Ik heb hier al eens verteld dat mijn relatie recent verbroken is. Ik heb er zelfs begrip voor waarom,namelijk omdat hij zo diep zit dat hij niet meer kan.
Er zit alleen ook een ander verhaal bij. Namelijk over een ex van hem. Eentje waar hij bijna een jaar voor hij mij leerde kennen kortstondig wat mee heeft gehad. Zij heeft het uitgemaakt, volgens hem puur wegens roddels. Maar ja, als je echt van iemand houdt? Dat hij daar pijn van heeft gehad, dat begrijp ik, dat heb ik zelf ook gehad van een ex. Ik weet hoe diep je kan zitten.
Hoewel zij in een ander land woont, heeft hij nog wel contact met haar. En ik merk dat zij hem nog steeds in de war kan brengen. Hij zegt zelf ook dat hij geprobeerd heeft haar af te sluiten, maar dat niet gelukt is.
Volgens hem blaas ik het op, zie ik het niet in perspectief. Maar als hij aangeeft dat het als een dolk in zijn hart steekt als hij moet horen dat zij hem gewoon toendertijd niet meer wilde, dan is voor mij de maat vol.
Ik heb het gevoel dat ik tegen haar heb moeten strijden, los van alle andere dingen die er bij kwamen. Steeds heeft dat gesudderd en kwam het af en toe boven.
Het is niet zo dat ik brons was, zo'n verhaal heb ik hier op de site gelezen (vreselijk trouwens) maar wat hij voor mij voelde was anders dan wat hij voor haar voelde. Ook dat kan ik nog begrijpen.
Ik had al geen hoop meer dat het tussen ons ooit goed zou komen. Ook vriendschap zag ik niet zitten, dat zou dan opnieuw na een tijd moeten worden opgebouwd.
Maar nu heb ik besloten om echt alle banden los te snijden. Ik had nog een cadeautje voor hem en dat ga ik nu langsbrengen. Hij is er niet, en dat is maar beter ook. Ik ga hem verwijderen van Facebook, met skype en msn had ik dat al gedaan.
Met pijn in het hart kies ik voor mezelf. Ik wil nooit maar dan ook nooit meer iets over die vorige ex van hem horen en nooit meer met haar geconfronteerd worden. Dat is de reden voor deze lijnen doorsnijden.
Met zijn dochter zal ik nog wel contact onderhouden. Ook van haar ben ik gaan houden.
Man owe man, wat doet dat pijn. Ik hou van hem, mis hem iedere dag. Maar ik weet uit ervaring dat ik dit nu moet doen. Hard zijn voor mezelf nu, om mezelf meer ellende te besparen.
Wish me luck.
Panic
banden verbreken
Hoi Panic,
Ik wil je sterkte toewensen en heb er ook bewondering dat je alle contact gaat verbreken, want als je dat doet, is alle hoop die je toch even hebt na elk contact weg, maar als je door deze pijn heen gaat, wordt je sterker en kun je het echt gaan afsluiten!
Zelf ben ik helaas nog niet zover, sinds 2 mnd. is mijn latrelatie over, met een man die ook nog sterk aan zij ex, vastzat, bij wie hij 2 zoons heeft. Ik heb geprobeert hem veel liefde te geven, maar hij was een bodemloze put, vaak grof, hardvochtig, probeerde met drinken en blowen zijn gevoelens te negeren en heeft mij van de een op de andere dag min of meer de deur uitgezet.
Sms-en, briefjes, langs gaan, opbellen, niets heeft zin. 5 jaar, alles gedaan, geholpen in zijn huis, nam vaak kadootjes mee voor hem en zijn kids enz.
En toch.... zit ik nog in de ontkenningsfase en hoop dat hij tot inkeer komt, me belt en zegt, ik wil een nw. start maken.
Maar ook ik zal een keer tot inzicht moeten komen.
Dus daarom knap dat je het doet!
Sterkte ermee xx
@Paula
Ik heb 2,5 jaar geleden heel diep gezeten na een breuk met mijn toenmalige ex. Die relatie had slechts een half jaar geduurd, dus de oorzaak van het diep zitten bij mij lag in veel meer. Ik ontdekte dingen over mijzelf die ik niet wist, angsten en onverwerkt verdriet.
Ik heb veel geleerd van die periode. Ik heb heel veel ellende gevoeld, maar na verloop van tijd ook weer vreugde. Ik was toen een tijdje mezelf helemaal kwijt, dat ben ik nu niet. Ik denk vooral omdat ik jaren geleden dus heb uitgevonden wie of wat ik ben. En bovenal dat ik van mezelf houd.
