Ik heb het overleefd, de eerste 48uur. Oh het was zeker niet makkelijk verre van zelfs. En heb zeker nog veel te gaan. Het is zo moeilijk.. Het is een opstelsom van alles wat het zo moeilijk maakt, die hoop dat het goed komt het is immers ook de eerste keer goed gekomen. Ik weet wat ze allemaal zei in de laaste mail dat ze het niet meent. In de afglopen 48 heb ik mezelf er door heen gesleept zonder haar te mailen oid. Ik heb geen steun, mijn ouders paar jaar overleden, voor mijn vrienden schaam ik me, en wil mijn huisgenoot niet telkens lastig vallen me mij problemen. Ik ga er kapot aan. Denk soms bij me eigen, ik heb iemand nodig die mij serieus neemt en van me houd. Nu is dat weg, en ben eenzaam. Bijna geen afleiding. Vaak denk ik erover om een eind aan mij leven te maken. Ik heb niemand, alles kwijt, niks bereikt, en een k*t toekomst. Ik mis haar, ik wil haar, ik hou nog zoveel van haar. Hoe kan iemand zoiets doen? Kan liefde in een keer over zijn? Waarom maak je een einde aan onze relatie? Waarop ik waarschijnlijk nooit een duidelijk antwoord van krijg, maar het spookt allemaal wel in me hoofd. Ik wil en moet haar vergeten zo snel mogelijk.. Hoe kom ik van die verleiding af om niet op haar facebook en hyves te kijken en niet te mailen? Ik weet dat het pijn doet.. Maar het is een gewoonte, 3jaar lang dat gedaan.. Pff, ik weet het niet.. Weet niet hoe en hoe nu verder.. wil graag tips en advies..

En nog een gelukkig nieuwjaar en de beste wensen!