Woensdag 4 oktober heeft mijnvriendinmij verlatenmet me zoontje van bijna 2 ik kan het niet verkroppen.
Ik ben al maanden bezig om haar te controleren met alles omdat ze in het verleden (toen we elkaar net leerden kennen) ook al in de fout was gegaan.
Naarmate de tijd vorderde werd het alleen maar erger en erger ze begon met jongens te chatten en zelfs af te spreken, smsje te versturen wel 50 op een dag.
Op een gegeven moment vertrouwde ik het niet meer , waar ze ook heenging altijd haar mobiel mee , we schelen overigens 10 jaar , dus ik smsjes controleren en ja hoor allemaal van dezelfde jongen die ze net had leren kennen.
Ik heb s'nachts nog alle smsjes op papier gezet en die aan haar moeder overhandigd toen was onze zoon al geboren.
Ze zei letterlijk tegen ons als je dat nog 1 keer doet dan hoef je er bij ons niet meer in te komen.
Maar ja zo jong als ze was ze ging gewoon verder
zodra ik naar mijn werk was ging ze hup achter de pc en op de chatsites met jongens zitten praten hoe ongelukkig ze wel niet was (ik heb schulden en heb een tijd zonder baan gezeten , want ben van zuidholland naar limburg verhuisd voor mijn gezin)en over sex zitten praten enzo en dat gewoon met hele vreemde gasten...
Op 3 oktober schreef ze een brief aan haar moeder die ik niet mocht lezen, ze zei wel , maak je maar geen zorgen schat , en ze bleef die nacht bij haar ouders slapen...
De volgend morgen stond ze om 9.00 uur op de stoep om te vertellen dat ze me ging verlaten en mijn zoon mee nam naar haar ouders, mijn wereld storte in echt waar.
Nu kom ik achter eenhele hoop dingen die ze dus ,terwijl ik niet thuis was, heeft gedaan en daarf heb ik heel veel pijn van momenteel ik ben blij dat ik van haar af ben , maar mijn zoon word in een leugen opgevoed , alles wat ze gezegd heeft schrijf ik op of stuur ik naar mijn vader die een dossier van haar gemaakt heeft, voor het geval dat ze nog verder gaat , want dan wil ik mijn zoon bij mij hebben en niet daar waar mijn exschoonmoeder ook liegt en MIJN zoon als haar kind beschouwd en dat is niet goed voor mijn schat.. ik huil elke dag ik praat er veel over, maar vergeten kan ik het gewoonweg niet het is te moeilijk en heel zwaar ik mis mijn zoontje...nu schijnt het zelfs zo te zijn dat ze al een nieuw vriendje heeft daar gaat ze zaterdag als mijn kind bij mij is mee weg , wat moet ik hier nu mee , ik weet het niet meer help me ik ga hier kapot aan...