Maar wat vreselijk dat jij zo afscheid moet nemen, ook van zijn kinderen. Ik weet hoe dat voelt....
Neem je tijd, ik ben er van overtuigd dat iedereen uiteindelijk voor zichzelf kiest. De 1 wat sneller of anders dan de ander.
Heel veel sterkte!
I know
Ja als er kinderen bij komen zien dan maakt het er nog niet simpeler op.
De kids van mijn ex hangen nog bijna dagelijks op mijn msn, of sturen sms.
Niet dat ik het erg vind dat ze dit doen maar elke keer besef ik ook weer wie en wat ik mis.
Als ik mijn ex vraag of ik iets met de kids mag doen (zijn tenslotte zijn kinderen) dan is dat meestal geen probleem maar zelf heeft hij nog nooit laten weten om met ze iets te doen.
Als partner zonder kids in een nieuw samengesteld gezin is het niet makkelijk tijdens de relatie maar loopt ze op de klippen ben je ook alles kwijt. Tenslotte bouw je na een periode een band op met iedereen.
Zowiezo moet je nu echt jezelf op 1 zetten. Want hoe graag je wil dat het ooit terug goed komt de kans is reëel dat dit nooit gaat zijn en dan moet je toch weer je leven verder zetten zonder hen.
Ik probeer zelf nu te kijken wat ik wil en probeer mijn eigen leven verder uit te bouwen en denk dan als het zo moet zijn dat we weer een stel worden dan zal de tijd dit wel laten zien maar ik moet erover waken dat ik niet blijf wachten op misschien wel een utopie.
Al mis ik hen allen verschrikkelijk en zou ik niets liever willen maar de realiteit is nu "geen relatie meer"
meer mensen missen dan alleen je ex
Mijn ex, hij was 10 jaar jonger dan ik, had nog gewoon ouders. (ik al lang niet meer). Ik vond ze schatten van mensen en het dochter-zijn gaf mij een heel apart en vertrouwd vroeger-gevoel. Ik heb dan ook in het begin van toen het uit was ook veel verdriet gehad om het verlies van mijn zgn. schoonouders. Tja, aan het uitgaan van de relatie zit vaak nog meer verlies vast.
ook die inderdaad
Met zijn moeder heb ik wel afgesproken dat ik altijd welkom ben bij haar. Maar toch zal ik dat niet zo snel doen, omdat dat weer teveel naar boven brengt. Na verloop van tijd wel weer.
Ik weet dat het mijn ex ook zwaar valt om mijn ouders te moeten missen. Zij hebben hem altijd heel erg gewaardeerd en dat ook getoond aan hem. Zo ook de rest van mijn familie en ook vrienden van mij.
Met zijn vrienden had ik niet zo heel veel contact. Met eentje wel, en die heeft mij ook goed opgevangen en daar zal ik ook nog wel eens langs gaan.
kinderen van ex
Dat maakt het extra moeilijk he, als er kinderen in het spel zijn. Bij mij duurde de relatie 1,5 jaar en zag ik zijn dochter om het weekend. Maar toch, je gaat van haar houden. In zekere mate is dit dus afscheid nemen van meerdere partners dan 1. Ik ben blij dat ik haar heb leren kennen en van haar houd. Voor mijn ouders is dit ook moeilijk. Kinderen krijgen is in ons gezin al niet zo makkelijk, en zij zagen haar echt wel een beetje als hun kleindochter.
Pfffff..
Gelukkig had ik al wel de realiteit onder ogen gezien dat het niet goed meer gaat komen tussen mijn ex en mij. Daarvoor is er teveel gaande. Het feit dat ik nu het contact verbreek komt omdat ik erachter kom dat zijn contact met zijn ex mij zo'n pijn doet en mij ongelukkig heeft gemaakt.
Ik zet mijzelf op nr 1, want ik houd van mezelf....
Bewondering
Hoi Panic,
Ik heb veel bewondering voor het feit dat je zo duidelijk voor jezelf durft te kiezen. Diep vanbinnen weet ik zelf dat ik dat in mijn situatie ook zou moeten doen, maar het lijkt of ik verslaafd ben aan mijn ex..ondanks al het verdriet dat ze me keer op keer aandoet.. Ik hoop dat ik over een tijd ook zo sterk kan zijn om alle banden te verbreken, zij leeft immers haar leven door en ik blijf me maar (tot nu toe tevergeefs) vastklampen.
