Hoi,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier "afscheid" nam. En dat afscheid geldt voor een groot gedeelte nog altijd. Ik hoef niet meer over mijn ex te praten en zeker niet over liefdesverdriet. Ik heb nog niet alles verwerkt, maar ben wel hard op weg.
Om het allemaal een stuk breder te trekken, heb ik sinds 9 november vorig jaar een nogal turbulent jaar gehad: die dag ging een kat dood, paar weken later mijn moeder ernstig ziek in het ziekenhuis, ikzelf onderzoeken, alzheimer van mijn vader werd erger, relatie uit met ex (wat achteraf een godgeschenk is ), daardoor ook afscheid genomen van zijn dochter, nog een kat overleden. En als klap op de vuurpijl ben ik straks mijn baan kwijt. Is niet aan mij te wijten, maar komt door de economische crisis. Dus ja, een mooie afsluiting van een mooi jaar......

Maar vandaag had ik dan echt een mooie dag. Een dag voor mijn verjaardag, een geweldig geschenk. Ik heb de dochter van mijn ex nog een keer gezien. Ik heb sinds de breuk goed contact met haar moeder. De dochter wilde graag dat ik eens bij hockey kwam kijken en nu ze in mijn stad moest spelen, ben ik gegaan. De dochter had er erg naar uitgekeken en sloofde zich uit op het hockeyveld . Na afloop zijn we nog even bij mij thuis geweest en ze liep hier rond alsof ze nooit was weggeweest. Het voelde alleen maar goed en niet verdrietig. Deze meid is een hele lieve meid, maar niet meteen heel open naar anderen toe. Dat ze zo blij was mij te zien en graag wil dat ik eens bij hun thuis kom, dat deed mijn hart opleven.

De conclusie voor mij is dat uit die hele slechte relatie met mijn ex, er toch 1 goed ding is overgebleven: een speciale band met zijn dochter. Ik dring mij niet op. Vooral niet omdat haar vader al lang en breed een ander heeft en samenwoont. Ik heb haar toen 1 keer kort na de breuk nog gezien. Dit was voor het eerst weer, na een half jaar. En de band die je zo voorzichtig aan hebt opgebouwd, gaat kennelijk niet zomaar weg.
Ik ben hier heel blij mee!
Wellicht was dit wel een soort van goede of mooie afsluiting van zo'n bizar jaar. Ik ben een gelukkig mens!
Wat ik de laatste tijd heel duidelijk ondervind is dat je als mens best veel kan incasseren en flexibel bent. Count your blessings!
Liefs, Panic