17 jaar... Klinkt lang, is ook lang en voelt ook lang.... 17 jaar samen met een geweldige vrouw. Vanaf ons 18e bij elkaar. Samen alles beleefd, meegemaakt en gedeeld. Trouwen, kinderen, plezier en verdriet. Samen gelachen, samen gehuild en samen geleefd. Of toch niet....
Hebben we elkaar onderweg verloren? Zitten we niet meer op hetzelfde pad? Waar ik links ging ben jij rechts gegaan? Voorgoed en voor altijd.
We zijn nooit echt begonnen aan de reis, zeg je, we zijn altijd broer en zus geweest, zeg je. Maar ik heb ik nooit zoveel van iemand gehouden, voor iemand geleefd. Ben nooit zo voor iemand gegaan als voor jou. Jij bent altijd degene geweest die mijn richting heeft bepaald, mijn kompas en levensdoel....
En nu ineens sta ik daar, alleen en zonder enige richting. Mijn basis, mijn gevoel, mijn ik. Ik ben het allemaal kwijt. Word alleen maar heen en weer geslingerd door elke mening en goed bedoeld advies. Het spijt me, maar hoe goed ik ook mijn best doe, het lukt niet.
Ik zeg, ik laat je los en laat je gaan om je eigen leven op te pakken. Maar na 2 maanden van paniek en angst, ben ik nog steeds niet in staat om je los laten. Maar het moet en het zal me ook wel lukken. Ik probeer sterk te zijn, voor mij, voor jou en de kids. Maar soms voelt het gewoon so fucking k*t.
Maar na 2 maanden van paniek
Maar na 2 maanden van paniek en angst, ben ik nog steeds niet in staat om je los laten.
Sommigen hebben jaren nodig om de ander los te kunnen laten.
ja idd! 2 maanden! Is heeeeel
ja idd! 2 maanden! Is heeeeel kort, en dat voor zo'n lange relatie!
pffffff
Jeetje mina en dat na zoveel jaar? Wat kunnen mensen elkaar toch verschrikkelijke dingen aan doen. Ergens onderweg in jullie relatie is er iets mis gegaan ja, dat is duidelijk, maar wat??? Ja daar kom je vaak niet achter he. Want vaak is het ook een gebrek aan communiceren met elkaar. Openstaan voor elkaars dingetjes, naar elkaar luisteren etc. dat is vaak heel belangrijk. Maar vaak schort het daar aan.
Is je vrouw nog wel bij je? want dat kan ik niet zo heel goed opmaken uit jouw blog.
Ik wens je sterkte en veel kracht toe.
RE pfffffff
Hee Vlindertje59,
Het is niet zozeer elkaar verschikkelijke dingen aandoen, maar meer hoe ik ermee om ga. Weet wel wat er mis gegaan is: te veel gewerkt, te weinig aandacht voor de echt belangrijke dingen, geen energie willen of kunnen stoppen in de relatie, vanzelfsprekendheid. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast twijfel ik over wie ik ben en hoe ik in het leven sta als persoon. Dit heeft ook meegespeeld in onze relatie. Wil niet zeggen dat ik geen ontzettend leuke tijd heb gehad. Dat maakt het ook zo moeilijk. Als we nu altijd ruzie hadden ofzo, maar het was gewoon goed. Misschien wel te veel als maatjes ipv man-vrouw, maar voor mij was het goed.
We zijn nog wel bij elkaar om het gezin draaiend te houden, maar dat gaat snel veranderen.
Thanks
Quasimodo@Eagle-2
Eagle-1 to Eagle-2.
Beste Eagle-2,
Behalve dat je flink in de kreukels zit kan ik weinig inhoudelijke informatie ontdekken.
Hoe is het 2 maanden geleden begonnen?
Vanaf 18 (eerste grote liefde?) 17 jaar samen + kids (2?), ben je nu 35 en in de kracht van je leven!
Jij schreef: ……….. En nu ineens sta ik daar, alleen en zonder enige richting. Mijn basis, mijn gevoel, mijn ik. Ik ben het allemaal kwijt. ………… na 2 maanden van paniek en angst, ben ik nog steeds niet in staat om je los laten.
Nee, natuurlijk niet, 17 jaar is een eind en dan ook nog kids!
Na een huwelijk van 13 jaar was Quasi 35 bij zijn 1-ste scheiding en het leek alsof de wereld verging. Ik voel je aan man!
Maar, hoe zit het nou met de praktijk? Leven jullie apart? Zij thuis met de kids? Jij ergens anders?
Ehh.............. in een reactie van je aan Vlindertje las ik net dat jullie nog bij elkaar zijn maar dat dat snel zal veranderen? Hoe en wat?
Wat waren haar argumenten, behalve het broer en zuster gevoel? Er moet meer aan de hand zijn geweest.
Je moet de dingen sowieso van je afschrijven en hopelijk kun je de volgende keer meer details beschrijven?
Intussen, heel veel sterkte met je verwerking en tot schrijfs he?
Hartelijke groet van Quasimodo.
Eagle-1, ready for take off
Beste Quasimodo,
Ja inhoudelijk kan er meer meer vertelt worden. We leven nog niet apart, maar we zijn hard bezig om dingen te gaan regelen. Duurt allemaal erg lang. We zitten binnenkort bij mediator en bank om te kijken wat er moet gebeuren en wat er mogelijk is. Heb me de afgelopen tijd wel onmogelijk gedragen (so it seems) en heb de tijd gekregen van mijn vrouw om de boel in mn hoofd wat op orde te krijgen. Maar die tijd is nu wel op en echt uit elkaar gaan is nu noodzakelijk. Want anders loopt het niet af zoals we voor ogen hadden.
Er is inderdaad meer aan de hand, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Het gaat over mijn twijfels aan wie ik ben en of ik 100% voor vrouwen val. Er knaagt iets, wat ik geen plekje kan geven, niet kan benoemen. Maar toch heb ik soms het idee dat er iets mist. Dit niet neemt niet weg dat mijn liefde voor mijn partner altijd oprecht en eerlijk geweest is. Vind haar nog steeds fantastisch, maar misschien is het niet genoeg voor een man-vrouw relatie, zijn we altijd maatjes geweest en ontbrak er iets op bepaalde andere vlakken. De tijd zal het leren, leg mezelf geen druk op. Praat wel veel met mensen en kijk af en toe rond. Nog geen idee hoe ik dit verder gaan aanpakken, maar ik wil eerst maar eens de praktische zaken rond de scheiding voor elkaar hebben. Daarna zien we wel waar ik uitkom...
De adelaar is geland...
Quasimodo@FlyLikeAnEagle
Eagle-1 to Eagle-2
Eagle-1 has landed also,
Tranquility Base here, over........
Heb een prive berichtje naar je toegestuurd.
Sterkte gewenst,
Groetje van Quasimodo.