Veel sterkte! x
verslavingen
Daarom noem ik dit afscheid ook Cold Turkey. Ik moet wel, ik wil mezelf niet (weer) kwijtraken en daarom moet ik dit doen. Ik weet ook van een vorige keer dat het contact wanhopig proberen vast te houden, niet helpt.
Maar dat is wat een ieder voor zich moet ervaren, en op haar/zijn tijd. Ik kon mij toendertijd niet laten dwingen, ik heb het op mijn manier gedaan. Alleen weet ik dat die manier uiteindelijk voor mij niet de beste was.
Het cadeau wat ik mijn ex gaf is een kaars van Amnesty (ik werk daar als vrijwilliger, naast een betaalde baan trouwens) met daarop uitspraken die wel passen bij mijn gevoel en mijn afscheid. Waaronder de tekst "warm jezelf ermee
verjaag het donker
als de vlam flakkert
is dat mijn hart dat slaat"
Hard zijn voor jezelf?
Hoi Panic,
Ik ben nieuw in het blog-wereldje, maar niet nieuw op vlak van ldvd
Ben ondertussen begonnen met stukje bij beetje de blogs van anderen hier aanwezig te lezen, en ik moet zeggen...het doet deugd om te merken dat ik niet alleen ben, en dat de gevoelens die ik ervaar niet 'abnormaal' zijn...Enfin, tot hier mijn intro...
Het enige wat ik wou zeggen, nadat ik je laatste stukje blog heb gelezen is dat je helemaal niet bezig bent met hard voor jezelf te zijn...De waarheid is dat je nu (waarschijnlijk voor het eerst na die turbulente periode) gewoon heel lief bent voor jezelf. En dat moet! We kunnen enkel maar iets nieuw in ons leven verwelkomen, als we het oude hebben losgelaten...
Jij bent slim, want je beseft dat we allemaal elkaars hand wel es kunnen vasthouden en een eind meelopen, maar de ware reis terug naar jezelf moeten we allemaal in ons eentje maken...
Ik wens je heel veel goeds en positiefs...doe zo verder, en voor je het weet omarm je weer liefde...ik wens het je van harte ((knuff))
Spiri
pcies spiri
Inderdaad, de ware reis terug naar jezelf moet je alleen maken. Dat heb ik ook door vallen en opstaan geleerd. En dat maakt dat ik die keuze nu sneller maak dan vroeger. Ik weet ook dat ik er weer bovenop kom, dat ik wel weer gelukkig word. Dat is me jaren geleden ook gelukt en toen kon ik ook de liefde weer omarmen. Helaas was dat mijn huidige ex
Maar wat jij omschrijft, dat is precies waar het mijn huidige ex aan ontbreekt. Hij heeft nooit echt afstand van die ex genomen, hij heeft het weggestopt, maar niet echt geaccepteerd. Zij heeft hem toen gedumpt vanwege roddels. Hij zou dan de eer aan zichzelf hebben moeten houden..... dan laat je zien dat je van jezelf houdt.
Knuffel terug.
voor mezelf kiezen
Een heel groot deel van mij begrijpt mijn ex. Dat is het deel wat dat cadeau aan hem gegeven heeft, dat is het deel wat nu zo'n pijn heeft.
Het verhaal over die ex van hem ligt ingewikkeld, is zo niet uit te leggen. Dat deel heeft ook te maken met mijn issues van verlatingsangst en mezelf snel op de 2e plek voelen staan.
Alleen is het wel zo dat hij wist dat contact met haar mij pijn deed en toch koos hij ervoor dat te onderhouden. Terwijl hij ook wist dat er een kans was dat hij haar niet had losgelaten.
Hij koos dus niet voor mij en voor onze relatie. Hij was bereid dit op het spel te zetten. Misschien omdat hij er anders tegenaan keek, omdat hij niet zozeer het probleem zag. Maar hij wist wel dat het bij mij een probleem was.
En dat veroorzaakt dat een deel in mij gekwetst is in mijn eer en in mijn trots. Dat deel heeft ervoor gezorgd dat ik dit afscheid moest nemen.
Ik heb het cadeau bij hem achtergelaten en een mail gestuurd. Niet kwetstend bedoeld, maar wel dat ik hoop dat het contact met haar (de ex) hem veel liefde, voldoening en steun heeft gegeven. Genoeg om onze relatie op het spel te zetten.....
Inderdaad, dit is niet hard zijn voor mezelf. Alleen wel even op de korte termijn.
