ik heb gistern al het contact verroken,waarom mij nog willen zien,waarom om over een paar maand toch te gaan eten op de dag dat we echt 14 jaar samen zouden zijn.
wat heeft het nog voor een zin.
zo kan ik niet verder,zij heeft hier voor gekozen niet ik.
heb haar mail gestuurd en heb mijn gal van mijn kant er neer gezet.
want ja echt praten met haar ging nooit.
heb gezged dat ze me niet meer meoet smse en msn. dat ik haar nooit meer kan zien.
ik hou te veel van haar. ik heb al die jaren gevoeld dat wij niet oud zouden worden samen,maar wel heel graag gewild.
zij is mijn onmogelijke liefde.
nu ik rust heb en na kan denken staar ik uren voor me uit en die hele 14 jaar flitsen voor bij.
mooie momenten,maar ook heel veel moeilijke momenten
al die jaren heb ik tegen mezelf gezegd als ik het niet meer aan kon,ze kan er niks aan doen ze is ziek.
wat heb ik me allemaal laten gevllen,vreselijk eigenlijk.
er komen dingen naar boven die ik dacht te verhgeten te zijn.
ik besef nu pas dat ik 14 jaar met een bordeliner heb samen geleefd.
raar om te doen en te laten zonder dat ik ruzie krijg of een boos geziicht gevolgd door uren lang zwijegn of schelden en kleineren
toch hou ik zielsveel van haar nog altijd
ik heb onze muziek opstaan,ik huil me de ogen uit het hoofd,het moet eruit.
alles heb ik voor haar over gehad,zelf het samen dragen van haar rugzak.
en nu dumpt ze me zomaar,twerwijl ze o zoveel van he houdt.

deze smsjes kreeg ik 2 nachten geleden om half 3 s,nachts
kan niet slapen,ja ik heb ook verdrietom ons en veel.
jou loslaten is pijnlijk,onwerkelijk.kben gestorven.
en vergeet nooit dat ons houden van voor elkaar ontzettend sterk is.daarom is het ook zo moeilijk.
ik weet niet meer wat voor of achter is.sorry voor alles echt hou van je

en kheb je nooit pijn willen doen nooit.heb je ook niet verdient.
je bent altijd goed voor me geweest en ik zal mijn hartje nooit meer zo kunnen geven als aan jou.vergeet nooit dat ik van je hou. ik ben gebroken.

en dan heb ik zoiets van ja wat moet ik hier mee,hiet put ik weer hoop uit. mischien krijgt ze spijt of zo.
ze wil mij maar niet mijn zoon die ze heeft opgevoed van af baby tot nu hij is 14.
ze heeft een hekel aan hem.
vroeger waren het twee handen op een buik. nu krijg ik te horen hoe zij al jaren tegen hem deed,vreselijk.
net zoals bij mij maar dan nog erger.
hij is al jaren moeilijk opvoedbaar,nu snap ik dingen.
zal ook aan zich zelf liggen maar wat ze allemaal heeft gezegd en gedaan.
jammer dat mensen pas spreken als het te laat is.
en toch mis ik haar zo veel.
ze had ook een lieve kant,ook al zag je die niet veel.
en ik ben zo boos zo boos en teleurgesteld in haar.
zo uit het niets patsboem
al uit de kast gehaald om haar terug te winnen,lukte niet.
ik moet verder,zorgen voor mijn kids en mezelf.
mensen die ons kennen zeggen dat ze nog wel terug krabbelt.
maaar ik sterk moet blijven en er niet meer in mag trappen want ze zal het weer doen.aantrekken en afstoten.
ik ken iemand die via foto dingen kan zien en voorspellen.
zij zegt dat ze het heel erg heeft en dat ik de enige ben die het zolang met haar zal hebben vol gehouden, als zij het niet had uitgemaakt deed ik nog 14 jaar .
ze zal nog enkele relaties krijgen maar zal alleen eindigen.
ze zal nog een zwaar leven lijden.
van de ne kant hoop ik het dat is mijnkwaadheid van de andere kant niet,dat is mijn houden van.
ik hoop dat ik het allemaal verwerkt krijg en opnieuw gelukkig wordt met iemand die mij echt verdient.