Tja, de date.... Het was gezellig zo, en daarmee is eigenlijk alles wel gezegd. Ik weet niet hoe of wat verder. Wellicht ben ik er gewoon toch niet klaar voor. Ik had geen "wow" gevoel bij hem, maar ik weet ook dat zo'n gevoel bepaald wordt door een klik. Een klik die zich verder niet laat uitleggen. Klik betekent niet liefde op het eerste gezicht, maar een chemie.
Misschien nog een keer afspreken? Ik weet het niet, laat het maar van me afglijden.
Ik ben klaar met mijn ex, maar misschien nog niet klaar met de relatie en alles wat er omheen speelt? Het "rare" is dat ik nu met zijn ex-vrouw een bijzondere band heb. We sms'en-mailen elkaar bijvoorbeeld op hetzelfde moment en voelen een bepaalde aanwezigheid van de vader van mijn ex. Ik zal hier verder niet op ingaan. Ik ben nogal een nuchtere meid, een groningse, maar ik weet ook dat niet alles te verklaren is. Zijn ex-vrouw zit hier wat dieper in, is meer met het onverklaarbare bezig. Ik houd daar mijn eigen lijn in. Feit is wel dat wij dus die aanwezigheid voelen van die vader. Woensdag voelde ik die man in mijn huis tijdens het koken. Ik weet het, het klinkt allemaal vreselijk zweverig, en dat ben ik niet.
Enige die ik wel vaak bij me voel is mijn opa. Toen hij overleed had ik een paar minuten lang een onverklaarbare hoofdpijn. Even later ging de telefoon dat hij was overleden. Hoe dat werkt weet ik niet. Er is "meer". Hoe verklaar je anders dat mijn geadopteerde neefje dezelfde doopnaam heeft als de 2e naam van mijn overleden broer? Leonardo versus Leonard? Ik weet het niet, maar zelfs mijn wetenschappelijke vader kan zoiets niet verklaren. Toeval? Tja, als het Juan en Jan was geweest misschien wel.

Weet ook niet waarom ik dat opschrijf. Ik kan er verder ook niks mee. Maar ik voelde dus de aanwezigheid van die overleden vader en vroeg echt hardop "wat wil je nu M". En ik hoorde in mijn hoofd hem antwoorden "nu nog niet".
Okay, misschien zijn er nu onder jullie die mij voor gek verklaren. Ben ik nu van een voetstuk gevallen? Ik doe er ook niks mee, ik signaleer alleen.
Vanmiddag belde die ex-vrouw. Zij is redelijk van de kaart omdat onze ex zijn dochter een week mee wil slepen naar Roemenie. Naar die vrouw waar hij feitelijk gezien sinds half mei pas een relatie mee heeft.
Tuurlijk, is zijn zaak. Maar de hele manier waarop en kom op zeg, laat hij zijn dochter hier niet mee lastig vallen.
Boos ben ik niet. Wel verdrietig. Want ik ben van die meid gaan houden. Feitelijk gezien het eerste kind in mijn leven waar ik toch gedeeltelijk voor gezorgd heb.
En dan te weten dat mijn ex haar als een speelbal gebruikt. Sorry, ben echt even verdrietig.
Was het leven maar eens wat simpeler.... kon ik maar zeggen "Klaar over en uit, is jouw zorg niet meer!". Tja....
Ik ben en blijf onder een soms wat hardere buitenkant een ontzettende softie. Lijk precies op mijn opa, wat mijn moeder altijd al zegt....