Week geleden mn laatste blog geschreven. Ik ben het hele weekend goed doorgekomen. Elk moment dat ik eventueel een terugval kon krijgen, werd opgelost. Ik ben blij met de vriendinnen en vrienden die er zijn, al is het vaak op afstand

Afgelopen dinsdag was het een beroerde avond. Ik voelde me zo alleen, ookal waren die vriendinnen en vrienden er voor me. Ik miste iemand (hem?) bij me, een arm om me heen... Die avond heb ik weer heel veel gehuild.

Daarna ben ik weer opgekrabbeld, nog steeds veel praten en steun vinden.

Donderdag aan mn ex duidelijk gemaakt dat vriendschap niet wil, hij doet er niet de moeite voor die ik verwacht van hem. Het is niet makkelijk en er zullen nog klote momenten komen, maar het is nu iig weer rustiger. Ik wacht niet meer op hem, op een teken van leven, tot ie me belt of langskomt of wat dan ook.

Donderdagavond was date-avond: had een date met MEZELF Heerlijk tapas wezen eten, wijntjes erbij tijd voor mezelf

En nu staat t weekend al weer te trappelen. Heerlijk het hele weekend naar mn beste vriendinnetje Heb er zin in

Ik zou niet weten waar ik zou zijn zonder de lieve mensen om me heen, of ze nou om de hoek wonen of verder weg, ik ben zo ontzettend dankbaar voor al hun steun