Hallo

Weer eventjes geleden.
Vandaag moet een keerpunt zijn in mijn miezerige bestaan.
Gisteren ben ik een huis gaan bezoeken en het was IDEAAL. Mijn honden zijn welkom, een supergrote tuin eraan, binnen in orde, een hoevetje is het eigenlijk en dat voor maar 550€ maand wat best betaalbaar is.
Maar ik wist niet dat alles zo vlug ging gaan, dat ik nu echt moet gaan beslissen... Ik heb een optie tot vanavond, dan moet ik zeggen of ik het wil of niet.
Maar het schrikt me zo af , alles word zo echt nu... Ik dacht , ik begin al op het gemakje uit te kijken en tegen het einde van het jaar vind ik mss wel iets... Maar nu is het er al en ik weet niet wat ik moet doen..
Ben ik er al klaar voor? Ga ik het wel aankunnen? Wat met mijn verdriet ,wat met de pijn, wat financieel...
Tussen ons is er nog niks verbeterd, al is hij wel terug wat lichamelijker en liever dan toen hij net terug was ,maar ik heb zodanig veel al vernomen dat mijn vertrouwen echt wel weg is.
Ik heb hem met sommige dingen geconfronteerd maar hij ontkent en doet dat zo goed dat ik het nog zou geloven ook..
En toch hou ik nog van hem.
Ik zei hem gisteren: we zullen misschien beter uit mekaar gaan, als vrienden, misschien voorlopig, wie weet komt het ooit nog goed.
Dan antwoordt hij: voorlopig, dat weet je toch ook dat dat zever is. Als je wil uit elkaar gaan moet je dat doen he.
ik zeg: maar wat wil jij..?
daar antwoordt hij niet op. Het lijkt of hij me ook niet kwijt wil maar waarom doet hij dan al die dingen die hij gedaan heeft... moet ik dit echt in mijn eentje beslissen.? waarom kunnen we er niet gewoon over praten...
De dag is kort, het zal rap vanavond zijn en dan moet ik beslissen....