Beste lezers,

Graag wil ik mijn verhaal met jullie delen. Deels om het een plek te geven, deels om jullie beleving hierover te lezen.

De liefde. Iets moois. En soms moeilijk.
Bijna 10 jaar geleden heb ik met mijn hart gekozen voor de vrouwenliefde. Altijd was het aanwezig en het leven heeft mij er naartoe gebracht om voor de vrouwenliefde te kiezen. Geen moeilijke coming-out maar trots en bevrijding.
Op mijn 24e heb ik eerst een 8-jaar durende relatie gehad met een lieve en leuke man. Daarvoor wat vriendjes maar nooit serieus. Echter het was voor mij nooit ware liefde die 8 jaar, maar wel iets wat me rust en evenwicht bracht. In die levensfase had ik dat nodig en koos daarvoor. Uiteindelijk besloot ik de relatie te verbreken en koos voor een nieuw leven, in een andere stad, nieuwe baan etc. En ik startte een spannende tijd van het ontdekken van de vrouenliefde. Na 6 maanden daten en spannende ervaringen (geen relatie of sex), ontmoette ik al donderslag bij heldere hemel in 1999 mijn eerste vrouwenliefde. Het voelde als thuiskomen. Diepe emoties, veel intimiteit. 4 jaar hadden we een intense relatie. Diepe liefde. Maar zij was emotioneel onvolwassen. Zat ook nog aan haar ex vast etc. de eerste 1,5 jr. van onze relatie. En dat bracht veel onzekerheid voor mij met zich mee. Ik heb mijn grenzen verlegd, veel te ver. Was beng om deze liefde te verliezen. Wachtte 1,5 jr. op haar en uiteindelijk toen ik besloot niet meer te wachten op haar, had ze na 2 weken al een ander. Ondanks dat het diepe liefde voor mij was, heeft het erg veel met mij gedaan. Ik zag lang geen kleuren meer in de wereld. Was mijn eigen IK kwijt. Het kostte mij veel tijd om mijzelf weer op te bouwen. Dat is mij uiteindelijk wel weer gelukt en ik was daar trots op. Heb toen 2 jaar lang allerlei ervaringen beleefd via internet etc. met onmogelijke en niet beschikbare dames, of dames die het niet in mij omhoog haalden. Ik denk dat dit een bewuste keuze is geweest, omdat ik mij onbewust nog niet wilde binden, ook al dacht ik van wel!
En toen dik 2,5 jaar geleden ging ik via internet schrijven met een bijzondere vrouw. Ze wilde ook alleen schrijven en ik zat ook in een fase dat ik niets meer dan dat wilde of verwachtte. Na een maand schrijven groeide er van alles tussen ons, spanning en diepere gevoelens. Maar ik wist uit ervaring
dat de realiteit heel anders kon zijn. Echter toen we elkaar na die maand schrijven besloten elkaar te willen ontmoeten, was er die ontmoeting en het was een ware blikseminslag voor ons beiden. Een enorme chemie. Diep gevoel. Stapelverliefd.
Zij zat nog in een moeizame relatie van een aantal jaar en ik zat in een woon/zakelijke situatie die erg moeilijk was. Maar we konden en wilden niet om elkaar heen. Het eerste half jaar was zalig. We deelden intens en genoten van elkaar. Ze maakte haar relatie uit en belandde in een moeilijke woonsituatie waarin ze geen vaste woonplek had (ze is kunstenaar) en had geen vast inkomen. Dat gaf veel stress en onzekerheid. Ik verloor mijn baan etc. en had ook stress. Daarnaast had ze geen tijd en ruimte gehad om haar jaren relatie te verwerken. Het was een moeilijke tijd voor beiden. In die 2 jaar heb ik het 3 maal uitgemaakt. Ik wilde verdieping, maar die kwam er niet. We voelden wel liefde, maar die klote externe factoren braken ons op. Ik kon maar niet begrijpen waarom we qua intimiteit niet dieper kwamen. Terwijl we beiden zeer gepassioneerd en veel diepgang hebben. Ze gaf aan geduld met haar te hebben. Ik voelde me daardoor onzeker worden, had behoefte aan veiligheid en vertrouwen. Maar gaf zelf ook geen echte veiligheid en hield ook enige emotionele afstand. Het is duidelijk dat we er beiden niet echt voor durfden te gaan. Dat gaf frustratie bij beiden. Mijn bewustzijn wilde enorm ervoor gaan met haar, mijn onderbewustzijn hield me enorm tegen. We gaven elkaar geen veilige bodem. Terwijl we wel diepe liefde voor elkaar voelden. Na mijn 3e maal uitmaken, voelde ik weken niets meer. Ik ben toen gaan voelen en nadenken. Ben uiteindelijk erachter gekomen dat er nog een enorme blokkade zat en angst, voortkomende uit die eerste grote vrouwenliefde, die ik dacht al verwerkt te hebben. Maar ik moest dus een enorm muur in mijzelf nog afbreken. En nu het 6 maanden uit is, weet ik het zeker dat deze prachtige vrouw het voor mij is. Dat Zij de ware voor mij is. Een 2 maanden geleden hebben wer elkaar weer gezien bij mij thuis. Het was een erg emotioneel weerziens. Ik heb haar alles verteld en uitgelegd. En ze begrijpt het en geloofd het ook. Echter ze heeft 2 maal zoveel pijn ervaren door mijn uitmaken, dat ze heel erg ontoegankelijk was tijdens die ontmoeting. En nu 2 maanden verder had ik haar gemaild, nadat ze mij mailde met lieve woorden en dat ze niet over mij heen was gestapt, dat ze van mij houdt, dat ik het erg moeilijk vind om zo lief te delen, omdat ik het allemaal met haar wil. Verlangen voel etc. Dat ik het makkelijker vind om geen contact te hebben en dat mij dat erg spijt, maar dat ik dat dan liever heb, omdat het mij erg veel zeer doet haar liefde te lezen, maar dat ze daarmee niets concreets doet. Aan de hand van mijn mail heeft ze 3 maal live contact gezocht met mij, en hebben we elkaar gezien en gesproken en wordt ze opener en toegankelijker, en maakt ze complimenten en raakt me lief aan. Ook geeft ze aan dat ze nu geen uitspraken wil doen, dat ze niet wil dat er nu iets van haar verwacht wordt. En dat ze nu misschien wel een tijdje wil "razen" zoals ze dat zei. Wil doen waar ze zin in heeft, uitgaan etc. , haar leven leidt zoals zij dat wil. Ik weet dat ik geduld kan hebben, haar de ruimte wil geven om te ontdekken wat zij echt wil. Ik ben immers degene die het 3 maal heeft uitgemaakt, ook al weten we beiden nu waarom dat zo was en dat er een inmense blokkade nog zat, die ik nu niet meer heb en er helemaal voor wil gaan met haar. Maar ja, haar ervoor gaan kan en wil ik niet afdwingen. Dat ontstaat in vrijheid. Ik vind het somns erg moeilijk om haar te laten, maar weet wel dat dit de enige weg is om haar misschien terug te winnen. Hebben jullie nog tips, adviezen of gewoon woorden. Deze vrouw is het voor mij. En ik leef mijn leven nu ook zoals ik wil, heb veel sociale contacten, doe leuke dingen en zit lekker in mijn vel.. Maar kan mijn diepe liefde niet kwijt en vind dat soms moeilijk.
Ik lees jullie graag.
Singer.