Ik heb op de terugweg keihard meegezongen met Fleetwood Mac. En dan dit deel:
If I could, maybe I'd give you my world
How can I when you won't take it from me
You can go your own way
Go your own way
You can tell it another lonely day
Go your own way
En daarmee is eigenlijk alles wel gezegd.....
p.s.
Het gaat er trouwens niet om dat hij contact met een ex had. Dat moet kunnen. Heeft hij wel met meerdere (ook wegens zijn dochter) en ik heb ook wel contact met een ex.
Maar het gaat erom dat hij nog altijd zo door haar geraakt kon worden, dat dingen die zij zei of deed hem zo konden kwetsen. Waardoor ik wist dat hij niet emotioneel los van haar was.
Hi P!
Wilde je even zeggen dat ik het erg goed vind hoe je dit oppakt! (je lijkt mijn ex wel... )
super!
sterkte !
ja, mss lijk ik wel op je ex ;)
Maar serieus, ik moet dit doen voor mijzelf. Ik ken jouw hele verhaal niet, heb wel wat gelezen. Maar mss is het bij haar ook een herinnering die te boven komt bij contact met jou. Dat er een pijn is die zij zelf moet verwerken. Zo is het bij mij wel.
Ik heb mijn ex nog gesproken. Hij vond mijn cadeau mooi en symbolisch. Hij werd alleen wel honend en cynisch toen ik hem vertelde dat zijn contact met die ene ex mij zoveel pijn heeft gedaan en dat ik daar ongelukkig van was geworden. Dat we daardoor tot dit kwamen. Volgens mij begreep hij dat verkeerd, hij vond haar geen issue in onze relatie. Later heb ik uitgelegd dat IK er ongelukkig van werd en dat het mij zoveel pijn had gedaan. Toen gaf hij toe dat hij dat misschien had onderschat.
Ander ding is dat ik nooit zo'n soort relatie wil als mijn ex met die ene ex heeft. Ze spreken elkaar weinig hoor, maar als ze elkaar zien of spreken heb ik het gevoel dat ze elkaar kwetsen, of in elk geval te snel op de teentjes getrapt zijn. En dat vind ik geen gezonde relatie na een breuk.
Mijn ex vind het vreselijk om mij kwijt te raken. En ik snap ook wel dat hij het niet leuk vindt om te horen dat dat contact tussen hun mij zo ongelukkig maakte. Want dat legt natuurlijk wel een beetje een smet op zijn contact met haar. Tenminste, zo zou het bij mij wel werken.... Maar goed, wat gebeurd is is gebeurd.
Ik wil nu dat deel verwerken. Ik heb me de laatste dagen beseft wat mij zoveel pijn deed. Die ex van hem komt nu in elk gesprek tussen ons toch ter sprake. Dit omdat ik dat nog niet verwerkt heb en niet los kan laten. Daar schieten we niks mee op. Vandaar deze beslissing.....
Correct..
Je weet voldoende.. en je hebt gelijk.. absoluut.. begrijp ook waarom ze zo doet zoals ze doet.. is de enige juiste manier.
heb het zelf op sommige momenten nodig haar een sms te sturen , terwijl ik al weet dat ik geen reactie krijg, gewoon puur om het idee dat hebben dat ik contact heb
ze zei ook, ik kan mijn gevoelens niet met jou delen , want mijn gevoelens gaan over jou.. dat is natuurlijk waar.
het heeft geen nut haar te zeggen dat ik haar mis, ons mis, van haar houd, dat weet ze al.
je maakt de juiste beslissing. zou precies hetzelfde doen
vindt het heel knap van je..
Hoe je dit heb gehandeld is een schouderklopje waard..voor jezelf kiezen..
Die kleine stem blijft anders maar tetteren dat je het niet fijn vindt dat er nog zo een band is tussen zn ex..
Ik snap wat je doormaakt..ik wou dat ik het ook zo had afgehandeld dan had ik nog iets van me eer over..
Dan dat ik het zo heb laat aanmodderen..dat je aanvoelt dat je vriend nog iets heeft met zn ex..niet afgesloten..
Ik heb niet naar het innerlijke gevoel geluisterd..ik kon ook weglopen..en voor mezelf kiezen..
Maar ik bleef wachten en hopen dat het zou veranderern..
Ik dacht dat hij het werkelijk had afgesloten..tot hij het had uitgemaakt en teruggegaan is naar haar..
Ik wou dat ik dezelfde keus als jou had gemaakt..dan had ik me veel pijn bespaard...
x may