Doel + loos = terugslag

& dat is zacht uitgedrukt...
Dit weekend werd ik geconfronteerd met ernstig nieuws, dat mijn schoonzus waarschijnlijk ongeneeslijk ziek is. Ik zeg 'waarschijnlijk' omdat officieel niet duidelijk is welke vorm van de ziekte ze heeft en dan pas ingeschat kan worden hoe lang ze nog te leven heeft. Ik gebruik ook het woord 'waarschijnlijk' omdat er soms in de wereld nog wonderen bestaan en ik daar stiekem op hoop...
Echter, ik krijg mee hoe de wereld van mijn broer deze dagen in elkaar stort; hij en zijn geliefde met wie hij nu zo'n 8 jaar samen is, mee is getrouwd en een dochtertje van bijna 3 mee heeft gaan vanaf nu een zeer heftige tijd tegemoet. Zij voelt zich bijna altijd ziek en zal veelal naar het ziekenhuis moeten, mijn broer gaat volgens het laatste nieuws stoppen met werken en de zorg voor dochter en vrouw op zich nemen. Mijn ouders, zus en ik proberen hen uiteraard te steunen waar we kunnen, maar grotendeels staan we zogezegd machteloos tegenover de vernietigende kracht van een slopende ziekte.

Nu de terugkoppeling naar de ldvd...
Na deze onverhulde bom op mij was gedropt greep ik in een eerste impuls naar mijn mobiel om Haar in te lichten. Ik kreeg een flashback van de verjaardag van mijn nichtje waar wij beiden nog aanwezig waren en een steek van pijn/gemis schoot door me heen. Ik had op dat moment alles gegeven om haar als vanouds naast me op de bank te hebben zitten. Gelukkig won de tegenwoordigheid van geest het van mijn emotioneel verlangen(al heb ik dat verlangen wel degelijk uitgesproken naar mensen met wie ik toen aan het praten was op een chat), want zelfs al zou ze opgenomen hebben, dan nog zou zij niets met dit nieuws gekund hebben. Oh ja, ze zou best haar medeleven hebben betuigd en zelf ondersteboven zijn geweest van schrik, maar ze zou niet 'als vanouds' kunnen hebben voldaan aan mijn behoeften van dat moment. Zij is helaas niet meer mijn huis om in te schuilen. Ik heb daarom gevraagd aan mijn beste vriend om haar in te lichten als hij haar weer ziet (zie vreemde driehoek beste vriend = zwager van ex), want vind wel dat ze het moet weten.

En toch, zulk ingrijpend nieuws zet je aan het denken, over de breekbaarheid van het bestaan, de relatief/letterlijk korte tijd die we te leven hebben, de mensen met wie je datzelfde leven deelt en hoelang zij daadwerkelijk deel hiervan blijven uitmaken.
Vanaf nu wordt dit blog ietwat chaotisch; feiten, gedachten, dromen, illusies, ik gooi het er allemaal uit.
Hoe dan ook, die nacht heb ik niet geslapen, de nacht erna ook niet enz. tot vannacht. Meestal lukt het me pas om in de ochtend om me over te geven aan de moeheid, waarna ik rond 13:00 pas begin aan een nieuwe dag. Dit is niet goed, zie ik zelf in, daarom 'blij' dat ik vannacht veel beter heb geslapen. Kleine voetnoot, van kleins af aan zijn nachten een ramp geweest, m'n hele leven ben ik al een nachtuil. De laatste ochtenden hihi kwam ook mijn ex wederom voor in mijn dromen, flashes van een onwaarschijnlijke toekomst scherp geprojecteerd op mijn netvlies. God, wat is het moeilijk om iemand los te laten waarmee je graag 'oud' had willen worden!!!
Dat is ook juist het probleem na al die maanden, die koppige wil. Zolang ik de wil mis om haar helemaal los te laten en er nog scherfjes van hoop blijven steken in mijn hart en ik nog steeds af en toe in mijn hoofd de echo hoor van 'waarom nou jij?!' in plaats van het gevoel van berusting en acceptatie toe te laten... & ik weet dat het grotendeels staat of valt met het besluit mijn verlangens/liefde wel of niet te koppelen aan mijn ex. Het feit blijft dat zij mij iets gebracht heeft in mijn leven wat ik nog niet eerder ervaren had & ervoor ook niet had durven dromen. Klinkt dramatisch I know. Ik heb ook daarom juist reden om haar dankbaar te zijn en tegelijkertijd extra reden om vooruit te blijven kijken, want het is dus wel degelijk mogelijk om een krachtige & intieme liefdesband met iemand op te bouwen.

