Ok, als het fout gaat dan gaat ook alles fout! Net een flink verhaal geschreven, zie ik de poll aan de linkerkant, druk ik op "Bijna alles" over hebben om mijn ex terug te krijgen ............en uiteraard.....................weg is mijn stukje

Poging 2!

Ten eerste: wat een goede site is dit. Deze dag ontwikkelt zich tot nu toe tot de rotste dag in mijn 33 jarige leven maar een van de kleine lichtpuntjes was het lezen van een aantal blogs. Ik kan mij in zoveel herkennen! Zeker voor een Einzelganger als ik die gewoon eigenlijk geen echte vrienden heeft (pijnlijk maar waar) en die zijn familie (love them!) niet teveel wil opzadelen met problemen (hebben ze al genoeg) is het sowieso fijn om mijn verhaal te kunnen doen. Bedankt hiervoor bloggers en oprichter!

Ten tweede: mijn vriendin, en eerste en enige liefde, heeft het een paar maanden geleden na 5,5 jaar uitgemaakt. Ze was niet meer gelukkig in de relatie. Helaas heb ik het laatste jaar onze relatie teveel voor lief genomen en sloop de sleur erin (SPIJT!!!!!). Dit kwam keihard bij haar aan en ze is eerst een paar maanden naar haar ouders gegaan. Achteraf heb ik die eerste maanden na de breuk alles een soort van gelaten over mij heen laten komen...............hoeveel spijt ik daar nu van heb wil je niet weten (VEEL!).

Inmiddels heeft ze een nieuw huisje waarin ze zich prettig voelt en woon ik nog in het koophuis van ons (dat zal ook zo blijven). De afgelopen dagen heb ik vakantie (en minder afleiding) en pas nu besef ik mij hoe extreem ernstig ik haar eigenlijk mis. En dan ook echt alles van haar.............ook de mindere dingen. Onder het motto "do or die" (niet letterlijk nemen) heb ik haar daarom vandaag gebeld en gevraagd om langs te komen; ik wilde haar duidelijk maken dat IK er nog voor wilde vechten, alhoewel ik mij besefte dat dit rijkelijk laat was. Helaas gaf ze aan dat de deur aan haar kant echt volledig dicht was gegaan.................ook al had ik dit in de laatste maanden van onze relatie geprobeerd.

Ze is nu echt gelukkig(er); ik zie het aan haar en hoewel ik haar dit gun moet ik eerlijk zijn: dit doet mij megapijn. Ik moet mezelf echt inhouden om niet bij haar langs te gaan en NOG een keer te proberen het goed te maken. Kan het niet weer worden zoals het in onze betere tijden was? Dit is echter niet eerlijk tegenover haar, zij heeft het ook zeker niet makkelijk gehad. Ik zal haar dan ook laten (MOEILIJK, opeens is mijn soulmate gewoon weg uit mijn leven!)

Ikzelf ben alle lust in het leven verloren. Slapen en eten doe ik nauwelijks en ik zie nergens het nut meer van in. Ik probeer het wel hoor maar mijn gedachten schieten van hot naar her: (weer) op basketballen gaan, speeddaten, meegaan op een single reis in de grote vakantie.............................maar ik moet ook toegeven dat ik net heb gegoogled naar "zelfmoord" (sorry).

Het gevecht tegen deze allesoverheersende somberheid ga ik aan en ik ben voornemens om het hier van me af te schrijven. Hopelijk (maar ik zie dat op dit moment echt no way gebeuren) komt er dan ooit een positief berichtje...................

Groet

P