Zo zie ik mijn toekomst nu. Mijn (ex) wat een rotwoord twijfeld al geruime tijd. Hebben al een aantal keren een maand 'rust' genomen. Waar ik mij bijna niet aan kon houden. Toch nog regelmatig bellen, sms'en, huilend bij hem op de stoep. Ik weet t; erg slecht. Toch maar telkens opnieuw geprobeerd, fijn samen op vakantie geweest etc etc.
Maar nu ziet hij het echt niet meer zitten.....pfffff.....
slapen, eten, werken, alles gaat gewoon niet meer. En ik wil zo ook niet verder.
We zouden gaan samenwonen.
En het lijkt nu dat iedereen maar om me heen gaat samenwonen, kindjes krijgen, huisje boompje beesje, en ikke niet.Bah, bah, bah!!
ik weet ik moet verder, maar k voel me zo alleen. Alleen ook omdat ik elk weekend bij hem was, samen daar naar de kroeg, samen op stap etc. etc. Ben 28 en de 2 vriendinnetjes die ik over heb, wonen samen en hebben geen tijd meer om me mee op sleeptouw te nemen. Erg stom maar ben compleet in zijn wereldje gestapt de afgelopen jaren.....
Dit valt me nu zo zwaar, weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen.
wat een onsamenhangend verhaal is het nu. Ik vertel het complete verhaal binnenkort wel even goed en uitgebreid, zit nu nl. op me werk.
Grtz. en tot snel