Alleen nu voel ik het even niet zo & dwaal zonder bestemmingsgevoel rond in iets wat mijn leven schijnt te zijn. Hè gadver, ik heb geloof ik een terugslag

Tijd om de terugslag te veranderen in hagelslag & me te richten op de fijne dingen, zoals bijv. de koorrepetitie van straks. Genoeg stilgezeten, here comes the kick-start, letterlijk
Anyhoo, hieronder 1 van de 6/7 nummers van Marco die ik echt waardeer (excuses aan de diehard fans)

Liefs de dromer

de dromer's blog
login of registreer om te reageren

Woe, 16/01/2013 - 18:16 — blauwezon

@dromer

oh wat een verdrietig nieuws. En dat je daardoor weer een terugslag hebt..dat is heel normaal!
Het laat je weer over alles nadenken. Wat is belangrijk voor je. Bij wie wil je zijn...en inderdaad confronterend dat de persoon die je het liefste bij je wilt hebben, dat die er niet is.

maar het hoort allemaal bij het roerige pad van ldvd..3 stappen vooruit, weer eentje terug. Daar moet je je niet druk over maken. De wil en kracht om haar los te laten komt vanzelf een keer. (Zegt zij die dat zelf ook nog niet kan ).Maar ook in dit wonder moet je geloven..

Liefs,

* zonnetje kan nu nooit meer normaal een broodje hagelslag eten

Don, 17/01/2013 - 13:30 — de dromer

@blauwezon

Dankjewel voor je lieve reactie blauwezon

Het is zeer schrikbarend nieuws, maar zoals je zegt ik blijf in wonderen geloven.
Die wil en kracht tot loslaten gaat zeker een keer komen, ook voor jou (knuf), maar misschien voor mij wel goed om weer eens met de neus op de feiten gedrukt te worden. Denial is a bitch

Citaat:

'Ik ben ..... ... .... & verklaar onder ede dat ik nog niet geheel over mijn ex heen ben hahahahahaha bleegghhhh'

Liefs de dromer *Pure hagelslag kan soms bitter smaken, de dromer gaat vandaag voor Nutella*

Woe, 16/01/2013 - 23:44 — Carmpie

@dedromer

Het is logisch dat je door dit nieuws gaat nadenken, nieuwe vragen krijgt en verlangens naar een geliefde. En zoals blauwezon zegt zoals het gaat in de ldvd 3 stappen vooruit, 1 stap terug. En je hebt nog steeds de kracht in je.

Mooi nummer de bestemming. Maar ik denk dat onze bestemming in het leven is weer gelukkig zijn. Zie het als op vakantie gaan, je weet de bestemming maar je weet niet wat er allemaal onderweg daar naartoe gaat gebeuren. Je weet niet of er vertragingen komen of niet. En je weet ook niet wat je te wachten staat op de bestemming zelf. Zie dit ook zo naar de bestemming gelukkig zijn. Je weet de weg er niet naar toe maar je weet dat je er gaat komen. Maar ook niet wat er dan gebeurd als het zover is. Ga dit gewoon maar tegemoet. Laat los, probeer niet te forceren. Maar ga wel door voor jezelf. Ondanks deze tegenslagen. En leef dag bij dag. Het leven is zoals je zegt te kort!!!!!

Liefs Carmpie

Don, 17/01/2013 - 14:08 — de dromer

@Carmpie

Ja, vandaag zijn de smiley's back

Niet negatief bedoeld, maar 'gelukkig zijn' is altijd zo heerlijk vaag, valt ook altijd te relativeren. Voor mij is 'gelukkig zijn' een soort fotomoment. Zal het proberen uit te leggen... Oei de dromer, waar stort je je je je je je nu weer in?

Over het algemeen ben ik best tevreden met mijn leven, mijn werk, familie en mijn hechte vrienden om me heen. Vaak ben ik ook blij, kan om veel dingen in het leven lachen. Sinds de intrede van ldvd is de overall happiness wel minder geworden (soms is dat een understatement ).

In het verleden ben ik zeker 'gelukkig' geweest; o.a. tijdens het zingen (die zeldzame goddelijke momenten dat je onderdeel uitmaakt van onbeschrijflijke muzikale schoonheid), liggend bij mijn vader op de bank, mam die me liefdevol verzorgt, ik en m'n broer tijdens het ei bakken, wandelend naast m'n zus met 1 van haar kinderen op mijn rug, liggend naast mijn beste vriendin, aan tafel met m'n beste vriend, liggend met mijn hoofd op schoot bij mijn ex.... enz
Het zijn allemaal flitsen van momenten van puur geluk.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil zeker in de nabije toekomst weer fijner in mijn vel steken & gelukkiger zijn, maar ik zie het niet als een bestemming. & echt 'gelukkig zijn' zal voor mij altijd bestaan uit die zeldzame onbeschrijflijk mooie momenten

Niettemin heb je gelijk met dat het geen zin heeft om te gaan piekeren over je bestemming in het leven, de reis er naar toe is veel belangrijker. & wie weet wat voor 'geluk' wij allemaal gaan tegenkomen op ons pad Stilstaan is in ieder geval geen optie, want dan gebeurt er niets & de tijd tikt door...