Toch maar weer een blog. Ik lees zoveel over de ex en zoveel onbeantwoorde vragen.
Ik heb mijn relatie 4,5 maand geleden na 4,5jaar beëindigd. Het ging niet meer, de irritaties liepen hoog op en ik merkte dat hij daardoor niet meer zichzelf kon zijn. Hoe graag ik ook wilde dat het anders was, mijn gevoel ging er niet meer in mee. Hij is kapot van de breuk en ik ook, echt kapot
Hier lees ik zoveel over dat de ex niet meer aan hen zal denken, niet meer missen etc. Dat is echt wel zo, maar soms voel je dat iets niet meer werkt hoe graag je ook wil, het gaat niet.
Voor de ander komt het vaak onverwachts omdat je in een ander gevoel zit, ik was er al minstens een half jaar als het niet langer was mee bezig. Daardoor kon ik het opbrengen sterk te zijn en niet terug te gaan naar hem.
Maar echt, je wilt niet weten hoe vaak ik wel terug zou willen, in zijn armen liggen, de veiligheid van hem weer voelen, het vertrouwen etc etc. Met koninginnedag had ik hem gezien, hij zag er zo mooi uit. Hij was keihard gaan fitnessen, helemaal een strak gespierd lijf ineens, nog steeds zo lief. Ik was helemaal uit het veld geslagen, wat doe ik nou dacht ik? Ik wil hem terug, hij is van mij! Och wat hou ik van die man. Een week naar koninginnedag hadden we afgesproken omdat dit gevoel bij mij bleef, het was heel gezellig, dus zag ik hem de volgende dag weer maar toen voelde ik meteen weer die irritatie. Iets staat er tussen ons in, er zit iets in mij waardoor ik mij niet meer aan hem kan geven.
Zo boos wordt ik er van, zo verdrietig.

Hij is beter af zonder mij, hij verdient veel meer geluk dan dat ik hem kon geven. Maar dat neemt niet weg dat ik hem zo ontzettend mis. Dat ik ook mijn zwakke momenten heb, waar hij nu echt verdrietig over is. Ik gaf hem hoop na koninginnedag. Maar mijn gevoel zei toen andere dingen, ik kon even niet meer sterk zijn voor ons tweetjes. Ik wilde hem op dat moment, niemand anders, geloofde er ook in en toch was het er uiteindelijk niet.

Waarschijnlijk krijg ik nu allemaal boosheid over mij heen en onbegrip, maar ik wil alleen maar duidelijk maken dat exen ook maar mensen zijn. Je hebt een leven met elkaar gehad en ook als je het hebt uitgemaakt is dat zwaar om los te laten en beland je soms in situaties waabij verkeerde keuzes gemaakt worden die hard aankomen bij de andere partij. Ik heb ook zoveel spijt van mijn actie, maar wat als het er wel was en ik het niet geprobeerd heb?
Ik zal hem nu geen verkeerde signalen meer geven, ben erg geschrokken van alles. Het is nooit mijn bedoeling geweest, ook ik werd overvallen door gevoelens. Ook het fijne vertrouwde etc, alles kwam terug. Dat mis ik ook zo ontzettend.
Nu moet ik weer sterk zijn, ook als ik hem weer zie. We hebben zoveel dezelfde vrienden. Ik wil hem niet nog een keer hoop geven en verdriet doen, het mag gewoon niet!

Maar denken jullie alsjeblieft niet dat jullie ex niet aan jullie denkt, jullie al vergeten is etc. Tenzij hij/zij al een nieuwe partner heeft dan kan ik mij die gedachte voorstellen. Maar vaak gebeurd dat ook alleen maar omdat het verdriet bij hen ook te groot is om het alleen te doen. Dan is verliefd worden toch de makkelijkste weg?
Het is voor mij oftewel voor de andere partij echt niet makkelijk ook. Weer wennen aan alleen zijn, zonder mijn rots in de branding en mijn beste vriend. Ik moet mijn eigen evenwicht weer even terug vinden, ik ben hier ook al 4,5 maand mee bezig en ik weet zeker dat ik er nog een hele tijd mee bezig zal zijn. Een nieuwe relatie ben ik dan nog zeker niet aan toe. Nee, ik weet nu dat de partij die een relatie beëindigd ook echt door zijn eigen rouwverwerking heen gaat en het moeilijke hieraan vind ik het gevoel wat je de ander aan doet. Hij heeft hier niet om gevraagd, het is mijn keus. Die last draag ik ook mee, dat doet zoveel zeer. En ik weet zeker dat exen hierdoor zovaak in valkuilen belanden door de andere partij toch hoop te geven met de dingen die ze zeggen of doen, om te proberen de pijn te verzachten. Wat is een relatiebreuk toch complex

Sterkte allemaal.