Ik lees t vaak hier, mensen die liefdesverdriet hebben en zich ervan af schrijven!! ik ga het proberen en heb een nogal lastig en zeer moeilijk te beschrijven verhaal, maar ik ga het proberen en hoop op reacties en tips!!

Als eerste ben ik een jongen van 19 jaar en ben nogal een druk gezellig en mensen gebonden persoon!! Ik zal beginnen bij het begin van mijn verhaal, ongeveer 4jaar geleden kwam ik HAAR tegen , je eerste liefde, je ware jeweetwel, en ik zat toen in 4mavo. Na veel kijken, afspreken en lachen/huilen kregen we iets!! dit duurde zo'n 5maanden en waren fijne maar ook lastige maanden, want ik was meer afhankelijk van haar als zij van mij!! Zij maakte het uit en ik had zoveeel pijn, maar ja, het had een vervolg!!

Je kent het wel, t was net een film en we kregen allebei een ander, maar ZIJ werd weer helemaal verliefd en we waren verliefder dan ooit te voren, we waren voor zowel ons als buitenstaanders het perfecte stelletje, en t was ook echt zo, nooit ruzie, domme conflicten die nergens over gingen tel ik hier niet bij mee, maar altijd verliefd lachen vertrouwd en speciaal bij elkaar!! we zeiden altijd tegen elkaar dat we nooit uit elkaar zouden gaan en zo voelde het ook echt, we hadden echt iets speciaals, ECHT speciaal!!

Nu komt er een wending in mijn verhaal, ik ben iemand die altijd met veel vrienden op stap is, tegen iedereen aan lult en zowel goed kan luisteren als zelf kan praten!! ik ben graag op mezelf en deed ook vaak dingen met mijn vrienden alleen!! mijn vriendin vond dit nooit erg en ook hierin was zij dus een perfecte vriendin!! nu het gekke van het geheel, we hadden ondertussen al meer dan 2.5jaar en ik kreeg steeds vaker de gedachtes van hoe zou het zijn als ik niet met haar zou hebben, het voelde allemaal net of mijn leven op een blaadje was geschreven, of alles zo simpel ging, de lust en verlangen naar mijn vriendin werden door de perfectie minder!! Dit heb ik vaker bij haar aangekaard maar kon dit nooit goed verwoorden en ze werd hier dan ook nog vastiger en onzekerder door in onze relatie!!

Ik miste het dat ze nooit een keer zelf iets ging doen met haar vriendinnen en dat ze nooit de touwtjes in handen nam!! Wat een dubbel gevoel, aan de ene kant hield ik zooooo veel van haar en aan de andere kant werd de nieuwgierigheid naar de vrijheid en een onbeschreven toekomst alsmaar groter!!

En jaa zo, was er 3.5jaar voorbij en ineens die knalll, ik kwam terug van kamp en woendag avond belde ik haar zoals elke avond, en we kwamen op het beschreven onderwerp uit, alles kwam er in een keer uit en ik ging meteen naar de toe om te praten!! Dit liep uit op het zwaarste gesprek en de moeilijkste beslissing die ik mijn leven heb moeten maken, HET WAS UIT!!

Ik wilde zoo graag zeggen dat het een break was, zoo graag zeggen dat het allemaal goed kwam, maar dat kon niet, ik moest het defenetief uit maken om de echte onbeschreven toekomst te ontdekken!! Ze was zoooo verdrietig, ze huilde zoo hard en schreeuwde bijna dat ik haar niet alleen moest laten, ze wist op dat moment niet wat ze zonder me moest en ik, ik kon niets meer ik was verstijfd, stil en stil van binnen!! totale leegte en stilte, zoo zwaar en moeilijk was dat!! (even voor alle mensen die het altijd alleen maar zielig vinden voor de gene die is achter gelaten, je MOEST eens weten hoe zwaar het is om het zo te moeten uit maken)

