Laatst tijdens werk sprak ik mijn Ex. Hij vroeg toen aan mij of ik zijn huissleutel nog had. Ik had hem verteld dat hij wist dat ik deze niet meer had aangezien ik die had weggegooid in een boze bui. Hij zei toen tegen dat dat niet kon, en dat ik in zijn huis ben geweest en daar de Iphone oplaader had meegenomen. Ik was moe en op van alle frustraties van de afgelpen weken, dus ik werdt boos dat hij me zo erg vals kon beschuldigen! Hoe durft hij mij hierop aan te kijken?! En daarnaast al zou ik die Iphone oplaader vanuit zijn huis mee hebben genomen, wat moet ik daarmee bereiken??

Ik heb steeds gezegd dat ik die oplaader niet had, en dat ik niet in zijn woning geweest ben. Het kwetst me echt heel erg dat hij mee hier zo erg vals van beschuldigd.

Toen kreeg ik gisteren in ene een whats app van zijn nieuwe vriendin waarin stond: "Ik wil graag me oplaader terug. Die is niet van Ex, maar van mij'. Toen ik dat las wist ik al helemaal niet meer wat ik moest denken! Hoe kan hij mijn nummer aan haar geven?! Waar haal je het lef vandaan om het meisje met wie je me zo erg hebt bedrogen mijn telefoonnummer te geven? Kom op zeg! Na vijf jaar relatie met elkaar moet je toch wel beter weten zo ondertussen??

Ik heb bewust gewacht met antwoorden en een uurtje later had ik haar terug gestuurd: "Ik wil je vriendelijke verzoeken om geen contact met mij op te nemen. Je moet je eigen problemen zelf oplossen en mij hier niet mee lastig vallen'.
Klaarblijkelijk viel dit in verkeerde aard. Ze bleef maar allemaal berichtjes sturen en ging zelfs zeggen dat als ik die oplaader niet terug geef, ik miijn Iphone telefoon (die ik toen der tijd aan mijn ex had gegeven) niet meer terug zou krijgen.

Ik ben hier zo klaar mee! Hoe hebben hun het lef om mij zo erg vals te beschuldigen?? Iedereen raadt het me af, maar ik ben zo moe van al het gezeur dat ik nu echt op het punt sta om een Iphone oplaader van mezelf aan ex te geven, zodat ik van het gezeik af ben en er niet meer mee wordt lastig gevallen. Ik heb er toch drie, en gebruik ze nooit allemaal dus missen doe ik het niet. Alleen iedereen raadt het me af, maar ik wil er gewoon klaar mee zijn. Het kwetst me echt allemaal, en wil gewoon niet meer dat er zo erg met mijn gevoelens gespeelt wordt.

Wat vinden jullie dat ik moet doen?