Start › Blogs › don't know what 2 do's blog

de oplossing?

afbeelding van don't know what 2 do
Ma, 02/04/2012 - 12:47 — don't know what 2 do

Hoi allemaal,

na een relatie van 5 jaar is er dit weekend een "eind" aan gekomen...
heb haar leren kennen op haar 21ste als studente, wonen nu anderhalf jaar samen in ons eigen gebouwd huis. Wordt zelf dit jaar 33...
we hebben samen verschillende fases doorlopen op vrij korte termijn, studeren, bouwplannen, werk, samenwonen,...
ze weet heel goed wat ze wil, hoe alles in mekaar zit en hoe de zaken horen te gaan. Door haar professionele ambities legt ze de lat heel hoog en heeft ze hoge verwachtingen...
Dit trekt ze ook door in de relatie.

heb in die 5 jaar fouten gemaakt, niet altijd naar haar geluisterd en begrepen, door de bouw niet de nodige aandacht gegeven op de momenten dat ze het nodig had...
We kunnen niet praten en ik begrijp haar niet zegt ze...

Heb er heel veel van en uit geleerd en me verbeterd, dat zegt ze zelf ook....

zoveel moois gehad, vakanties, uitstapjes, weekendjes weg... noem maar op... kinderwens, dromen, ....
tot een half jaar geleden, ze schrok voor haar gevoel, een gevoel dat losgemaakt werd door een collega op het werk.
niets gebeurd, niets uit voortgekomen maar nog steeds een bepaald gevoel...
dat kan toch niet, dat is toch verkeerd, dat hoort niet zo en ze is alles in twijfel gaan trekken, onze relatie, de "sleur" van het samenwonen en huishouden, het ontbreken van geluk en ontspanning...

Ze heeft zelf geen rust, is in alles gedreven en soms ondoorgrondelijk... ze voelt beperkingen die er niet zijn maar omdat ze zelf al een conclusie trekt van "het is zoals ik het voel"

We hebben er over "gepraat" en ik heb de laatste maanden verschillende houdingen aangenomen, emotioneel opgesteld, ja en amen geknikt, me kwaad gemaakt, gezegd dat ik het zelf niet meer wou en zag zitten en niet in twijfel wou leven...
tot deze vrijdag opnieuw, weer kwaad en gezegd dat ik wou stoppen, ik meende het uiteraard niet maar wou haar uit haar tent lokken... resultaat: het leek wel een ijskoningin! ze is vertrokken naar "vrienden"
de dag erna, ze was er klaar mee, ze moest nu maar eens de knoop doorhakken, ze had er genoeg tijd ingestoken en voor gevochten... haar hart en verstand zijn tegenstrijdig, ze weet het niet goed en zie de twijfel...

heb met haar moeder erover gesproken, heel veel raakvlakken gezien, dingen vanuit een ander perspectief gaan bekijken en gezien dat ze geen rust heeft, me niet toelaat, alles moet perfect verlopen, huishouden MOET gebeuren waardoor ze zich beperkt voelt (terwijl dit niet zo is, doe het meeste zelf...)
het gaat om de innerlijke rust die ze niet heeft, het gevoel dat ze kwijt is en waarvoor ze niet openstaat...
dit heb ik haar gezegd en de reactie: heb je nu ineens het licht gezien? daar heb je 5 jaar de tijd voor gehad en het is nu te laat...
ze kan het verleden niet los laten, grijpt er altijd naar terug...

ben ten einde raad, weet niet meer wat zeggen en wat doen...

kan er wel een boek over schrijven, dit lijkt er zelfs al op Glimlach
diegene die nog iets wil weten of me raad kan geven graag!

wie kan me helpen?

Thanks!

Ma, 02/04/2012 - 13:24 — Babbelzon
afbeelding van Babbelzon

Hoi don't know what 2 do, Het

Hoi don't know what 2 do,

Het lijkt me alsof jullie er nog middenin zitten. Er moeten nog heel wat gesprekken komen die meer duidelijkheid zullen scheppen denk ik. Ik denk dat het goed zal zijn om niet teveel te pushen of te switchen van emotie op dit punt, al gebeurt dat natuurlijk automatisch..
Wat denk je zelf dat je nu moet doen/wat ga je nu doen?

