Lees al sinds Januari mee op deze site en nu maar eens men eigen blog aanmaken. De breuk zelf is van eind November vorig jaar. Ze heeft het uitgemaakt voor de feestdagen (leuk... echt niet) omdat de liefde was weg? Na 3 maanden ben ik er nog steeds niet uit, ik voel me bij momenten leeg en heel emotioneel. Een gevoel dat je niet kunt uitzetten of wegdrukken. Pijn voel je, echt fysieke pijn daar waar je hart ligt waar het klopt. Hoe kun je nu verder... iemand die je het gevoel geeft alsof je samen de wereld aankunt... in elkaars armen liggen geborgen en veilig... ik kan het niet vatten. Logica en een gebroken hart het gaat niet samen. We hebben alle contact verbroken eind Januari, probeer me er aan te houden. Het gemis is groot...

Dat een persoon zo je leven kan binnen stappen... een barst vinden in je stenen hart en het dan doen gloeien van warmte en geluk. Je je afvraagt of er ooit nog iemand anders gaat zijn zoals haar? Of je het zelf niet hebt verknoeid? Slapenloze nachten en als ik men ogen sluit dan is ze daar... in men dromen. Loslaten wanneer kun je het? Ze heeft al iemand anders... na een goede week was hij er al? Verstomd blijf ik achter, men hart is echt uit elkaar gespat. Waarom? Betekent een 1,5 jaar dan niets voor sommige mensen? Begrijp het niet, omdat ik zelf niet zo ben?

Ben met een psycholoog gaan praten, de relatie is één reden en ook omdat ik nog veel zaken meedraag van men jeugd jaren. Niet gemakkelijk maar ik bekijk het wel positief, zonder die breuk was ik er nooit aan begonnen. Een gebroken hart het brengt een mens terug naar zijn essentie en dat je nooit mag stoppen met dromen!