Beste allen,

Heb een tijdje niets geschreven, maar voel nu toch weer de behoefte.
Veel gebeurd in mijn leven, positief en negatief en zeer verwarrend.

In het kort: relatie van 5 jaar met 3 jaar samenwonen met de liefde van mijn leven.
Dik een half jaar geleden is het uit gegaan nadat zij begon te twijfelen.
Na een maand had ze een ander en die heeft ze nu nog steeds in een bizarre latrelatie (hij woont aan de andere kant van het land). Een vlucht....daar is ze goed in.

Nadat het uit was nog af en toe contact gehad en dat was voor ons beiden zeer moeilijk. Ze gaf steeds aan dat ze aan me dacht en me miste. Maar ze had wel een ander....
Op een gegeven moment heb ik het contact verbroken omdat ik niets met deze situatie kon, ondanks dat ik nog steeds zielsveel van haar hield en hoopte dat ze tot inkeer zou komen.

Ik heb toen een ander meisje ontmoet en dat is wat geworden, maar ik bleef aan mijn ex denken.
Geen goede situatie en niet eerlijk ten opzichte van haar.
Heb vervolgens de stoute schoenen aangetrokken en nog 1 keer met mijn ex afgesproken om het af te sluiten of om te kijken hoe de vlag erbij hing. Nou dat heb ik geweten: emotioneel, knuffelen, elkaar enorm missen en de uitspraak van haar dat ze het met haar nieuwe vriend allemaal niet wist en dat de beslissing om uit elkaar te gaan misschien wel niet goed was...
Hoop vlamde op bij mij en heb toen de beslissing genomen om helemaal voor haar te gaan en een time out te nemen mijn nieuwe meisje....
Begrijp me niet verkeerd; met mijn nieuwe meisje is werkelijk niets mis, maar er is blijkbaar een verschil tussen leuk en ongelofelijk bijzonder (mijn ex), zelfs na alles wat er gebeurd is....
Juiste persoon, verkeerde moment.

Maar mijn ex zit nu in een spagaat, en geeft aan dat ze het allemaal niet weet en dat ze mij en ons leven heel erg mist, maar dat ze nu hem heeft en dat dat ook leuk is.
En daar gaat het dus mis.
Er is nog heel erg veel liefde tussen ons en de klik op alle mogelijke manieren, maar zij zit er nu als verlamd bij. heeft iets met hem, denkt aan mij, spreekt af en toe af met mij en verder gebeurt er niets.

En op dit punt heb ik advies nodig. Ik kies voor de moeilijke weg door heel bewust voor mijn ex te gaan. Ik kan ook niet anders....dit is wat ik MOET doen.
Dat is zwaar omdat zij weinig stappen in mijn richting maakt.
Wat moet ik doen om wel stappen te maken en haar dat duwtje in de rug te geven waardoor wij kunnen gaan ontdekken hoeveel er nog is en wat we daarmee kunnen? Maar wil haar niet pushen en mezelf opdringen.
En het moet uit haarzelf komen. Ik zie en voel aan alles (misschien naïef) dat het kan, maar zij ziet dat zelf nog niet en als ik te dicht bij kom dan duwt ze me weg.....

Dit kan niet te lang duren want dan ga ik eraan onderdoor....
What to do?