de eerste werkdag weer

afbeelding van roos21

ik ben dan gistere mijn spulletjes gaan halen. nou das dan toch moeilijk als je de jongen ziet staan die toch zo veel voor jou betekend. die haren,ogen gewoon hijzelf. dan blijven die tranen weer is niet weg ook al heb je het jezelf zo voorgenomen. daarna maar een stukje om gaan lopen was niet in staat om gelijk de auto weer in te stappen. toch maar een vriendin uiteindelijk gebelt en gezellig een avond zitten kletsen heeft me wel wat goed gedaan. zelf het avondeten zijn we vergeten was ineens half tien Glimlach.
dan word je de vorlgende morgen om 5:30 gewekt door de wekker dan begint de nachtmerrie weer je moet je weer realiseren wat er nou eigenlijk gaande is. dan ga je weer aan het werk en das toch eiegenlijk wel fijn je moet wel aan andere dingen denken anders doe je iets verkeerd en dat kan niet als je met mensen werkt. dus eigenlijk wel een fijne dag gehad. maar dan kom je naar huis nou geen zin om te koken en heel de avond alleen en de series kijken alleen. eerst deed je dat met iemand samen is de dag doorbespreken en waar je mee zat kon je ook kwijt. liefst zou je hem dan gewoon ff willen bellen maar je weet dat je dat niet moet doen. nou hoop ik dat ik dat vanavond ook voor elkaar krijg..................

afbeelding van Lis

roos

Wat zijn dit toch moeilijke tijden he en wat zouden we graag de klok een stuk vooruit zetten.. Wel echt goed dat het je lukt om op je werk te concentreren, daar was ik wat minder goed in. Het rare gevoel van alleen thuis komen wordt en minder, geloof me! En ik vond het helpen om een soort van kleine nieuwe traditietjes voor mezelf te beginnen. Sterkte!