Ik ben vandaag in een klaag bui, hoewel het hier heel mooi, zonnig en zomers is (buiten toch),
Toen ik bij hem nog was, was hij mijn houvast, ik zit immers sinds januari thuis, zonder werk, zonder inkomen (wetgeving belgië). Hij was dus MIJN reden van bestaan. Hij was MIJN doel om voor op te staan, en iedere dag aan te kunnen.
Nu hij er niet meer is, is ook mijn houvast weg. Waarom zou ik nog moeten leven?
Want niemand moet mij hebben, nog op professioneel vlak, nog op persoonlijk vlak.
Op persoonlijk vlak krijg ik dan volgende excuses: geen tijd, ik ben te braaf, geen behoefte om es iets te gaan drinken met mij.
Ben ook ingeschreven in een datingsite (tesamen.be) maar daar hoor ik ook zelden iets (3 keer in een jaar, maximum)
Ik probeer zo mijn best te doen, maar het resultaat blijft uit.
Waarom waarom waarom .... daarom?!
Waarom mag ik nu geen geluk kennen? Op facebook zie ik mensen dat een koppel zijn, verloofd zijn, getrouwd zijn,
en ik blijft achter, weeral,
Ik begin meer en meer te geloven dat dit leven mij nog weinig te bieden heeft, en een leven altijd alleen kan ik niet aan,
dus moet ik misschien denken over een andere wereld, een nieuwe wereld waar ik misschien wel mijn geluk mag ontmoeten.
Ik heb heel veel liefde nodig, knuffels, affectie, steun, ...
en alles is nu weg, alles!
klagende ik
rebecca
Een hele dikke knuffel voor jou! Gewoon omdat ik je heel goed begrijp. Het komt wel goed allemaal.. dat weet ik zeker!
Hoi Rebecca,
Pfffffttttttt.... wat een ellende weer he........ Wachten op hem, je droomprins, smachten naar hem, en hij blijkt gewoon een kouwe kikker....
Dit heeft niet zoveel zin, he. Jij bent heel afhankelijk van hem geworden, en hij, hij twijfelt. Hij betaalt niet met gelijke munt terug, he. Hij zit in een 'gecompliceerde situatie' thuis, en had aan jou gewoon een leuk pleziertje. Maar het is niet serieus he, van zijn kant. En dat weet jij ook. Dat weet jij donders goed. Want als het wel serieus was, dan zou hij achter jou aan komen lopen. En dat doet hij niet. Hij gebruikt smoesjes. Maar hij is niet stapelgek op jou. En jij bent wel heel afhankelijk van hem.
Zie je de onevenwichtigheid in het verhaaltje? Zie je ook waar jouw onrust dan vandaan komt? En jouw ongeluk? Zie je ook waarom je hem los moet laten? Je geeft je anders aan een man die dat niet waard is. En je gaat ook nog eens de schuld op jezelf laden. Zeggen dat jij niet interessant genoeg bent.... Dat jij geen geluk mag kennen en zo. En eigenlijk weet je dat dat onzin is. Maar je moet gewoon wel stapjes gaan zetten. Je bent vastgelopen in een valkuil, met een onbruikbare man, die jou geen toekomst gaat geven. En daardoor voel jij je leeg, en min..... Maar, het enige is, je hebt een relatie die niet bevredigend is. En daar moet je uit. Je moet weer gaan snappen dat je beter geen relatie kunt hebben dan een slechte relatie. En jij hebt een slechte relatie... Want: onevenwichtig. Jij geeft, en hij neemt. Hij geeft niet.
Je kunt twee dingen doen. De uitkomst zal ongeveer hetzelfde zijn. Dus het maakt niet zoveel. Of je verbreekt NU al het contact. Je gaat wat anders doen, je gaat je eigen leven op de been zetten. En als hij wat van jou wil, dan komt hij wel. Maar jouw tijd van afhankelijk zijn is NU voorbij. Dit doen we niet meer...... Of je confronteert hem met jouw verhaal. Dat je alleen verder wilt als hij je toekomst gaat bieden. En als hij dat niet doet, jammer dan. Duidelijkheid vragen. Want je hebt recht op duidelijkheid. En kijken naar zijn acties, niet naar zijn woorden. Blijkbaar heeft hij al lang genoeg mooie woorden tegen je gebruikt......
