Hoi Boa,

Ik heb je verhaal net gelezen en begrijp zo goed waar je over hebt. Ik heb me vannacht( na veel aanraden van vrienden) lid gemaakt van deze site.
Mijn relatie is net een week uit en ik voel super veel pijn in mijn lijf, niet kunnen eten enzo?¢‚Ǩ¬¶..
Ik heb net een ?¢‚Ǩ?ìlaatste sms?¢‚Ǩ¬ù gestuurd naar hem, en gezegd dat ik van hem houd en hem vreselijk mis maar dat wij het los moet laten. Mijn ratio heeft deze gestuurd en mijn emoties zaten erbij te gillen en schreeuwen het niet te doen.
Zijn reactie was na een uur. Is goed x
Pijn pijn pijnlijk dus..

Wat een inzicht schrijf je over dat speelbal zijn. Echter als jij jezelf verantwoordelijk wilt stellen voor je leven gaat het er volgens mij om dat je daarin ook ziet dat jij je als een speelbal gegeven hebt. Ook dat stukje hoort bij jouw verantwoordelijkheid en daarmee om jouw puzzel compleet te maken zodat jij straks bij een ander of zelfs bij hem kan leven in jouw vrijheid.
Daarmee geef jij hem zijn grenzen aan en dat zal voor hem ook een hoop betekenen. Waarschijnlijk heeft hij nooit echt geweten wat hij aan je heeft. Dat heeft hem onzeker gemaakt en zijn reactie jouw weer enz enz.

Ook ik heb hem en ons boven mijzelf gesteld, keer op keer ( paar keer aan en uit geweest). Ik zie dat ik in onze laatste onenigheid, welke geleid heeft tot de breuk,dit weer gedaan heb. Ik heb niet de verantwoordelijkheid genomen bij mijzelf te blijven en mijn grenzen aan gegeven. Ik heb het weer laten gebeuren. Ik ga, als hij in de weerstand schiet uit mijn kracht en wordt erg onverantwoordelijk, ben alleen maar bezig mijzelf te verdedigen en ga dan een soort van ?¢‚Ǩ?ìhelicopter viewen?¢‚Ǩ¬ù om de boel te redden en laat mijzelf daarin compleet varen.
Ik geef hem daarmee een heel onzeker gevoel, hij laat zijn emoties zien en ik benader alles zeer wijs, op hem komt het over of ik hem de les lees terwijl dat voor mij niet zo is. Ik ben aan het redden..

Ik lees dat jij het ook moeilijk vind om het bij jezelf te zoeken, keer op keer moet ik dat ook genereren en ik val alle kanten op. Wat mij nu heel erg sterkt is het onderscheidt te maken tussen mijn gevoelens en mijzelf. Dat wat ik voel is niet wie ik ben, dat wat ik denk trouwens ook niet. Ik gooi dit vaak erg door elkaar heen en overtuig mijzelf, als dat nare gevoel na verloop van weken/maanden niet verdwijnt dat er iets mis is met mij. Nu weet ik dat door dit los te zien van elkaar ik verdriet mag hebben en me super misselijk mag voelen van verdriet dat het niet betekent dat ik dat ben, dat is maar mijn gevoel en hoef ik mijzelf niet aan te meten. Ik ben een krachtige vrouw die in alle vrijheid kan komen te staan die wenselijk is. Voor mij staat nu een ding voorop, ik kan pas verder met hem of iemand anders als mijn hoofd mijn hart vertrouwt. Als ik bij mijzelf kan blijven en mijn gevoel serieus kan nemen. Dan pas kan ik een ander duidelijkheid geven. Eerlijk zijn is zo een groot goed en ik denk dat we daar te gemakkelijk over denken, niemand is eerlijk. Als ik vanuit angst de situatie probeer te redden omdat het simpelweg mijn automatische ?¢‚Ǩ?ìikje?¢‚Ǩ¬ù is geworden heb ik het zelf niet eens in de gaten. Ja altijd achteraf?¢‚Ǩ¬¶.. grommmmmmm hi?¢‚Ǩ¬¶

Ik heb door trainingen geleerd in de ruimte te kunnen stappen dat er ?¢‚Ǩ?ì niets mis is ?¢‚Ǩ?ì bij mij niet en dus ook niet bij hem. Daarnaast vervloek ik hem en ben ik pisnijdig, voel me heel erg in de steek gelaten door zijn kinderachtige gestamp en verstikkend ego?ɬØstische gezeik?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶ dat gaat allemaal samen. Dat is wat ik voel en daar is niets mis mee. Ik erken je in je mail dat je het aangaat naar jezelf te willen kijken, echt zo krachtig. Ik mis er alleen in dat jij ook kijkt naar wat je wel goed doet. Ik vind je kijk op alles enorm gaaf en zo vol van kracht. Jij doet het zo goed zoals je het doet. Alleen is het soms zo heel erg jammer dat we dat zo vaak totaal vergeten. Onszelf verantwoordelijk stellen voor het verdriet van onszelf en zelfs voor dat van onze exen.

Je schrijft over de deur, of het eerlijk is deze open te houden. Ik denk ja waarom niet, als jij dat wilt dan doe jij dat toch, wat is daar mis mee. Wij zijn niet verantwoordelijk voor onze exen. Hoe klein maak je iemand als jij gaat beslissen wat goed of fout is voor hem. Daar is hij heerlijk zelf verantwoordelijk voor en jij niet.
Kijk ik heb nu dat smsje gestuurd omdat ik de deur niet meer open wil hebben. En als ik dat wel wil dan staat hij open.

Ik vind het super eerlijk als jij zegt een schone break te willen maken en daarbij de toekomst open te houden.
Jij bent niet verantwoordelijk voor de ander. ( gaan we weer.. hi)
Ik lees heel erg dat je van hem houdt en dat je het zo goed als mogelijk wilt doen. Daarmee vergeet je jezelf wel weer eens een beetje. En ook herken ik dat je diep van binnen alleen maar wilt zeggen?¢‚Ǩ¬ù ik heb tijd nodig om mijzelf terug te vinden en mijn grenzen leren bepalen?¢‚Ǩ¬ù en dat is zo zuiver en krachtig dat ik heel veel aan je mail heb.

Bedankt.

Xkim

Boa

Je vraagt of een eerlijke break up met de woorden misschien in de toekomst beter is. JA.

Eenduidig Ja, redenen:
JE weet waarom je breekt beiden. JE weet dat je van elkaar houdt maar dat het nu niet werkt.
JE weet dat je beiden verandert en beiden voel je het misschien nu zo en JA je bent dan beiden eerlijk.
JE weet dat je beiden in de toekomst vanuit de ander die je geworden bent, misschien weer voor elkaar kiest. Je weet ook dat het Nee kan zijn
JE weet ook dat het lang duurt
En je weet dat er bij beiden een ander kan komen die het invult
En JA
Dat doet nog steeds veel pijn

Samen lukt het nu niet, je bent beiden reeel en hebt beiden pijn.

Je kan zeggen we komen nooit meer bij elkaar voor de gemoedsrust
Maar er is maar een ding die je dat zal leren en dat is de TIJD.

Ik snap je vraag wel.

Eeffie