De dagen, weken en maanden erna verliepen snel en vreemd, als eerste voelde ik me kut, logisch na die zware beslissing, maar aan de andere kant was er een blok van mijn been, een wereld ging voor me open, oftewel de onbeschreven toekomst lag in het vooruitzicht!! Heerlijk leek het allemaal, was het trouwens ook echt, mijn vrienden vingen mij goed op en ook mijn ex-vriendin werd door haar vriendinnen goed opgevangen en dat gaf me ook een waardig gevoel!! Ik kreeg sinds 3.5jaar weer aandacht van andere meisjes op een manier die tijdens je relatie niet gaat!! (geef toe flirten doet iedereen, ook tijdens een relatie, is niets ergs en erg onschuldig, het geeft je ook een gevoel dat je nog aantrekkelijk bent voor andere, haha hoor mij op mijn 19jarige leeftijd)

De tijd ging voorbij en zo nu en dan spraken mijn ex en ik elkaar nog, we bleven erg close maar het was ECHT uit, dat voelde we allebei en het was ook zo!! Ik had vaak aandacht van andere meisjes en afentoe zoende ik met een meisje, wat trouwens ook erg vreemd en wennen was na 3.5jaar relatie!! Mijn ex daarintegen had een steeds hechtere relatie met een 'goede' vriend van haar die ze al voor onze relatie kende!! Op het begin was ik blij voor haar en ik voelde dat ik een juiste beslissing had gemaakt!! Dit hield de hele zomer zo vol en tot eind september voelde ik me super, herboren echt niets kon me geluk in de weg staan!!

Nu mijn laatste deel, (ik weet het is een lang verhaal maar hier komt het moeilijke deel waar ik me nu nog steeds in bevind), ik had het geproefd, het vrijgezellen leven, heerlijk, maar s'avonds alleen in je bed begon ik steeds meer iemand te missen, niet gewoon iemand, nee echt mijn ex!! NEEE niet voor de sex, maar gewoon om lekker mee te praten, je ei over van alles en nog wat kwijt te kunnen en om heerlijk tegen aan te liggen en vast te houden!! het idee dat ze nu een nieuwe vriend heeft begon steeds meer pijn te doen, ik voelde me vervangen, net of het niets was!!

ALLEMAAL mijn schuld, ik heb het uitgemaakt, ik wilde persee een onbeschreven toekomst, en die heb ik gekregen ook!! Het is niet zo dat ik elke dag spijt heb van mijn beslissing, gekker nog ik heb er helemaal geen spijt van, maar soms mis ik haaaaar zoooo ergg, als ik aan onze herrinneringen denk, aan haar geur aan haar lach aan alles, dan mis ik haar zoo erg!! Ik zou der zoo graag terug willen, heb dit haar ook gezegd en heb al mijn trots ervoor aan de kant moeten zetten, ik voelde me voorlul staan, en vernederd toen ze zei dat dit nu gewoon echt niet kon en dat ze echt verliefd was op die andere jongen, ze zegt nog steeds dat ze ECHT zoveel van me houdt, en me nooit zal vergeten en 'Wie weet ooit' zegt ze dan!!(ik geloof haar ook serieus daarin) Ik snap dit echt super goed en neem haar ook niets kwalijk, ben niet boos en ook niet op die kerel, ik wil der gewoon uit mijn hoofd zetten, weet dat het nu niets meer zal worden, wie weet later ooit weer als we elkaar weer op een juist moment tegen komen, maar ik wil niet hopen, niet wachten, ik wil der uit mijn hoofd!! ik wil verder, ik wil genieten van alles wat me nog te wachten staat, en dat zal ik doen ook!!

Ik moet zeggen het is echt eeeeen heerlijk gevoel nu ik eindelijk mijn verhaal eens heb beschreven, voel me alll 100000x beter als toen ik aan dit verhaal begon!! ik hoop dat jullie mijn verhaal mssn herkennen of tips hebben hoe ik haar uit mijn hoofd krijg, maar ik wil voornamelijk mijn zeggie doen en heb dat bij deze dan ook gedaan!! bedankt voor jullie interresse en ik blijf zeker vaak terug komen op deze site!!

bedankt!!