ik zou het eerder raar vinden als hij na 6 weken al helemaal uit je systeem zou zijn... ik ben hem na 9 maanden nog niet vergeten

misschien dat het voor jou beter is een tijdje geen contact met hem te hebben... zoals je al zegt.. je probeert hem steeds te overtuigen en hij raakt er geirriteerd door...

als je hem een tijdje niet ziet kan je het beter verwerken.. word je minder aan hem herinnert.. en bovendien is de kans dat je na een tijdje weer een normale vriendschap op kunt bouwen dan groter.. dan zijn de verhoudingen tussen jullie weer wat gelijk getrokken (nu wil je meer dan vriendschap en dat geeft wrijving)

ik zou zeggen, ga lekker door met leuke dingen doen.. leef je eigen leventje, ga niet bij de pakken neer zitten.. maar laat de dipjes ook lekker komen.. vroeg of laat komt het er toch wel uit.. kan je het beter meteen gehad hebben
en laat de aandacht van ander mannelijk schoon maar even voor wat t is.. en gebruik t maar om je ego op te krikken, zodat je als je er weer klaar voor bent vol goede moed weer op jacht kunt

Happiness is the best revenge

Ik weet hoe moeilijk het is om afstand te nemen.. maar je gaf zelf al aan dat hij in het telefoongesprek continue het gevoel heeft dat hij zichzelf moet verdedigen...en ik snap best dat je hem niet kwijt wilt en daardoor door blijft vragen..maar ik denk dat dat juist averechts gaat werken..Zo gaat hij zich steeds meer ergeren en is de kans dat hij bijdraait er klein..Geef hem even de ruimte..hij krijgt dan de kans om na te denken (en je mischien wel te missen )..Je wilt toch niet dat hij bij je terug komt om de verkeerde redenen? Want als hij niet helemaal zeker is dan is het binnen de kortste keren weer hetzelfde liedje..en daar wordt je echt doodongelukkig van..En echt waar ik begrijp je helemaal..maar ik zou echt proberen even niks van je te laten horen..dat is voor jou ook veel beter (en ook wel heel moeilijk)..succes he! groetjes maartjemarij

Je vraagt je af of het fout is dat je hem wilt..neehoor helemaal niet..Ik denk eerder dat hij een beetje fout bezig is..Indirect geeft hij je toch een beetje hoop door contact te houden..Als ik lees dat hij je in jullie "pauze" toch nog lieve smsjes stuurt en aangeeft dat hij je mist..dan krijg je toch hoop? En daarna zegt ie doodleuk dat zijn gevoel weg is?? Waar hebben we dat toch meer gehoord..Wat is het toch dat we gewoon blijven wachten tot de ander zijn keus heeft gemaakt..Als iemand echt van je houd dan is het alles of niets! Dan wil hij dolgraag bij je zijn, en je zijn vriendin noemen..Hij is nu nog wel geduldig aan de telefoon maar hoe lang duurt dat nog? Waarom genoegen nemen met zo weinig..en ik weet het ik heb dat ook zo lang gedaan..maar ben ik daar gelukkiger van geworden? Nee niet echt..Gun jezelf iemand die wel weet wat ie wil! En dat zou jij moeten zijn..En het is een heel proces en niemand zal het raar vinden als je het toch nog een periode vol zal houden...dus blijf schrijven..sterkte he..gaat je echt wel lukken allemaal!

Lieve anonymous,

Herkenbaar, tot in detail bijna. Lees mijn blogs er maar op na..

Maar, als ik hoor dat je zegt: "als ik maar goed genoeg m'n best doe" wil ik je toch echt even wakker schudden. Dat klinkt eng en ik snap het gevoel heel goed, heb zelf ook de neiging (gehad) maar dit was voor mij een reden om er een punt achter te zetten (daar dreef hij me toe met zijn gedrag). \

Hij moet van je houden om wie je bent en niet om wie hij wil dat je bent. Pas daarvoor dus op, ga je niet aan hem aanpassen want dat heb ik ook de laatste 2 maanden gedaan en daar ging ik aan onderdoor.

Ook ik denk nog steeds wel dat hij gewoon niet inziet wat we hadden, dat is zeker heel frustrerend maar je kunt er zo weinig aan doen. Voor mij leek hij ook de ware en ik moet ook echt niet aan een ander denken en hem met een ander moeten zien...m'n maag draait zich om maar probeer het echt even van je af te zetten, neem geen contact op of zo min mogelijk en je zult merken dat, ondanks dat het verdriet niet meteen over is en dat zal best nog ff duren, je je toch steeds iets beter gaat voelen.

Mochten jullie echt bij elkaar horen, dan komt dat nog wel, misschien niet nu en misschien wel nooit, maar ga daar niet op zitten wachten.

En ook ik heb niet eerder zo'n gevoel gehad als met hem en het doet inderdaad pijn om te ontdekken dat het bij de ander blijkbaar niet zo diep zat. Probeer te bedenken (dat probeer ik zelf ook) dat, stel dat je bij hem was gebleven, zou je hem dan nog 100% kunnen vertrouwen? Ikzelf zou constant op m'n hoede zijn en denken dat hij elk moment weer kan omslaan.

Het is inderdaad alles of niets, iets wat hij mij ook heeft 'verweten' en ik snap nog steeds niet wat hij precies bedoelde en waarom dat een probleem zou moeten zijn. Ik neem geen genoegen met 'half' en dat zou jij ook niet moeten doen.

Jelle