De brief.... Speciaal voor jou

afbeelding van Snowman

Zoals meerdere hebben gedaan voor mij. Een brief schrijven. Ik wil het met een kaart doen, dat dwingt me dan ook het enigzins kort te houden. De volgende tekst wil ik sturen. Graag jullie mening of ik het moet sturen, of dit al het moment is om zoiets te sturen. Andere meningen welkom! Ben ik bijvoorbeeld te aardig? Of niet?

Voorkant van de kaart

Speciaal voor
JOU
In ons leven zijn er veel
mensen die komen en gaan,
maar slechts weinigen maken
een blijvende indruk.
Jij hebt iets speciaals aan
mijn leven toegevoegd en
daar ben ik je dankbaar voor.

Binnen in de kaart

Een keuze,
voor de nummer één,
jezelf,
je eigen geluk.
Hoe pijnlijk het ook is,
ik kan hem alleen maar steunen,
als deze keuze je gelukkig maakt,
als deze keuze je brengt waar je heen wilt.
We gaan door,
maar los van elkaar,
met de herinneringen in onze harten.
Veel geluk gewenst in je toekomst.

((naam))

Het lijkt of ik er overheen ben, dat ben ik dus absoluut niet! Maar heb dit (denk ik) nodig om weer een stapje verder te komen. Maar wil ook geen stomme of impulsieve, verkeerde dingen doen, waar ik spijt van kan krijgen. Of iets sturen, waar ik morgen niet meer achter sta. Natuurlijk ben ik de enige die daar echt een keuze in kan maken, maar jullie reacties zijn echt heel welkom!

Gr Snowman
(No, I'm not as cold as ice)

afbeelding van MissDoubt

Hoi Snowman, Ik vind je

Hoi Snowman,

Ik vind je tekst heel erg lief en begripvol en weet zeker dat je haar daarmee een goed gevoel zult bezorgen. Maar ga je zo niet een beetje voorbij aan je eigen gevoelens? Iets als dit kun je altijd nog eens sturen als je er ook echt zo over denkt. Persoonlijk zou ik liever eens bellen hoe het nu met haar gaat. Dan krijg je feedback en kun je een nieuw beeld van je gevoelens schetsen. Als je er daarna een goed en berustend gevoel bij hebt, lijkt een kaart met deze tekst me een mooie afsluiting.

afbeelding van Huysch

@snowman

mee eens... eerst bellen... als dat niet lukt, dan misschien dat kaartje, maar wel met een andere tekst en dan denk ik aan sterkere tekst waarin je even niet over pijnlijke gevoelens schrijft, maar een luchtige uitnodiging jou eens te bellen/een get-together te doen/etc. Beetje tegennatuurlijk misschien alsje haar wil laten weten hoe je je voelt, maar de resultaten zijn wellicht bevredender dan met deze insteek... Maar als je echt dit wil sturen, doe maar en bekijk gewoon wat haar (non-)reactie is.

afbeelding van Snowman

Sterker

Huysch, Bedankt voor de tip. Dit was een stukje tekst vanuit het hart. Ik denk (en leef ook vaak) vanuit de ratio, maar wanneer ik schrijf komt dat vanuit mijn hart. Ik zal kijken of ik voor de toekomst een stukje kan voorbereiden die wat sterker vanuit de ratio geschreven is. Maar het moeilijk sterk te schrijven als je iets anders voelt. Die tegennaturrlijkheid waar je over spreekt kom ik nu dagelijks tegen en raak zelf al een beetje gewend aan tegennatuurlijk handelen rondom LDVD. Dankzij jullie op deze site en het bekende E-boekje.

