de eerste nacht alleen

afbeelding van jsa1983

hallo allemaal,

vannacht was mijn eerste nacht alleen ik heb op de bank geslapen kon niet terug naar mijn ouwe slaapkamer
ik woon momenteel weer bij mn ouders en ik heb mn ups en downs ik vraag me af of ze me ook mist en of ze zich net zo voelt als ik,ik ben in ieder geval kapot vlieg heen en weer van mn ouders naar mn broertje om te praten praten praten en dat helpt wel een beetje,ik hoop gewoon dat het goedkomt en ik weet niet of dit de juiste gedachtte is,ik bedoel je kan toch niet zomaar 2,5jaar aan de kant zetten en niks voelen?
we zijn niet met ruzie uitelkaar gegaan we willen beide vrienden blijven,maar eerst alles op een rijtje hebben...ik mis haar zo erg ik mag haar niet zien niet spreken dit hebben we afgesproken maar het is zo ontzettend moeilijk
en dat allemaal omdat ik dingen heb gezegd die ik niet waar kon maken omdat er onverwacht dingen zijn gebeurd. het enige wat ik zelf kan doen vind ik van mezelf toch proberen die dingen waar te maken dat moet van mezelf zodat ik kan laten zien dat het kan of dit helpt ik weet het niet.ik heb vannacht nachtdienst maar als ik thuiskom zal ik toch op zolder moeten slapen hoe erg ik dit ook vind.
ik ga maandag op gesprek bij mijn locatieleider om te vragen of ze meer werk voor me hebben en waarom ik uit de ploegen ben gegooit terwijl ik 1 van de beste uitzendkrachten daar ben ik bedoel ik kom al 11 jaar bij dat bedrijf ik doe altijd mijn best en toch werd ik eruit gegooit en daardoor zijn problemen ontstaan,
heb inmiddels ook gesoliciteerd bij een ander bedrijf want als ze me maandag niks duidelijk kunnen maken dan is morgennacht mijn laatste nacht bij mn huidige werk,want ik moet laten zien dat ik financieel alles op orde heb
en mijn rijbewijs halen zodat ik de dingen wel waar kan maken ik doe het niet alleen voor mn ex,maar ook voor mezelf want als ik dit niet doe krijg ik geen rust,ik hoop ook dat mijn ex nu even rust krijgt door alleen te zijn en alles op een rijtje krijgt zodat we elkaar weer kunnen zien.en als ze zich niet zo voelt als mij dan weet ik het echt niet meer dan ben je in mijn ogen een supermens want ik heb haar verder altijd goed behandelt.en ben altijd goed voor haar geweest en zei ook net zo goed voor mij,dit maakt het juist moeilijk we zijn uitelkaar omdat ons dat het beste leek,maar ik vind het toch niet het beste voor mezelf maar wel voor haar,haar geduld was op omdat er veel mis is gegaan waar ze mede zelf ook schuld aan heeft,maar als zei alleen wil zijn dan moet dat maar.

ik weet het ook allemaal niet meer hoor
wat ik moet doen of er van moet denken ik ga gewoon mijn best doen met alles en dan zie ik wel hoe het komt en wanneer ze weer contact opneemt.

afbeelding van corny

@jsa1983

Pff die eerste nachten zijn het zwaarst. Het verdriet is te groot, je hart doet te veel pijn en gedachten blijven maar in je hoofd spoke . Het enige wat ik kan zeggen, ook al lijkt het nu onwaarschijnlijk, is dat het minder wordt, echt.
Ik ben nu 3 weken verder, en voel me ietsje beter. Ik leef nog steeds, ik lach nog... Ik wil je alleen heel veel sterkte wensen en een hart onder de riem steken. Een advies: ook al lijkt het onmogelijk en kun je nu alleen aan die persoon denken, vergeet jezelf alsjeblieft niet. Spreek af met vrienden, ga sporten, ga uit, doe een of andere workshop ook al is het iets onbenulligs, maar blijf vooral bezig! En de momenten dat je alleen bent, vooral het verdriet toe laten. Huil
je kussen nat, ga lekker op de vloer liggen stampvoeten, ga naar zee en blijf daar uren wezenloos voor je uitkijken of schreeuw tegen de wind, maakt allemaal niet uit. Sterkte en veel liefs

afbeelding van EricO

@Corny

Had het niet beter kunnen verwoorden Glimlach

Gr, Eric.

