M'n voorbije dagen/week is echt rot geweest. Maar als je dan Ron's blog leest vraag je je af waar ik in godsnaam over loop te zeiken. Op sommige momenten zit je ZO diep dat je zelfmoord begint te overwegen. Ik weet heel goed wat veel mensen (hier) door maken, maar kan me niet eens inbeelden wat er in godsnaam door Ron's hoofd, hart en lijf heen moet gaan. Die man verdient een standbeeld!

Vorige nacht heb ik de beste droom ooit gehad. Enkel om dan wakker te schieten (van geluk) en te beseffen dat de realiteit geen film is. M'n geluk sloeg onmiddelijk om in afgunst, woede, pijn... Ik droomde dat ik bij Sofie thuis was. We stonden elkander te kussen. Niet het gewone *smak* *smak* maar het echte tortelduifjes-liefde-gekus. We staan om elkaar verwikkeld, de tranen springen in de ogen van blijdschap. Elkanders voorhoofd en neuzen tegen elkaar. Die verliefde speelse blik terwijl je elkaar lachend aankijkt. Haar moeder en jongste zus waren in de kamer naast ons; de keuken. Om één of andere reden moesten ze regelmatig de deur openen en konden ons steeds zien staan. Elke keer de deur open ging trok ik me los omdat niemand mocht weten dat het terug goed ging. Tot op een moment Sofie me steviger vastgrijpt als ik me tracht weg te trekken en in m'n oor fluistert "Ik wil dat m'n moeder het ziet".

Toen schoot ik wakker, met een fel bonzend hart, tranen op het hoofdkussen. Toen, bijna onmiddelijk, kreeg ik het ijskoud. Wat later stond ik aan Sofie's huis. Haar 2e jongste zus deed open, "Sofie is er niet." Verdorie! Ze heeft me een hele week héél onheus behandeld. Net nu ik voor 1 maal al m'n moed bij elkaar gekregen had om haar eens mijn gedacht te zeggen, is ze er niet. Ach ja, ben ik dan maar naar 'de meisjes' gereden. (Meisjes die ik onlangs leren kennen heb; zie andere blogs).

De avond die vooraf ging aan de droom ben ik met 1 van 'de meisjes' gaan dansen. (Salsa - Merengue) Niet enkel met haar hoor. Ze bracht vriendinnen mee, die op hun beurt ook vriendinnen mee namen. Ik heb een echt leuke avond gehad. Dat was lang geleden! Jammergenoeg maak je snel en makkelijk fouten op die momenten. Onbewust, zonder er bij stil te staan, neem je je GSM en bel je naar... JE EX! Tjah, dat zijn dus zo van die momenten die je wil delen met diegene waar je van houdt. Heel heel naar gesprek was dat jong! Gelukkig van het goede gezelschap, die meiden hadden me in een mum van tijd weer helemaal opgebeurd. Er zijn een hoopje rotte/negatieve/nare zaken gebeurd de voorbije week die ik nu niet meer ga omschrijven, al was het maar om mezelf te beschermen.

Wat me echter helemaal van slag heeft gebracht vandaag is: Op het totaal onverwachte, weer net op dat moment je jezelf aan het opmaken bent om er wat afstand van te nemen... BELT ZE JE OP! EN DOET ZE HEEL LIEF!! Fucking fuck fuck fuck. Kut! Nu moet je niet denken omdat ik ff vloek om wat frustraties te uiten dat ik niet graag heb dat ze me belde hoor. In tegendeel! Hoe meer ze me belt, hoe liever ik het heb. Maar waarom plots weer die ommezwaai? Omdat ik haar gisterenavond langs de telefoon verweten heb dat ze me als een stuk vuil behandelt? Dat ze geen greintje respect meer voor me heeft? Dat ik zei dat ze me toch uit haar leven wil?