Gr Snowman

afbeelding van Snowman

Toch te lief

Ik dacht eerst ik stuur het gewoon, maar op het laatste moment bedacht ik me toch eerst hier even te peilen. Te aardig, te lief, begripvol, waarom ben ik dat? Aan een kant om dat er natuurlijk nog gevoelens zijn en anders omdat ik gewoon zo ben. Ik heb geen zin in haat, ruzie en boosheid ondanks dat ik die korte momenten wel heb gehad, maar niet naar haar geuit. Ik zie haar vrijdag (zie blog vrijdag...?) dus bellen hoeft niet. Maar ik dacht dat dit de brief kon zijn die voor mij een signaal moest geven dat ik verder kan gaan. Als ik jullie reacties lees begrijp ik dat ik nog moet wachten. Dit is niet "DE Brief". Probleem is gewoon dat ik zo graag verder wil en soms met zevenmijls laarsen stappen in de verwerking wil nemen. Bedankt voor deze eye-opener!!!!
GR Snowman

afbeelding van MissDoubt

Zo ben ik ook, ik blijf

Zo ben ik ook, ik blijf altijd maar lief en begripvol, vanuit mij komt altijd steun en begrip. Het houdt de band tussen mij en mijn ex goed, zorgt ervoor dat hij zich ook geneigd voelt begripvol op te stellen en dat is best fijn. Maar is het niet zo dat we allebei hiermee onze kop in het zand steken? Het maakt de verwerking niet completer, integendeel, het gaat verwerking tegen. Op deze manier ontken je je gevoel eigenlijk en die zevenmijlslaarzen trek je er niet mee aan, je staat juist stil. Het is mijn manier, en het komt voort uit hoop, dat realiseer ik me maar al te goed. Heb in die 4 maanden 1 x een moment van acceptatie gehad, 1 x ingezien dat het voorgoed voorbij is, en toen was mijn begrip ineens weg en ben ik keihard tegen hem geweest. Komt het bij jou ook voort uit hoop?

afbeelding van Huysch

Ook ik ben liever lief tegen

Ook ik ben liever lief tegen haar en sta nog steeds open om begrip te tonen voor haar argumenten. En ik wilde aan het begin van de breuk dan ook direct laten zien dat ik mn eigen kwalen zie, maar dus ook bereid was om er wat mee te gaan doen. Da's allemaal voortvloeiende uit de hoop die gewoon aanwezig is (waarvoor je wenst, hoop je op). Veel mensen kiezen nadat ze gedumpt zijn uit arren moede voor een begripvol contact met de ex, maar da's eigenlijk omdat ze gewoon het liefst dicht mogelijk in de buurt willen blijven bij de ex. Bijkomstig gevolg is dat het niet zo snel gaat, dat uiteindelijke verwerken. Je blijft eigenlijk hoop koesteren.

Zowel zevenmijlslaarzen aantrekken of stilstaan is niet goed, maar onze emoties neigen daar veel meer naar dan naar het tijdig en op de juiste wijze verwerken van het verlies.

After all, we're only human.

afbeelding van Snowman

Hoop?

Of het bij mij voort komt uit hoop? Ik denk het niet. Ik heb geen hekel aan die persoon (m'n ex), waar ik ooit van hield en nu nog steeds van hou (dat raak je niet binnen een paar weken kwijt). Als ik geen hekel aan iemand heb, ben ik er voor die persoon, zolang ze me in m'n waarde laten. Voor sommige ben ik er voor ze uit keuze. Sommigen omdat ze krediet hebben opgebouwd in mijn leven. M'n ex valt onder het tweede (wel met een duidelijke kredietcrisis Knipoog ). Haat ken ik bijna niet, mensen waar ik een hekel aan heb, laten mij onverschillig, ze bestaan niet meer in mijn wereld. Ik sluit ze uit en dat is het, misschien niet de juiste manier om er mee om te gaan, maar werkt voor mij, nu! Hoop dat het weer goed komt heb ik niet/ wil ik niet hebben. M'n ex heeft heel duidelijk aangegeven dat niet weet of ze trouw (monogaam) kan/ wil zijn, mochten we het ooit nog bij elkaar komen. Ze zegt ook niet te begrijpen hoe het deze keer heeft kunnen gebeuren. Dat is voor mij genoeg reden om mijn hoop te laten gaan. Ik verwacht niet veel, maar trouw is voor mij wel een vereiste en dat kan ze niet bieden. Waarom ik dus aardig tegen haar ben? Who knows???

GR Snowman

afbeelding van Lessie

Je kunt het toch wel

Je kunt het toch wel versturen? Het is een momentopname van je gevoelens. Ik vind het in ieder geval een supermooie tekst!