X

Ma, 02/04/2012 - 13:49 — don't know what 2 do
afbeelding van don't know what 2 do

hey!ik heb dat gevoel ook

hey!

ik heb dat gevoel ook dat we er nog middenin zitten...
maar ze laat me niet toe, moet haar met rust laten, ze heeft geen zin in gedoe en zeik aan haar hoofd...
Ze wil dus niet praten...

ik laat haar met rust maar benut ook wel vaak de kans om mijn gevoel te zeggen, hetzij het een grapje, hetzij met een traan...

we wonen nog samen, eten samen, kijken samen TV (niet op dezelfde manier als vroeger) gaan samen slapen, doen dingen voor elkaar, noem maar op...
Ze spreekt ook over praktische regelingen mbt het huis...
raak er zo van in de war...

het enige wat ik hoor is dat het te laat is, ze gelooft niet dat het wel zou lukken... van de andere kant houdt ze van me, zegt ze dat ik super goed ben voor haar, er isnooit iets fundamenteel mis gelopen tussen ons...
de communicatie verliep niet altijd zoals het hoorde, had vaak een weerwoord, ze zei B terwijl ik A zei. we zijn niet hetzelfde, kunnen verschillen van mening, reageren niet op dezelfde manier dus conclusie, we kunnen niet "praten"
dat geef ik ook toe, heb veel geleerd en doe mijn best, ben ook niet perfect! maar vind het onterecht als ze het zo zwart wit ziet, een relatie is altijd werken en water bij de wijn doen...

heb me voorgenomen om de praktische zaken niet als mijn eigen initiatief te gaan regelen, wil die boot afhouden en als ze er zelf over begint zeggen dat dat niet is wat ik wil en er niet achter sta...

ben bang dat als ik niets zeg of doen er ook geen positief gevoel komt bij haar omdat ik alleen maar "normaal" doe zonder attent te zijn of lief...
zou niet weten hoe ze dan tot inkeer moet komen?
door die mensen die tegen haar zeggen: als het vlammetje uit is moet je de knoop maar eens doorhakken...

so what 2 do?

xx

Ma, 02/04/2012 - 13:50 — Babbelzon
afbeelding van Babbelzon

Heel jammer dat ze niet wil

Heel jammer dat ze niet wil praten! Want dat is hoe dan ook belangrijk, alleen al voor de afsluiting. Jullie zijn toch een behoorlijke tijd samen geweest.. Maar als ze aangeeft dat ze echt niet meer verder wil, denk ik dat je op dit punt geen andere keus hebt dan dat te accepteren..
Maar god, wat zit jij in een lastige situatie zeg!
Ik kan je hier ook geen passend advies op geven, denk ik..
Heel veel sterkte en ik leef met je mee!

x

Ma, 02/04/2012 - 14:09 — don't know what 2 do
afbeelding van don't know what 2 do

ik heb weinig andere keuze

ik heb weinig andere keuze maar ik zie in haar ogen dat ze het zelf niet zeker weet, daarom wil ik niet opgeven...
anders was het voor mij ook gemakkelijker als ze klare taal sprak...

bv. we moesten nog eten gisteren, had soep gemaakt, zei dat ik wel op haar zou wachten om samen te eten, "heb nog niet echt honger maar eet maar "muppie" als je wil"... liefje toch, schat,...
ook die dingen zegt ze...

weet niet hoe ik het haar aan haar verstand moet brengen dat ze niet alles zomaar moet opgeven...

xxx

Ma, 02/04/2012 - 16:30 — jovel2012
afbeelding van jovel2012

sterkte

Best don't know what 2 do,

je frustratie en wanhoop is heel begrijpelijk.
probeer hoe moeilijk dit ook is, dit als 1e van jezelf te accepteren.

