Vandaag ervaarde ik iets bijzonders.. Mezelf..

diepe dalen afgelopen weken..

ik ben een dromer, altijd al. Ik hou van mensen om me heen, nieuwe interessante zielen, ik leef voor creatie, voor het zien van de kleine mooie dingen.. Ze noemen mijn werk kunst, ik vind kunst een stom woord, maar in deze wereld mag het op die manier een plek krijgen. Ik hou van kleine stukjes natuur, van de liefde, van bijzondere mensen, van passie. Ik ervaarde er vandaag weer een glimp van, van mij, en ik besef me dat ik dat al tenminste een jaar van onze relatie kwijt ben, ik schreef niet, ik maakte geen nieuw werk, ik maakte niet wat het maakt dat ik veel mensen heb die graag zien wat ik maak, of ik ondersneeuwde in drama, in ons.. En ik dacht dat t weg was..

wel contact met hem gehad vandaag, hij drijft steeds verder en verder weg, of je uit mijn handen geglipt ben en ik ben gestopt met vechten. Vandaag schreef ik;

Shall i close this book?
Would you rather be Free now?

Would you be happier
When i am gone?

i Will leave now,
let me run for cover..

I Will read me the last page..

i cant keep you
If you dont want to be here

all you show me
is the need to be Free

i cant love you
with this heart that Keeps breaking

set me Free now
And i Will let you go...

shadows haunt me
Run for cover

take my heart out
set it Free

i Will hide
In the forest

Cry my tears out
go back.. To me..

Ik geloof dat dit boek aan het dichtgaan is,
Ik geloof dat ik wellicht bij de laatste pagina aan het aankomen ben,
Geheel op eigen tempo. Stel dat hij morgen zou bellen, ik wil dat je komt, ik weet niet of ik het kan. Ik zal eerlijk zijn en hem dit vertellen..ik wil niet meer mijn hart bij elkaar vegen zoals ik dat vorig weekend gedaan heb en ik wil niet vechten voor iemand die niet wil vechten. Ik wil dat zelf dat ik vandaag weer voelde, wat ik kwijt was, niet meer kwijt..

geloof dat vandaag wederom onder t kopje vooruitgang valt..
laat dit alstjeblieft zo blijven..

wederom welterusten.