Het is zo ongelofelijk teleurstellend steeds weer te moeten zien dat mensen grote woorden gebruiken, praten over liefde en houden van, je een idee geven dat het allemaal goed gaat. Een van de basisdingen die hij aangaf aan het begin was: als je in een relatie problemen tegenkomt, dan werk je daar samen aan, je loopt niet weg.

En ja, als iemand dat zegt... en nog veel meer van zulke dingen... heel voorzichtig ging ik na een maandje of wat weer een klein beetje geloven in een toekomst met hem. Want ja, je bent weer samen, je doet dingen weer samen na lange tijd alleen, de ander lijkt je echt serieus te nemen, je wordt voorgesteld aan familie, helemaal welkom in mijn leven!!! Een echt gedeeld leven, iemand die helemaal voor je lijkt te gaan. En als het dan allemaal een aantal maanden aan de gang is, is het weer klaar en wil de ander gewoonweg niks doen om tot een echte oplossing te komen. Ok, er was ruzie, er waren echt wel serieuze dingen, maar waar is het idee van samen eraan werken dan gebleven?

Misschien is dit nog wel wat me het allermeeste frustreert: zijn houding al tijdens de relatie, maar ook nu.
Het afschuiven van alles op mij. Dat doet hij nu ook: als we praten over een oplossing, stel ik constructieve dingen voor, erover praten, met een derde erbij kan ook. Positiviteit weer samen gaan beleven, uit de negatieve spiraal komen, weer tot rust komen en gaan genieten van elkaar, echt weer samen en daarna eens verder kijken. Zelfs nu, rustig aan weer opbouwen, kijken of we er uit kunnen komen.

Maar nee, voor hem is het duidelijk: alles is mijn fout, we hebben toch een oplossing bereikt nu want het is uit, en voor jou is het het beste om het maar zo snel mogelijk achter je te laten. Go back to your life, go back to your friends, zijn letterlijke woorden. Alsof dat een oplossing is. Alsof het niks betekent, laat het maar gewoon achter je nu, ga terug naar je leven. Maar mijn leven is helemaal op zijn kop gezet! Na een tijd raak je gehecht aan iemand. Je hebt bepaalde ideeën over liefde, vertrouwen, na teleurstellingen uit het verleden is het niet makkelijk om je weer open te stellen, en dan doe je dat eindelijk weer... Daar walst hij allemaal zo overheen. Doe nou maar gewoon kalm, ga naar huis, blijf kalm. IK BEN NIET KALM!!! DIT IS GEEN OPLOSSING!!! Het is mijn vertrouwen, mijn hart, mijn liefde, ook lichamelijke intimiteit, mijn hart, mijn ziel die in deze relatie lag! Dat zijn toch geen dingen waar je zo mee mag omgaan?