Denk je eens in, je beste vriendin komt bij jou.... En ze vertelt je zo'n verhaaltje, en vraagt je wat te doen? Dan weet je toch ontstellend goed wat je tegen haar gaat zeggen? Beetje zelfrespect houden, beetje zelfwaardering houden, beetje veel beter voor jezelf gaan zorgen.....
Ik hoop dat je hier iets mee kunt, maar misschien zie ik alles fout, hoor....
Sterkte!!!!!
Waterman
@ Waterman
Hoi Waterman,
ikzelf ben ook een waterman, dit even terzijde.
Ik heb momenteel geen duidelijk beeld over mijn situatie. Beetje zoals in al die romantische komedies waarbij het van kilometers afstand te zien valt dat de twee hoofdpersonages voor elkaar bestemd zijn, alleen zien DIE twee hoofdpersonages dat nog niet.
Het is misschien omdat ik momenteel te dicht sta bij mijn situatie, waardoor ik geen klaar beeld heb.
Maar hoe kan ik afstand nemen van mijn situatie, zodat deze overzichtelijker wordt?
Soms denk ik, tis beter zo, het leeftijdsverschil zal moeilijk zijn voor de omgeving,
zijn vrouw ziet hem nog graag, en hij haar.
maar dan denk ik, ik zie hem ook graag, heel graag, ...
maar inderdaad je hebt misschien gelijk, ik ben te afhankelijk van hem geworden.
Tnx voor je reactie
grtjs
Hoi Rebecca
Oeioei.... Watermannen hebben het moeilijk, he. Te veel twijfelen Hoedt je daarvoor
Lieve Rebecca, je spiegelt de zaak wel heeeeeeel romantisch voor...
Beetje zoals in al die romantische komedies waarbij het van kilometers afstand te zien valt dat de twee hoofdpersonages voor elkaar bestemd zijn, alleen zien DIE twee hoofdpersonages dat nog niet.
De feiten spreken hele andere taal, hoor. Maar je hebt wel gelijk, als je er te dicht op staat, kun je dat moeilijk zien. Hoe krijg je meer afstand? Door een tijdje lang hem los te laten. Door niet constant aan hem te denken. Door hem niet meer te sms-en en appen. Door gewoon hem uit je leven te bannen. Kijk maar wat dat met jou doet. Kijk maar of hij serieus is, of hij naar je toe komt. Das moeilijk, das heel moeilijk, maar anders blijft jij bungelen.... En er is een ding, en dat moet je nooit willen. Bungelen.
maar inderdaad je hebt misschien gelijk, ik ben te afhankelijk van hem geworden.
Die afhankelijkheid is maar deel van het probleem. Ander stuk is de enorme onevenwichtigheid in het geheel. Jij bent wel afhankelijk van hem. Hij niet van jou. Jij geeft, en investeert. Hij niet in jou. Daar zit de andere helft van het probleem, voor zover ik het kan inschatten......
Heeeeeeel veel afstand gaan nemen. Zorgvuldig gaan kijken. Zorgvuldig gaan nadenken. Op feiten afgaan, niet op wensdromen. Zo krijg je afstand.
hey Rebecca, ik heb me in
hey Rebecca, ik heb me in tijden ook zo gevoeld. Alsof het mij nooit zou lukken. Alsof niemand mij moest. Alsof alleen de idioten in mij geïnteresseerd waren. Jouw verhaal klinkt of je zelf helemaal niet sterk staat op dit moment, door het gedoe met je ex maar ook door wat je over jezelf schrijft. Eerste punt voor jou is: gaan werken aan je zelfvertrouwen. Gaan werken aan je eigen leven. Desnoods met hulp, zoek hulp als je het echt niet meer ziet zitten. Je zit nu in een moeilijke periode qua werk, en ook persoonlijk voelt het of niets lukt. Ik geloof er meer en meer in dat je ook uitstraalt hoe je je voelt. Mijn zus, en ik dus ook, hebben allebei een periode gehad dat we ons net zo voelden, en als je zelf niet sterk staat, zelf het gevoel hebt dat je niet van jezelf kunt houden, dat je dat dan ook in je houding naar buiten toe uitstraalt. Wat vervolgens weer zorgt voor reacties vanuit andere mensen die je lage zelfbeeld alleen maar bevestigen. Belangrijk is dat je eigen kern stabiel is.