De situaite waar jullie in zitten is heel lastig.
Probeer de rust te bewaren en doe niet overdreven attent of lief, blijf JEZELF.
Heel verstandig dat jezelf niet over het huis of andere verdeling begint, laat haar daar zelf over beginnen, en als ze dat doet raak dan niet in paniek.
Ik ken haar en haar kant van het verhaal niet, maar herken als vrouw zijnde wel een deel van haar gedrag.
waar twee kijven, zijn twee schuld en dat weet zijzelf ook, (zal ze niet zeggen want daar zal ze te trots voor zijn)
Krijg niet de indruk dat ze het inderdaad definitief duidelijk heeft voor zichzelf, maar geef het tijd!

Hoe meer je je in bochten gaat wringen of haar uit haar tent probeert te lokken hoe avrechtser dat zal werken want zij voelt dat haarfijn aan, geef haar ruimte, dat zal heel moeilijk voor je zijn maar meester tijd is de enige die je antwoord zal geven.
Zij zal uit zichzelf moeten willen, en zal er samen-gewerkt moeten worden, (samen wonen is samen werken in ieder opzicht) anders heeft het geen zin... Dan sta je te trekken aan een dood paard en dat gaat met al de kracht die je hebt volgens mij niet lukken.

Blijf bij jezelf !
Keep faith
sterkte

Woe, 04/04/2012 - 13:50 — bacootje
afbeelding van bacootje

@ don't know what 2 do

ik begrijp wat je doormaakt
zit zelf in het zelfde schuitje alleen zijn wij alweer op de rails samen met een hoop opstakels maar goed
raad geven in een situatie als deze is heel moeilijk
kan je alleen vertellen hoe wij dit aan gepakt hebben
mijn man had ook gevoel voor een ander waardoor hij zelf lichtelijk gek werd geen rust meer in zijn hoofd
hij heeft er niks mee gedaan maar hij had wel het gevoel dat hij me bedroog want je kan geen gevoel voor een ander hebben als je gelukkig getrouwd bent
ik ben het daar niet mee eens
je kan best gevoellens hebben voor een ander en toch gelukkig zijn met degene waar je mee bent maar ben wel van mening dat er dan wel iets is wat er mist maar overal kun je aan werken als je maar praat
maar goed toen mijn man kwam met dit verhaal bij mij was echt een hel maar hij is de dag erna gegaan omdat hij wilde nadenken ik heb gezegt is goed en afgesproken geen contact te hebben hij was bij zijn ouders en ik had wel contact met hun dus wist wel hoe en wat na 3 dagen stuurde hij een sms ik kom naar huis en we zijn gaan praten
maar dat werd niks we begrepen elkaar niet pakte alles verkeert op met als gevolg we praten elkaar dood het ging altijd over het zelfde we zijn met 2e op vakantie gegaan was leuk maar ik had nog steeds het gevoel dat we als vrienden waren en niet als stel mja als je elkaar niet begrijpt word het allemaal heel lastig uiteindelijk is het wel weer goed gekomen dankzij me schoonouders die hebben het zeg maar vertaald wat ik zei en wat hij zei naar ons
een stom voorbeeld ik hoor graag iedere dag ik hou van jou anders ga ik twijfelen zeg maar en hij zegt waarom moet ik dat zeggen je weet het toch ik ben toch bij je

maar om verder op jou verhaal te komen zal zij eerst rust in der hoofd moeten krijgen en tja praten zegt niet alles als je elkaar niet begrijpt of het verkeert opvat en ik snap dat je het zelf op wil lossen maar misschien is er iemand in jullie omgeving die jullie alle 2 begrijpt en het beste met jullie 2 voor heeft

en ja een relatie is geven en nemen en niet alles is een vlakke snelweg er zijn altijd heuvels en dalen en dat moet je nemen zoals het is en denk wel dat zij dat moet in zien
en zij zegt het is zoals ik het voel vind dit wel echt onzin
er zijn dingen waardoor zei dat zo voelt
en ik persoonlijk denk dat alleen zij degene is die dat kan veranderen als ze altijd zo gedreven is in haar werk en dat ook naar haar thuis situatie overbrengt dan kan er ook geen ontspanning zijn

ik kan je niet echt raad geven het enigste wat ik weet is dat je een manier moet vinden om haar dat in te laten zien met hulp van derde haar moeder misschien

hoop dat alles goed komt
sterkte cootje