September 2011

Door alles wat er gebeurd was sinds ik bij mijn vriend ben, ben ik ziek geworden.. De stress, de werkdruk, alle problemen alleen moeten oplossen, geen steun van mijn vriend (integendeel hij zorgde voor nog meer problemen en stress, de slagen (voor die schop waarvan het 6 maand geduurd heeft voor ik genezen was) Daardoor kon ik niet meer gaan werken. Maar ik vond mezelf te jong om voor de rest van mijn leven thuis te blijven. Ik ben gaan zoeken wat ik kon doen en kwam bij een bachelor opleiding terecht waardoor ik over een paar jaar kon gaan werken in de sociale sector. Helemaal mijn ding en ik wou al jaren opnieuw gaan studeren maar had nooit die stap durven zetten dus dit was mijn kans en die heb ik genomen. Ik moest wel een toelatingsproef doen om aangenomen te worden op de hoge school en dit heb ik gedaan de week voor het schooljaar van start ging. Ik was toegelaten!!! De eerste met wie ik dit wou delen was mijn 'soulmate' maar ik kon hem niet bereiken (hij verandert vaak van nummer)...

De dag voor kreeg ik plots een sms van een nummer die ik niet kende met de vraag hoe het met me ging. Ik had een gevoel dat hij het was maar vroeg toch wie het was. Hij wou nog even wachten om het te zeggen omdat ik waarschijnlijk nog boos op hem was. Waarop ik antwoorde dat ik al wist wie het was omdat ik zijn berichten herken uit duizenden en dat ik nooit boos op hem kon zijn omdat hij de enige is die me, hoe slecht ik me ook voel, zo een glimlach op mijn gezicht kon toveren. Ik vertelde hem dat ik terug ging starten met school de dag erna en hij vertelde me dat het beter met hem ging. Na een paar berichten vroeg ik hem of we niet beter konden afspreken om even bij te praten en hij vond het goed. Die week hadden we heel veel contact via sms. Ik vertelde hem dat ik het er soms moeilijk mee had dat hij keer op keer weer verdween maar dat ik het ondertussen al gewend ben. Hij zei me dat het niet aan mij lag en dat ik me geen zorgen hoef te maken want dat hij vroeg of laat toch weer opdook. Hij zei me ook dat hij in die periodes wel veel aan me moest denken. Diezelfde week op vrijdag ging ik weer naar hem toe (zoals altijd weer tegen middernacht tot de dag erop). Het was al een hele tijd geleden dat ik hem gezien had maar het voelde weer aan alsof we elkaar altijd al gekend hebben.

Ik hield in mijn achterhoofd dat hij weer ging verdwijnen maar de weken erna bleven we contact houden en na een paar weken ging ik weer naar hem voor een nachtelijke ontmoeting. Zoals altijd keken we in elkaars armen naar films en praten we de hele nacht..

Even over hoe ik toen dacht.. Ik kon onze vriendschap niet plaatsen. Ik was niet verliefd op hem maar het was ook niet gewoon een vriendschap. Wat ik voor hem voelde had ik nog nooit eerder gevoeld. Hij maakte me gelukkig, deed me zweven, kon als geen ander me doen stralen maar iets meer dan wat we nu hadden? Dat kon ik me niet inbeelden. Hij is mijn type niet. We konden goed praten, voelden elkaar aan maar er was geen seksuele aantrekkingskracht. We hadden gewoon een heel bijzondere en unieke vriendschap die niet te verklaren viel. Vaak heb ik geprobeerd om het te ontcijferen, om te weten wat dit is maar dat lukte me niet.

Wat ook bijzonder was is dat hij buiten mijn leven stond. Ik ging naar hem toe maar hij kende niemand van mijn vriendenkring of gezin. Ik vond het goed zo en had ook niet de behoefte om hem voor te stellen aan iemand uit mijn leven. Hij was iemand die er helemaal buitenstond en dat vond ik wel fijn. Ik vond het fijn om af en toe bij hem te zijn, in zijn armen te liggen, met hem te praten, te smssen en soms te bellen maar meer dan dat wou ik ook niet.

Na die laatste ontmoeting leek het er even op dat hij weer ging verdwijnen. Ik hoorde hem 1 week niet, dat werden er 2 en de 3de week kreeg ik weer een sms met zijn excuses dat hij weer zolang gewacht had om iets van hem te laten horen (wat dus helemaal niet lang was want meestal waren er maanden tussen). Ondertussen waren we half oktober. Die week spraken we weer af en ging ik weer naar hem toe... En toen gebeurde er iets wat ik totaal niet verwacht had.......