Ik had echt alles van hem gepikt he.. maar geen andere vrouwen.
Nu komt meneer met 'ik ben verliefd op een ander' en 'ik wil wel vrienden blijven hoor' ..

De volgende vragen komen op; is het wel zo vriendschappelijk als ik iedere keer doodga vanbinnen zodra hij begint over hoe leuk zn leven nu is? .. zal hij terugkomen bij mij zodra hij merkt dat ik natuurlijk veel leuker ben? of zn ego bij mij boosten, als zij hem toch afwijst .. En wat als zij niks is en ik dan ook nog steeds niet en hij een hele reeks liefjes krijgt... een gezin start, en ow my gawd nee! getrouwd raakt met een ander ..

.. en hoop ik dan niet heel stiekum dat hij aan de grond raakt, helemaal in de goot of ben ik een oprecht goed mens en kan ik blij zijn voor hem als alles prima (of erger nog; veeeel beter) gaat dan dat ik denk dat het met mij gaat.. Lach ik dan als een boer met kiespijn, of komt nu het bewijs dat de tijd alle wonden heelt ..

Hoe lang heb ik nodig voor ik eruit ben? Eelt op de ziel klinkt bijna als een positief iets. Als ik te lang wacht kom ik op het volgende probleem; hoe zou ik het vinden als wij onverschillig voor elkaar worden.. een klein knikje in de supermarkt.. tot misschien kom je hem dan wel nooit meer tegen.

Word een weder-ontmoeting een warm onthaal en een fijn gesprek? misschien wel. pfft. Je loopt ook kans op een paar ongemakkelijke uren vol zelfkastijding, beginnende bij 'hoe gaat het' .. En je hebt dan nog wel de stoere optie; 'als hij niet inziet hoe geweldig ik ben, dan is dat zijn gemis, ik verdien beter dan dat want ik verdien iemand die dat wel in ziet' Dan moet je het idee 'wat het had kunnen zijn' wel even totaal loslaten. *kuch* nou op dat punt ga ik nog de mist in he. ach, ik ben ook maar een mens.

Zo moeilijk he. Ik weet het ook niet hoor. Hoe hoger je verwachting des te meer je teleurgesteld zou kunnen worden. Ieder zijn/haar eigen beslissing. Zelf kom ik er nog niet zo uit.