Afgelopen weekend ging ik mijn laatste spullen bij mijn ex halen. Ik had besloten dat toch zelf te doen. Had gedacht dat het nu echt een afsluiten zou worden. Maar niets in minder waar. Hij laat me toch weer hopen op een toekomst. Laat de deur toch weer open. Ik weet inmiddels niet meer wat ik moet denken. Misschien kunnen jullie me helpen om het iets meer te relativeren?

Mijn ex dacht aanvankelijk dat mijn ouders de spullen zouden regelen. Ik was toch wel erg nieuwsgierig hoe hij erin stond. Ook omdat hij in het telefoongesprek van afgelopen week had aangegeven dat hij me toch wel begon te missen. Ik belde hem zaterdag op, hij sliep nog maar goed, maar hij zij dat ik wel meteen mocht komen. Dus ik daar naartoe.
 
Het was in het begin heel raar. Hij zei: ja het gaat nu dus wel beter met je? Dus ik zo: ja wel een beetje ja. En toen begon hij te vertellen: er was iets binnen zijn familie gebeurd waardoor hij nu wel met z'n neus op de feiten werd gedrukt. De vrouw van zijn broer had zijn broer verlaten, wilde scheiden, z'n broer was kapot van verdriet. Hij bood z'n excuses aan, zei dat hij zich nu wel realiseerde dat hij me heel veel verdriet had gedaan. Dat hij daar heel veel spijt van had. Hij zij dat hij me nu wel begon te missen, dat er ook steeds meer herinneringen terug kwamen. We haalde wat herinneringen op samen. En toen vroeg ik hem: denk je oprecht dat je beter af bent in een andere relatie? Hij zei: nee, maar ik denk niet dat jij me ooit helemaal hiervoor kan vergeven. Ik ken je een beetje. Ik zei uiteindelijk wel dat ik er nog steeds alles voor over zou hebben om het te laten werken.
 
Ik zei dat dat zijn mening was. Hij zei dat hij misschien ook geen beslissingen voor anderen moest nemen.

Daarna praatten we over onze relatie. We waren het over veel dingen eens. We hebben het ook over de toekomst gehad. Hij zei ook: ik ben blij dat we elkaar begrijpen, anders kunnen we nooit het samen opnieuw proberen. Maar dat hij ook niet wist of hij het risico wilde lopen dat we het opnieuw zouden proberen en weer zo zou lopen. En als we het dan opnieuw proberen dat we dan niet meteen weer zouden gaan samen wonen. Ook daar was ik het helemaal mee eens. Hij zei ook dat hij blij was dat we gepraat hadden. 

IHeb hem ook naar dat andere meisje gevraagd. Hij zei: dat is iemand waarmee ik af en toe wat ga drinken. Ik moet ook verder met m'n leven. Nieuwe vrienden maken en dat kunnen ook vrouwen zijn. Nou.. ik geloof niet dat het met nieuwe vrienden te maken heeft, maar goed ik heb ook gezegd: ik denk ook dat je dat gewoon moet doen. Hij heeft ook veelvuldig zitten vissen over hoe het bij mij zat, dus ik heb maar gezegd dat ik niet zomaar iets met iemand anders doe (als ik zou zeggen dat ik dat wel zou doen, dan zou dat niet voor me pleiten naar hem toe..). We zaten terug in de auto en hij zei: we kijken wel hoe het gaat, we moeten elkaar maar voorlopig met rust laten. Ik zei dat ik dat ook vond, maar dat ik hem nog een ding wilde vragen: hij had ooit gezegd dat z'n gevoel voor mij weg was, of dat dat waar was of niet? Hij zei: ja dat dacht ik toen oprecht, maar dat is niet zo. Ik zei: hoe gaaf zou het zijn als we over een tijdje weer kunnen gaan daten. Hij zei: ja maar je moet er niet van dromen of daarop gaan zitten wachten. Ik zei dat ik dat ook niet zou doen. Vlak voordat ik de auto uitstapte zei hij iets over een congres van z'n werk en zei hij: ik zal zeggen dat m'n exvriendin...bla bla bla. Dus ik zei nog: ik wil je ex-vriendin helemaal niet zijn. Ik had achteraf een beetje spijt van die opmerking maar goed.

Verder was hij nog steeds niet emotioneel ofzo, vooral erg rationeel. Hij zei ook dat van de week z'n medicijnen op waren en dat hij ze dus toen een dag niet had genomen en hij zich dan meteen rot voelt. Dat hij dus ook voorlopig niet met die medicijnen zou stoppen. Maar verder kwam hij heel verstandig over. Hij had nu echt z'n eigen leven, was veel weg, maar ook niet de hele tijd ofzo. Dus ik realiseerde dat hij hier als mens echter beter van werd. Dat heb ik ook tegen hem gezegd. Maar ik voelde me zaterdag dus heel dubbel: ik zag hem als mens veranderen in een positieve manier. Aan de andere kant vind ik het heel zonde dat het zo moest gaan. Dat hij nu juist steeds meer de persoon wordt die ik wilde dat hij was. En dan droom ik toch wel van een toekomst samen: want ik wilde graag dat hij z'n eigen ding zou doen en dat doet hij nu ook. Dus hij wordt alleen maar aantrekkelijker. Maar dat heb ik dus allemaal niet gezegd.

Dus toen dacht ik dat ik voorlopig niets meer van hem zou horen.

Maar het verhaal was nog niet voorbij.. Ik had zaterdag dus heel gemengde gevoelens. Was blij dat we gepraat hadden, maar ook doodsbang om hem helemaal te verliezen, dat hij gewoon uiteindelijk door zal gaan en niet meer bij mij zou willen zijn in de toekomst. Om vijf uur 's nachts die nacht kreeg ik een berichtje van hem:

Hee ben jij nog wakker? Ik vond het fijn om je weer een x zo te zien. Sterker bedoel ik. Ps. je hoeft niets terug te sturen hoor. Dan zal ik ook niets meer sturen.

Ik reageerde:Hee, ja ik ben net thuis. Ik vond het ook fijn. Ben blij dat we gepraat hebben. Welterusten.
Hij reageerde: Soms zegt 1 berichtje meer dan 1000 woorden
Ik wist niet wat ik daarop moest reageren dus ik reageerde: Ok

Weet dat hij niet meer drinkt en dat hij dus toch aan mij gedacht had en een fijn gevoel had over gehouden aan die dag. Dus ik dacht: tijd en ruimte en dan komt het uiteindelijk wel goed. Kreeg ik gisteravond een berichtje: Sorry voor de rare berichtjes die ik je vannacht stuurde.

En sindsdien voel ik me weel klote. Wat moet ik daar nu weer mee? Waarom zij het nu weer rare berichtjes? Is dat vanwege mijn reactie (alleen Ok)? Is dat omdat hij er zondag over nagedacht had en spijt had van wat hij had gestuurd omdat hij nu weer van me af wil? Wil hij me geen hoop of verwachtingen geven en is hij bang dat ik die wel krijg ? Of is hij nu ineens wel klaar met me? Ik weet het gewoon niet maar sindsdien zit het wel in m'n hoofd. Ik heb besloten maar niets terug te sturen. Al wil ik het liefst gewoon terug sturen; ik vind die berichtjes niet raar.

Heeft iemand misschien wat advies?