Zucht,eindelijk was ik verlost van me ex en mijn gevoel van het down zijn eindelijk voelde ik me weer gelukkig en eindelijk kon ik weer dingen voelen, zoals mijn hondje scotty die ik heb moeten laten inslapen in de periode van mijn liefdes verdriet, ik kon geen traan om haar laten omdat ik simpel weg niks meer voelde. En nu kon ik het eindelijk weer de tranen stroomde omdat arme diertje, en ik was tegelijk ook weer gelukkig lekker krom maar waar...

En eindelijk dat ik me weer lekker voelde kwam ik haar tegen, avonden lang gezelig met mekaar gekletst op msn, en onze ontmoeting was net zo geweldig, ik wist het weer en alles was me opeens zo duidelijk ik was weer verliefd, maar ook zooooo bang, om weer gekwest te worden, terwijl zij vol enthousiasme mij aandacht gaf, die ik normaal altijd geef aan iemand anders ik was er zo gelukkig mee, ik was degene die er de rem op zette deze x, maar naar haar paar x gezien te hebben liet ik ook mijn remmingen gaan. Woensdag zagen we mekaar nog, en vrijdag ging ze met een vriendin naar londen. en je raad het al dinsdag kreeg ik te horen dat ze er niet zo zeker meer van was en liever weer vrijgezel wou zijn. Mijn hart brak weer voor de 2de x dit jaar.

Ze zeggen wel ik bedoel het niet zo, het spijt me, maar verdomme kon je geen ander sukkel uitkiezen voor jouw avontuurtje. Maar nee dat kon ze niet je moet het eerst proberen voor je er achter komt. Ik haat dit echt, ik ben al een half jaar vrij depressief geweest klim ik er eindelijk uit, wordt ik er door iemand anders weer ingeschopt. Hoe krijg ik het toch voor mekaar. Ik krijg zo lekker advies je moet voorzichtig zijn, langzaam opbouwen de juiste persoon uitzoeken. Lol ja vast ik doe dat allemaal, kheb me echt in haar verdiept vragen gesteld die mij vertrouwen gaven dat ze wel een betrouwbaar iemand is, die mij dit niet zo aan doen. Maar je kan blijkbaar toch nooit van mensen opaan.

Gisteren zag ik haar weer we hadden samen nog kaartjes gekocht voor een feest, maar ze bekeek mij met andere andere ogen. dan een week terug. Ik snap het niet dat iemand zo kan omslaan tis te verwarrend voor mij, liefde hoort toch immers een mooi iets te zijn, of ben ik nou zon onrealist.

Vanavond neem ik een pot lijm en ga mijn hart maar eens lijmen, en hem weer oppoetsen en verbouwen.
Kga hem nog sterker maken dan hij al was, nog mooier en nog groter. Kheb medelijden met mijn hart hij heeft al zo veel mee gemaakt, gebroken weg gegooit en vergeten. Kga hem een mooiste plekje geven dat ik hem kan bieden. Ik hou van mijn hart:)