En daarbij is heel erg belangrijk dat je juist de mensen die je niets te bieden hebben, ook durft weg te sturen. Zoals Waterman al schrijft, ofwel hij biedt jou wat jij wil, ofwel jij zult echt verder moeten. Zo denk ik er tegenwoordig echt over. En als je die keuze dan hebt gemaakt, voor jezelf, hebt gezegd: maar wacht eens even: dit wil IK niet, dan maakt dat je alweer een stukje sterker. Iemand die aantrekt, afstoot, aantrekt, en dan ook nog het grote leeftijdsverschil... je plaatst jezelf eigenlijk al in een situatie waarin je opnieuw teleurgesteld zult gaan worden, keer op keer. De realiteit is dat dit iemand is met wie het niet werkt. Betekent dat dat er verder NOOIT meer iemand voor jou zal zijn? Nee, volgens mij absoluut niet, dat dat nu zo voelt dat komt denk ik doordat je gewoon gek op hem bent, is logisch, maar ook door het gevoel diep vanbinnen dat je zelf niet meer zult vinden, dat het geluk niet voor jou is weggelegd. Kiezen voor jezelf kan dan een heel bevrijdende stap zijn, denk ik. Zeggen tegen jezelf: ik verdien gewoon beter dan dit, en al blijf ik alleen, ik verdien beter en ik ga zorgen dat ik zelf sterker word, zonder al het ingewikkelde gedoe van een relatie die niet werkt.
En dan keihard aan de slag met jezelf, je hebt zo te lezen vooral heel veel liefde, knuffels, affectie en steun van jezelf nodig meis!! Iemand de reden van je bestaan maken is echt niet goed, het maakt je afhankelijk... hou eerst van jezelf! Jijzelf bent er nog!
@petals
Hoi Petals,
bedankt voor je reactie en je steun.
ik probeer echt aan mijn zelfvertrouwen te werken,
mezelf overtuigen dat ik een toffe dame ben, die recht heeft op een prins, iemand die voor mij door het vuur zou gaan
figuurlijk bedoelt, anders ben ik hem misschien kwijt door de vlammen.
maar de zwakke momenten zijn momenteel nog te sterk, waardoor ik weer beetje terug zak in mijn put.
en ik weet dat je uitstraalt hoe je jezelf voelt, ik ben me daar heel bewust van,
ik loop momenteel ook niet echt al te helder bij. verdwaasd en verdoofd.
ik ga eerst beetje rust zoeken in mijn hoofd, en de rest komt later,
grtjs
ombuigen
Oei Rebecca,
Waarom zou je nog moeten leven? Nou heel simpel. Hoe diep je je ook gezonken voelt, er is altijd een bodem en als er een bodem is kun je ook weer omhoog. Je hebt nu je diepste dal bereikt, minder wordt het niet. Elk beetje positieve wending in je leven nu zal alleen maar de goede richting kunnen zijn.
Alle negatieve dingen die jij over jezelf verteld zitten alleen in je hoofd. Maak nu eens de stap naar je hart, wat verteld die je? En misschien is dat wel die nieuwe wereld die je noemt!!
En je mag best even klagen hoor, niet mis mee. Even je frustratie kwijtraken, maar luister eens naar je hart! Wat verteld die je wat je moet doen? Go for it girl, you can do it!!
@ jamor
hoi Jamor
dank je wel voor je reactie en de steun.
mijn hartje wil hem (nu nog) maar ik probeer het echt te vergeten,
omdat het toch geen zin heeft, het maakt mij enkel moe en ongelukkig,
en dat zou niet mogen zijn, het is zomer en ik zou er van moeten genieten,
die frustraties raak ik kwijt door te schrijven hier,
en door de vele steunberichten te lezen,
grtjs