afbeelding van pbroken

Doorzetten

Mijn relatie van 2.5 jaar is inmiddels ook een kleine week verbroken. We hebben samen besloten dat dit het beste was voor ons beiden, want we waren niet gelukkig in de relatie. Wat ik je wil adviseren is, dat je eerst aan jezelf moet denken. De eerste periode zal dit verdomde lastig zijn en dit heeft meerdere reden:

-Je weet pas wat je mist als je het kwijt bent. In je hoofd is zij nu een droomvrouw en alle negatieve dingen uit de relatie zijn (voorlopig) uit je hoofd weggefilterd. Het is lastig, maar probeer voor jezelf na te gaan waarom zij de relatie verbroken heeft. En zal het een voordeel voor jezelf zijn geweest als de relatie doorgezet werd?

-Je blijft hoop houden dat het goed komt. Ga er in de eerste instantie van uit dat het niet goed komt. Lastig, i know, het heeft mij in het verleden ook veel tijd gekost om mijzelf hierover heen te zetten. Zet haar uit je hoofd, geen contact meer niks. Super kut in het begin, maar hoe langer je dit volhoud, hoe beter je je gaat voelen. Daarnaast zal je haar meer wegduwen als je contact opneemt. Zij heeft ook haar verwerkingstijd nodig en zij zal jou echt niet vergeten zijn na zoveel jaar. Ze blijft in je hoofd zitten, waardoor er momenten zijn waar je zwaar down bent en graag wil schreeuwen, huilen, etc. Doe dit! Laat je gevoelens de vrije loop. Daarna voel je je (al is het maar voor even) stukken beter!

-Je vraagt je af wat zij nou aan het doen is en je wil weten of zij jou mist. Je zult de eerste tijd veel zelfmedelijden hebben, wat op zich niet erg is, als je er maar niet in blijft hangen. Onderneem dingen, ga sporten, doe wat met vrienden, praat met alles en iedereen over je gevoelens oftewijl lucht je hart! Maar ga niet bijvoorbeeld haar social networks bekijken wat ze aan het doen is, dit zal je opbreken. In een pauze met haar anderhalf jaar geleden heb ik dit bijvoorbeeld vaak gedaan. Ik zag dat ze met andere jongens aan het praten was en dergelijke. In mijn hoofd knapte ik en dacht ik direct dat ze die jongens leuk vond enzo. 99 procent van de tijd is dit puur gelul. Dit deed zij namelijk ook voordat het uit was, maar toen had je het zelfvertrouwen nog om tegen jezelf te zeggen: fuck dat, dit is onschuldig. Nu ga je het als iets kwaadaardigs zien. Oftewijl, blok haar op Facebook/Hyves/Twitter, tot je weer in staat bent haar zonder nare gevoelens te zien of te spreken.

- Je slaapt de eerste tijd erg slecht. Ook dit is normaal, maar probeer op ten duur te zorgen dat je een normaal dag-nachtritme krijgt en houdt. Slapen is goed voor je, helemaal in dit soort situaties. Vraag je je af waarom het in de ochtend en avond altijd slechter met je gaat. De reden is simpel: slaaptekort. Je wordt wakker en je denkt gelijk weer shit, het is uit. Blijf niet liggen piekeren, dit maakt je kapot, maar sta op en doe je ding. In de avond voel je je kut, omdat je geen energie meer hebt om tegen jezelf te zeggen dat het tijd nodig heeft om te helen, dus je gaat piekeren waardoor je weer slecht slaapt. Om dit op te lossen adviseer ik je om aan meditatie te doen of naar de drogist te gaan en daar tabletjes te kopen met valeriaan, eventueel met extra melatonine. Valeriaan is een stof die voor een rustgevende werking zorgt. Melatonine is het slaaphormoon dat door je hersenen wordt aangemaakt als deze denkt dat het tijd is om te slapen. Extra hormonen zorgen ervoor dat je slaperig wordt. In deze tabletjes zit een erg kleine ongevaarlijke hoeveelheid, maar zorgt er wel voor dat je sneller inslaapt.

Het belangrijkste uit dit hele verhaal, is het feit dat jij nu aan jezelf moet denken en haar niet op de eerste plek moet zetten. Jij zult hieruit komen! Tijd heelt alles. In het begin is het erg moeilijk, maar zodra de scherpe kantens eraf zijn, zul jij je beter voelen en steeds minder aan haar denken. Als je soms een hart onder de riem nodig hebt, stuur mij dan een persoonlijk bericht met je mailadres en dan praten we erover op MSN.