Na drie maanden geen tot weinig contact met mijn ex te hebben gehad, had ik afgelopen weekend met hem afgesproken... Nou ikzelf niet, maar iemand die ik heel goed ken had met hem afgesproken en even later kwam ik er ook bij.. Of laat ik het zo zeggen ze kwamen bij mij langs. Mijn ex had me ook gevraagd of ik hem graag wilde zien, maar ik zat heel erg in dubio, uiteindelijk besloten om hem wel te zien..
We hebben gezellig gekletst, serieus gepraat, oude herinneringen opgehaald, over onze ''nieuwe'' levens gehad, en zelfs flink gelachen. Ik heb me geen moment ongemakkelijk gevoeld, ik was ook niet extreem blij of boos. Ik voelde me op dat moment gewoon gelukkig. En was blij dat het zo goed voelde, alleen dat was ook gelijk het punt, wat me ook verdrietig liet voelen... Het voelde weer zoo goed, vertrouwd... het lijkt wel hoe langer ik hem niet zie, hoe meer ik hem ga missen en hoe meer ik van hem ga houden? Klinkt misschien raar.. Maar het lijkt soms wel of mijn liefde voor hem groter wordt.

Ik heb nu zo'n dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik onzettend blij dat ik nu zo onafhankelijk ben, ik mijn eigen leventje kan bepalen. Heb nog zoveel mooie en nieuwe dromen. En ik zie het leven echt met open armen tegemoet. Ik ben dan blij dat ik en hij nog steeds zo leuk contact met elkaar kunnen hebben, dat er geen haat is, dat je elkaar verwijten maakt, geen boosheid, we hebben alles uitgepraat, daar ben ik dan ook heel blij om, want ik weet dat velen nog rond lopen met de vraag: waarom? en nog meerdere vragen..
Ik heb dat niet meer. Ik heb alle antwoorden gekregen. En hierdoor ben ik mezelf ook een stukje beter gaan kennen, ik ben ontzettend aan het groeien.. Is heel eng, maar voelt goed.
Vele mensen zeggen dat ze weer terug willen, naar vorig jaar, toen alles nog goed was tussen jou en je partner (ex). Maar dat heb ik helemaal niet. Ik ben zelf zoo veranderd door dit alles, eigenlijk zoveel sterker geworden.
Ik wil niet terug naar een jaar geleden....

En aan de andere kant heb ik soms ook het gemis, de twijfel... Heb ik er wel goed aan gedaan om hem weer te zien, waarom kan ik hem niet helemaal ''loslaten''? Maar jammer genoeg... lukt me dat niet en wil ik het ook ergens niet. Ik heb nu een eigen leven, en hij ook.. maar toch maakt hij deel van mij uit.

Sorry voor het chaotische verhaal.