Hoi beste ldvd'ers,
Sinds ik het contact met mijn ex verbroken heb, gaat het eigenlijk best goed met mij. Ik merk dat de momenten van blijdschap vaker terugkeren en ook langer duren.
Vreemd, want het is nu 2 weken geleden en het is niet zo dat we voor die tijd wekelijks oid contact hadden. Daarnaast zocht ik hem op, en hij niet mij.
Dus waarom ik me dan toch zoveel beter voel.... Ik denk door de zelfcontrole en het besef bij mij dat ik nog te veel emotioneel aan "hem hang".

Ook ben ik steeds meer gaan inzien dat mijn emotionele toestand onderdeel is van een groter geheel. Toen het misging met mijn ex ben ik tot de ontdekking gekomen dat er nog veel oud zeer in mij zit. Gevoelens die ik nooit verwerkt heb en die tot uiting kwamen in verlatingsangst.

Ik kom echt uit een goed nest, met ouders die alles voor mij over hebben en me op alle manieren willen steunen. Echter wat altijd ontbroken heeft is de emotionele kant. Dat zat bij mijn ouders op slot en heeft ook op de kinderen doorgewerkt. Een grote oorzaak daarvan is dat mijn ouders een kindje verloren hebben (ik heb hem nooit gekend, hij was de eerstgeborene). Dit heeft zoveel pijn veroorzaakt, pijn die niet te omschrijven is en een grote impact heeft.
Daarnaast houden mijn ouders wel van elkaar, maar of er sprake is van liefde?? Veel kritiek (vooral van mijn moeder) veel commentaar, ruzies etc.

Hoe ga je dit ineens verwerken als je 33 bent? Vroeger deed ik dat door hard te worden, mezelf afschermen, kritiek voorkomen. Er ontstond een sterk persoon, die over het algemeen positief en lachend door het leven gaat.
Ik ben in therapie gegaan, maar daar liep ik eigenlijk vast.
Ik zoek naar het bredere, want er gebeurt veel bij mij.

Gisteren ben ik naar een astrologe geweest. Ja, ik! Een nuchtere Groningse, die voor zichzelf al wel weet dat er meer is, maar een astrologe.... Maar ik had goede verhalen over haar gehoord.
Het is een eye-opener voor me geweest. Veel van wat ik al wel wist, of vermoedde, daar heeft zij op haar manier een naam aan gegeven.
Wat ik nu ga zeggen klinkt mss vaag, maar wat zij kon zien is dat ik in een transformatie proces zit. Alles wat zij over mijn jeugd vertelde klopte... Ze zei dat mijn moeder bepalend was. En dat die zo'n groot verdriet heeft, niet gelukkig is, en dat haar gemis voor haar op de eerste plaats komt. Wij kinderen kwamen dus op de 2e plaats. Thuis was in die zin niet veilig. Ik kon mijn emoties niet uiten, niet praten.....
Volgens deze astrologe zit ik nu in het proces van kind zijn. Wat ik vroeger niet kon, ben ik nu aan het doen. Vandaar die emoties....
Mijn thema is afwijzing, het op de 2e plek komen. Ik ben nu diep aan het gaan, terug naar het kind zijn om er dan sterker uit te komen.

We hebben het ook over mijn ex gehad en de relatie. Volgens haar zou hij een hele goede partner voor mij geweest zijn geweest, voor de lange duur. Maar zij kon zien dat hij langzaam groeit (klopt, zegt hij zelf ook). En hij heeft zware energie wat onverwerkt verdriet inhoudt. En...ook zijn thema is afwijzing. Door mijn heftige emoties werd hij volgens haar met zijn eigen pijn geconfronteerd. Pijn waarvan hij mss niet eens weet wat het is. Maar in elk geval was dat te heftig voor hem.
Volgens de astrologe zoek ik nu eigenlijk een moeder, een moeder die mijn kan troosten.
Mijn ex was een moeder....maar mijn moeder! Want ook mijn ex zat met onverwerkt verdriet en kon mij niet op de 1e plek zetten.
Dus weer kwam ik op de 2e plek. Niet bedoeld, niet bewust, maar het gebeurde wel.

Dit bezoek heeft voor mij veel verklaard. Ik had mijn ex waarschijnlijk nodig om tot mijn eigen pijn te komen. Want wat er vroeger gebeurde, herhaalde zich bij hem.
Mensen die mijn oudere blogs gelezen hebben, weten dat ik bij mijn ex, net als bij mijn moeder bevestiging zocht. Niet de hele relatie, maar wel op het einde. En net als bij mijn moeder hoorde ik bij hem dan de woorden "ja, maar..."

Nu zoek ik dus een moeder. Maar de astrologe wist ook te vertellen dat ik dat ga loslaten, die jeugd loslaten. En dan zal ik wat anders nodig hebbebn.
Want mij verbaast het namelijk heel erg dat ik nu zoveel bevestiging zoek in een relatie.
Zo zit ik namelijk niet in elkaar.
Ook zij zegt dat dat weer zal veranderen. Na dit proces wil ik weer vrijheid, ook in een relatie. Niet in de zin van andere mannen, maar wel zelfstandigheid.

Ach, er is zoveel verteld en besproken.
Voor mij is dit wel een verklaring van wat ik al voelde. Dat grotere geheel....
Dat ik mijn ex niet kan loslaten, daar kunnen diverse verklaringen voor zijn. 1 interesssante is dat ik wellicht het patroon van mijn moeder heb overgenomen. Die kan namelijk ook niet loslaten, vooral haar overleden zoontje niet.

Al met al een heel verhaal. Gisteren heeft indruk op mij gemaakt, niet dat de wereld nu anders voor me is, maar er zijn voor mij dingen verklaard.

Het gaat dus best goed met mij. Al komen er nog heftige tijden aan
Dat ik mijn huis gekocht heb was volgens haar een goede stap. En van haar moest ik huisdieren gaan nemen. Ze wist niet dat ik al van plan was katten te nemen!
Ik moet een eigen veilig thuis gaan opbouwen. En het kind in mij troosten.
Ik had mijn ex ergens dus nodig. En onbewust hij mij mss ook wel, maar hij kon die confrontatie toch niet aan.

Loslaten...zo moeilijk! Maar ik geloof echt dat ik daar heel hard mee bezig ben. En ondertussen het kind in mij koesteren...

Liefs, Panic