Ik heb nergens anders om mijn hart op te luchten,
daarom heb ik me ingeschreve hierop.
Ik geraak nooit meer over die ene jongen op m'n profielfoto,
We zijn 2 keer samen geweest, en ik heb het beide keren uitgemaakt,
Nu, zeker 6 maand later, besef ik pas hoe graag ik hem zie.
We zijn nu gewoon vrienden, en zoals vrienden doen gingen we veel uit samen. Op een keer zaten we samen met wat vrienden op een pleintje toen m'n toemalig vriendje me dumpte via sms. Ik was er kapot van. Toen keek hij zo lief naar mij, hij gaf me een knuffel en toen zei ik het onmogelijke. Dat hij de enige was die ik dood graag heb gezien. Het klonk zo raar toen het uit mijn mond kwam; Zoiets had ik nog nooit gezegt, en het kwam recht uit m'n hard.
Hij zei er niets op.
Die avond stuude ik een bericht wat hij dacht toen ik dat zei,
Hij antwoorde dat dat het liefste was dat hij ooit had gehoort,
en hij zei dat ik ooit wel iemand ging vinden die mij even graag ziet zoals ik hem graag zag. En dat hij mij die twee keer dat we samen waren mij ook heel graag zag. Deze avond zaten we samen op msn. Het is op mijn verjaardag ( 7 september) exact een jaar geleden dat we voor de eerste keer samen waren. We waren aan het praten over mijn feestje dat ik geef. Toen zei hij dat hij niet kon komen. Omdat hij naar zijn vriendin moest. Ik bastte uit in tranen, het ergste ? De webcam stond op. Hij vroeg waarom ik huilde, en antwoorde dat ik hem nog graag zag. We namen afscheid op msn en ik stuurde een bericht dat ik nu pas besefte dat ik hem kwijt was, en voorgoed. Hij antwoorde en vroeg of het zijn schuld was dat ik weende en of hij me terug hoop gaf. Dat deed hij ook; deze avond nog op het station van Sint-niklaas. Maar dat zei ik niet, ik wou hem zich niet schuldig laten voelen, maar nu vind hij het rot dat hij mij verdrietig heeft gemaakt. Maar het is mijn eigen domme schuld. Ik heb het 2 keer gedaan gemaakt. En nu moet ik de gevolgen dragen. Ik ben zo een dom mens. Pft;