterkte ermee
gr anneke
Zucht...
Ik zei toch dat ik het érgens wel begreep?
Maar nogmaals; er zijn mensen die het (véél) erger hebben dan haar. Er zijn er wat die denken aan zelfmoord, omdat ze niets meer denken te hebben. Geen vriend(in), geen liefde, geen toekomst... Zíj heeft tenminste nog een vriend, zij krijgt nog wel eens liefde. Ze mag best wel blij zijn eigenlijk... Ik denk dat veel mensen best wel in haar schoenen zouden willen staan.
Waaronder ik... Ik zou al onwijs blij zijn met één dag per week, dat ik hem mag zien
dit is mijn gevoel en die mag
dit is mijn gevoel en die mag ik hier neer zetten .
ben jij verbitterd ?
Bloempje, Ik heb even naar je
Bloempje,
Ik heb even naar je blogs gekeken van ongeveer het gehele jaar. Je bent niet heel erg uitvoerig. Wat ik meerdere malen hierin terug lees, is dat de beschreven persoon, waar jouw ldvd om draait, jouw vriend niet (meer) is. Voor zover jij hierover uitweidt is desbetreffende man wel eerlijk naar je en geeft hij bij jou aan geen relatie te willen met jou.
Blijkbaar biedt jij hem wel iets, maar echte interesse in jou laat hij volgens mij niet zien. Ik denk dat hij de seks fijn vindt, maar dit is een kort door de bocht analyse mijnerzijds.
Jouw relatie met zijn zoon klinkt ook niet optimaal. Vanuit jou kant proef ik jaloezie naar zijn zoon, maar (aangenomen of niet) zo onlogisch is het niet dat hij voor zijn zoon kiest. Hier is hij jouw geen verantwoording voor schuldig, vind ik.
Dat hij geen rekening houdt met jouw gevoelens tav je vader toont, toont mijn inziens aan dat jullie geen vrienden zijn.
Zoek nieuwe vrienden, want volgens mij ben je eenzaam en klamp jij je nu vast aan een man die dit niet wil. Ik weet het, het is makkelijk gezegd, maar je bent inmiddels een jaar verder en niet vooruit gekomen. Een persoon, in dit geval jij, die stilstaat en niet verder gaat met zijn of haar leven is zeer onaantrekkelijk.
Waarom verhuis je niet terug naar de regio van Amsterdam. De visie dat ADHD'ers rust nodig hebben, met een omgeving met weinig prikkels, is achterhaalde visie. ADHD'ers hebben juist prikkels nodig en wanneer deze prikkels afwezig zijn, gaan zij hiernaar op zoek. Kortom het heeft geen zin om met die reden in een boerendorp te gaan wonen, want dit heeft geen meerwaarde hieromtrent!
Succes met alles wat je verder gaat doen!
@bloempje43
Ik vermoed dat je bedoelt, dat het pijn doet aan te voelen dat je voor je (ex)vriend duidelijk geen prioriteit bent ,je verstand weet dat al,maar toch blijft het gevoelsmatig moeilijk soms,hé.
Een kind komt zeker op de eerste plaats , maar je partner dient je daar wel in te betrekken,en jou ook je plaats te geven....in n normale relatie dan, wat hier dus niet is . En begrijpelijk dat dat pijn doet.
Nog 1 algemene bedenking: (nav sommige reakties die je kreeg)
De hoofding van deze site zegt het zelf ...."ldvd.nl dient om elkaar steun,advies en bruikbare tips te geven" .
Iedereen voelt zijn/haar eigen verdriet/pijn => opbouwende/steunende reakties helpen !
=> iemand be/veroordelen of de mate van verdriet "graderen" heeft geen positief nut .
Liefs,
brooke